Σύγχρονος δημόσιος χώρος: από την κοινότητα στην προσωρινή συλλογικότητα

Abstract

Θέμα της έρευνας αποτελεί το φαινόμενο της αλλοτρίωσης στα μεγάλα αστικά κέντρα πράγμα που γίνεται αντιληπτό από τη σιωπή των ανθρώπων στο δημόσιο χώρο. Η πόλη αποτελεί τόπο των κοινωνικών δραστηριοτήτων, των οποίων η συνθετότητα δεν εξαντλείται σε σχεδιαστικές προτάσεις και μηχανιστικές επιλύσεις. Σκοπός της εργασίας είναι να γίνει κοινωνιολογική προσέγγιση και να διερευνηθεί τόσο η σύνδεση του ίδιου του ατόμου με το δημόσιο χώρο και την πόλη όσο και ο συσχετισμός των ατόμων μεταξύ τους στο δημόσιο βίο, καθώς η πόλη δεν είναι μια χωρική οντότητα με κοινωνιολογικές συνέπειες, αλλά μια κοινωνιολογική οντότητα που διαμορφώνεται χωρικά. Συχνά επιχειρείται η αναβίωση παλαιότερων πολεοδομικών προτύπων με στόχο την αποκατάσταση του «αισθήματος γειτονιάς», ωστόσο με δεδομένη την αλλοτρίωση η αναβίωση της κοινότητας δε λειτουργεί και έρχεται σε σύγκρουση με το ρόλο της μητρόπολης. Χρειάζεται να αναγνωριστούν οι έμφυτες ανάγκες του ανθρώπου για κοινωνικοποίηση και να αναζητηθεί νέος τρόπος δημιουργικότητας στην αστική ζωή μετά την απαλλαγή από τους περιορισμούς της προνεωτερικής πόλης στη συμβίωση, ενώ οφείλουν να αποκατασταθούν κοινωνικές αξίες που παραμερίστηκαν από τη μυθολογία της προόδου. Με αφετηρία τη νεωτερική πόλη και ειδικότερα το Παρίσι του 19ου αιώνα, εντοπίζονται τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης πόλης μέσα από μια σύνθεση των θεωριών: του Ρίτσαρντ Σένετ, του Ανρί Λεφέβρ και του Βάλτερ Μπένγιαμιν στηριγμένου στον Γκέοργκ Ζίμελ.

Subject of research is the phenomenon of alienation in the major urban centers which is perceived by the silence of the people in public space. The city is a place of social activities, whose complexity is not limited to design proposals and mechanistic fixes. This study aims to become a sociological approach and to investigate both the link of the same person with the public space and the city as well as the correlation between individuals in public life, as the city is not a spatial entity with sociological consequences, but a sociological entity that is formed spatially. Often attempts to revive older urban standards with the aim of restoring the «neighborhood feeling ", but given the alienation reviving the community does not work and comes into conflict with the role of the metropolis. You need to recognize the inherent human need for socialization and to seek creative new way to urban life after discharge from the constraints of premodern city in symbiosis and must restore social values aside from the mythology of progress. Starting the modernist city and especially the Paris of the 19th century, identifying the characteristics of the modern city through a synthesis of theories: Richard Sennett, Henri Lefebvre and Walter Benjamin supportable in Georg Simmel.