Η Αθήνα, μια ιστορική πόλη που χαρακτηρίζεται από τον πολυλειτουργικό και με ισχυρή ταυτότητα αστικό της ιστό παρουσιάζει σήμερα σε πολλά σημεία «ασυνέχειες» που προκύπτουν από την αποδυνάμωση χρήσεων και από την αρνητική σημασιοδότηση κάποιων περιοχών που καλούνται οικονομικά-κοινωνικά και χωρικά υποβαθμισμένες.
Η διπλωματική αυτή έχει στόχο να μελετήσει την πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί η κατοικία ως ένα μεθοδολογικό εργαλείο σχεδιασμού για την ανασυγκρότηση του αστικού ιστού. Η κατοικία ως μια χρήση που δημιουργεί ανάγκες και προϋποθέτει υποδομές, αλληλοεξαρτάται από το εμπόριο, την αναψυχή, τον πολιτισμό, τις υπηρεσίες. Έτσι, μπορεί θεωρητικά να λειτουργήσει ως μια γενεσιουργός δύναμη που θα αναζωογονήσει μια περιοχή με ασαφή ταυτότητα.
Για τον εντοπισμό πιθανών περιοχών μελέτης και εφαρμογής αυτού του εργαλείου κρίθηκε σκόπιμο να αγνοηθούν τα τυπικά όρια των περιοχών καθώς μέσα σε κάθε μία από αυτές εντοπίζονται «μικροπεριοχές» που παρουσιάζουν ασαφή χαρακτήρα. Μέσα από δύο παράλληλες αναγνώσεις της πόλης, με βάση την ένταση των κοινωνικών φαινομένων στον αστικό ιστό και την πυκνότητα των χρήσεων, επιλέγεται η περιοχή που ορίζεται από την Πλ. Κουμουνδούρου και τις οδούς, Σαρρή, Αγ. Ασωμάτων και Πειραιώς, στου Ψυρρή.
Το αντικείμενο παρέμβασης είναι ένα ΟΤ που ως «κύτταρο» της πόλης θα μπορούσε να αποτελέσει μονάδα εφαρμογής της πρότασης. Χωρίς να θεωρείται πρότυπο ή παράδειγμα προς γενίκευση, η ανασυγκρότηση ενός οικοδομικού τετραγώνου είναι ένα πείραμα «ολοκληρωμάνου σχεδιασμού». Μια προσπάθεια δηλαδή να δοθούν απαντήσεις σε ζητήματα όπως η διαχείριση του δημόσιου χώρου, η οργανική ένταξη του πρασίνου σε αυτόν, η ενίσχυση της τοπικής οικονομίας και η κατοικία στο κέντρο, μέσα από μια ενιαία πρόταση. Στόχος είναι η ευρύτερη περιοχή μελέτης να αναζωογονηθεί και να ενταχθεί ξανά στη ζωή της πόλης.
Athens is a historical city with a multi- functional urban fabric and a strong identity. However, today in many places we find "discontinuities" resulting from the weakening of the land uses and negative signification of some regions called economically, socially and spatially disadvantaged.
This project aims to investigate the possibility of residency to be used as a methodological design tool for the reconstitution of the urban fabric. Residency is a land use that creates needs and requires infrastructures and therefore, it correlates with commerce, culture and services. Hence, it would be a generating function capable to rejuvenate a downtrodden area.
In order to locate possible intervention areas, the typical regions’ borders are ignored, as in most cases we find into them smaller problematic areas. Through two parallel readings of the city, based on the intensity of the social phenomena and the density of the land usage within the urban fabric, we chose the area that is limited by Koumoundourou square, Sarri, Ag. Asomaton and Peiraios streets, in Psirri.
The subject of the intervention is a city block, which being a “cell” of the urban fabric could be a module for the implementation of our proposal. It is not considered as a prototype or generalized example. The reconstruction of the city block is an example of “comprehensive design”; an intention to deal with issues such as the conduct of public space, the organic integration of green in it, the strengthening of local economy and the residency in the city center. The target is to rejuvenate the intervention area and lead to its integration in the life of the city.