Γεωμετρική ανάλυση και κατασκευαστικές μέθοδοι παραμετρικών επιφανειών και όγκων

Abstract

Σκοπός της διάλεξης είναι η γεωμετρική ανάλυση καθώς και η προσέγγιση της μεθόδου κατασκευής επιφανειών και όγκων με σύνθετη καμπυλότητα. Τα σύγχρονα αρχιτεκτονήματα που φέρουν τέτοιου είδους γεωμετρικά στοιχεία χαρακτηρίζονται συνήθως ως «παραμετρικές κατασκευές», αφού το λογισμικό που χρησιμοποιείται για την απεικόνιση των συνθετικών επιλογών του αρχιτέκτονα έχει ως πυρήνα λειτουργίας την διαρκή μεταβολή στις παραμέτρους των καμπύλων γραμμών από τις οποίες παράγονται οι σύνθετες καμπύλες επιφάνειες και όγκοι. Η μεγάλη εξέλιξη των «παραμετρικών» αρχιτεκτονημάτων εντοπίζεται στις τελευταίες 4-5 δεκαετίες και συμβαδίζει σε μεγάλο βαθμό με την εξέλιξη της πληροφορικής και του Hardware. Ξεκινώντας από την ιστορική αφετηρία των συγκεκριμένων μορφών θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια πολύ σύντομη ανασκόπηση στις πιο βασικές και χαρακτηριστικές μορφές έως το 1950 περίπου και στη συνέχεια να εξετάσουμε τις σύγχρονες μεθόδους σχεδιασμού και κατασκευής. Χαρακτηριστικός σταθμός αποτελεί η μαθηματική μοντελοποίηση των καμπύλων γραμμών και επιφανειών στην αυτοκινητοβιομηχανία από τους Γάλλους Μηχανικούς P. De Casteljau (μηχανικός στην αυτοκινητοβιομηχανία Citroën) και P. Bézier (μηχανικός στην αυτοκινητοβιομηχανία Renault) που περιγράφεται αναλυτικά στο κεφάλαιο 3. Με βάση το παραπάνω θεωρητικό υπόβαθρο στη συνέχεια θα εξετάσουμε από τη σκοπιά τόσο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού όσο και της κατασκευαστικής μεθόδου τρία πολύ χαρακτηριστικά έργα της τελευταίας δεκαετίας. Το πρώτο είναι το κρεματόριο στην Kakamigahara της Ιαπωνίας (Toyo Ito, 2006), το δεύτερο είναι το κοθκλοθέατρο Puppet Theater στο Carpenter Centre for the Visual Arts (MOS Architects, 2004) και το τελευταίο έργο που θα εξετάσουμε είναι το συνεδριακό κέντρο του πανεπιστημίου στη Doha (Arata Isozaki, 2008).

The main aim of the present lecture is the geometric analysis and the approximation of the manufacturing process of areas and volumes with complex curvature. The modern architectural buildings that bear such geometries are usually characterized as "parametric constructions", since the software - used to display the advanced options of the architect- hands as core the lasting change in the parameters of the curved lines of the produced compound curved surfaces and tumors. The great development of "parametric" architectural structures found in the last 4-5 decades and draws heavily on the development of IT and Hardware. Starting from the historical zero point of these types we will try to make a very brief review of the most basic and characteristic forms until about 1950 and then look at the modern methods of design and construction. Typical station is the mathematical modeling of curved lines and surfaces by the automotive engineers of the French P. De Casteljau (automotive mechanic Citroën) and P. Bézier (automotive mechanic Renault) described in detail in Chapter 3 Under the above theoretical background then we exemine of both the architectural design and the construction method three very iconic works of the last decade. The first is the crematorium in Kakamigahara Japan (Toyo Ito, 2006), the second is the Puppet Theater at Carpenter Centre for the Visual Arts (MOS Architects, 2004) and the last project that will look at is the conference center of the University in Doha (Arata Isozaki, 2008).

Papalexopoulos, Dimitrios