Σχεδιασμός στο σώμα, από το προσωπικό στο συλλογικό

Μαματσής, Δημήτριος; Mamatsis, Dimitrios

dc.contributor.author	Μαματσής, Δημήτριος	el
dc.contributor.author	Mamatsis, Dimitrios	en
dc.date.accessioned	2024-11-22T12:21:09Z
dc.date.available	2024-11-22T12:21:09Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/60435
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.28131
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Ττατουάζ	el
dc.subject	Δερματοστιξία	el
dc.subject	Σώμα	el
dc.subject	Δέρμα	el
dc.subject	Tattoo	en
dc.subject	Body	en
dc.subject	Skin	en
dc.title	Σχεδιασμός στο σώμα, από το προσωπικό στο συλλογικό	el
dc.title	Designing on the body, from the individual to the collective	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Tattooing	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2023-09-20
heal.abstract	Αντικείμενο της παρούσας διάλεξης είναι η πρακτική της δερματοστιξίας ως μέσο έκφρασης της ταυτότητας του προσώπου που θα φέρει το τατουάζ, αλλά και ως μέσο έκφρασης μιας συλλογικότερης ταυτότητας, στο πλαίσιο της κοινωνικής διάκρισης που ιστορικά συντρέχει με την κοινότητα. Επιπλέον, η πρακτική της δερματοστιξίας κατανοείται ως εργαλείο διαμόρφωσης των κοινωνικών συσχετίσεων και των συσχετισμών, όπως αυτά εκφράζονται και προβάλλονται στον καθημερινό φυσικό χώρο, καθώς επίσης ως μέσο έκφρασης της εγκατεστημένης αισθητικής «γούστο» (μόδα) και της επιθυμίας. Παράλληλα, τα παραδείγματα από ανάλογες ακολουθούμενες πρακτικές στην τέχνη αποτελούν κριτικό θεωρητικό εργαλείο για το περιεχόμενο της καθημερινής πρακτικής σύμφωνα με τις διαφορετικές οπτικές διαχείρισης του έργου τέχνης που προέρχονται από την κριτική θεωρία της τέχνης ως πολιτική διαχείρισης του σώματος και ως μέσο ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης γύρω από ζητήματα εξουσιών (queer θεωρία). Η θεώρηση γύρω από το περιβάλλον που συγκροτεί η τέχνη της δερματοστιξίας εξετάζεται επιμέρους στις ενότητες. Το αποτύπωμα ή αλλιώς το οπτικό αποτέλεσμα ενός συνόλου στιγμάτων (τατουάζ), ανάγεται σε πολλές παραμέτρους και ως διαδικασία συμπεριλαμβάνει την συνεχή διαλεκτική μεταξύ της υποκειμενικότητας που φέρει το τατουάζ, της υποκειμενικότητας που το παράγει «το χτυπάει» και του πολιτισμικού φίλτρου (κοινωνικής επιτέλεσης ή τελετουργικού) που ωσμώνει εσωτερικές προβολές της ψυχολογίας και εξωτερικούς «νόμους» προς την επιφάνεια. Συνεπώς, το «τατού» δύναται να αποτελεί πολυμορφικό και άμεσο τρόπο έκφρασης σε σχέση με όλα τα παραπάνω. Είναι βοηθητικό να ορίσω ένα χρήσιμο λεξιλόγιο παράλληλα με τις βιβλιογραφικές αναφορές, ως οδηγό για την ανάγνωση της έρευνας με όρους της καθομιλουμένης που προέρχονται από το ίδιο το αντικείμενο της πράξης από την πλευρά της λαογραφικής /βιωματικής ανάλυσης. Υιοθετείται κάτι τέτοιο στο ύφος της αφήγησης που διατρέχει όλη την εργασία, θεωρώντας πως μια ακαδημαϊκή εκφορά λόγου θα αλλοίωνε το περιεχόμενο, το οποίο ανήκει στην καθημερινή ζωή ενώ παράλληλα ερευνητικά βασίζεται στην έρευνα προσωπικού αρχείου αλλά και σε βιβλιογραφικές αναφορές. Πρόκειται για μια τέχνη, η οποία διαιωνίζεται με την μετάδοση της «προφορικής» γνώσης μέσω της παραδειγματικής μάθησης από γενιά σε γενιά στο εργαστήριο (βλ.: Ο τεχνίτης, R.Sennett) και της επαφής σύμφωνα με την διεργασία που εξελίσσεται. Συμπερασματικά θα χρησιμοποιήσουμε τα παραδείγματα της τέχνης για την αξιολόγηση της διαχείρισης του πνευματικού προϊόντος της πρακτικής εργασίας σε σχέση με τον αγοραίο χαρακτήρα της πρακτικής και τον ρόλο του δημιουργικού υποκειμένου, όσο επίσης του υποκειμένου της παραγγελίας κινούμενοι αρχικά σε τυπολογίες από το παρελθόν. Αφορμή για την επιλογή του θέματος είναι η καθημερινή μου επαγγελματική ενασχόληση με τις πρακτικές δερματοστιξίας κάτω από μια θέση «τύχης» θεωρώ, αυτήν στην οποία βρίσκομαι σήμερα (ως υποκείμενο μελέτης και παραγωγής). Είναι μια τέχνη που αναβίωσε και ανέπτυξε εδώ στην σύγχρονη μορφή της ο ίδιος ο παππούς μου, ευρύτερα γνωστός ως «Τζίμης», ο οποίος την μετάδωσε στην συνέχεια στα παιδιά του, τον Παύλο και την Άννα, αλλά και στα εγγόνια του διαμέσου αυτών. Από μικρός το όνειρο μου ήταν να γίνω και εγώ «τατουατζής» σαν τον παππού και να έχω περίεργα σχέδια πάνω στο σώμα μου που θα προέρχονται από όλον τον κόσμο. Με την βοήθεια των γονιών μου βρήκα χώρο να αναπτύξω την κλίση μου στην ζωγραφική όσο ήμουν μικρότερος. Στην συνέχεια, αφού τελείωσα το σχολείο ξεκίνησα την μαθητεία μου στην πρακτική της δερματοστιξίας υπό την επίβλεψη του πατέρα μου Παύλου. Καθώς τα τελευταία αυτά χρόνια που ασχολούμαι με το «τατού» είμαι παράλληλα σπουδαστής στην αρχιτεκτονική σχολή του ΕΜΠ, παρατηρώ συχνά κοινούς άξονες σε σχέση με την μεθοδολογία που προσεγγίζεται στις πρακτικές του σχεδιασμού, αλλά και τις τοπολογικές προβληματοποιήσεις του σωματικού χώρου της επιδερμίδας, σε μια επίλυση που κυμαίνεται στα όρια της μυϊκής οικογένειας και μονάδας όπως και των αισθητηρίων περιοχών ερεθισμάτων του δέρματος. Θεωρώ πως τα εφόδια στη γνώση του αντικειμένου της δερματοστιξίας που φτάνει σε εμένα ήδη από 2 γενιές πριν από εμένα, παράλληλα με την επαφή μου με την ιστορία της τέχνης και της αρχιτεκτονικής στην σχολή, την άσκηση στη διαδικασία σύνθεσης και σχεδιασμού με διαφορετικά μέσα, καθώς και την προσωπική μου ενασχόληση με τη ζωγραφική μπορούν να συνδυαστούν και να αξιοποιηθούν στο πεδίο και θεωρητικά. Όταν πλέον οι τεχνικές ικανότητες που απόκτησα μου έδωσαν την δυνατότητα να «χτυπάω» ότι «τατού» μπορούσα να φανταστώ, άρχισαν να αναδύονται μέσα μου ερωτήματα ηθικής, ιστορικότητας, τοπικότητας, αισθητικής, διαχρονικότητας, καθώς ευρύτερα να αναρωτιέμαι για το πολιτισμικό περιεχόμενο και την σημασία όλων αυτών των «τατού». Η έρευνα επιδιώκει να δώσει κάποιες απαντήσεις ώστε να μπορέσει να θεμελιωθεί μια περισσότερο εμπεριστατωμένη προσέγγιση του «κόσμου» του τατουάζ. Στην έρευνα πεδίου, αναγνωρίζω στην συναναστροφή μου με τον «κόσμο» του «τατού» πως είναι αδιάφοροι στα ζητήματα ιστορίας της τέχνης σχετικά με τους διαφορετικούς πολιτισμούς, γεγονός που καθιστά δύσκολη την έρευνα γύρω από τις προθέσεις αισθητικής επιλογής από το υποκείμενο της παραγγελίας. Έτσι, η έρευνα αυτή επιδιώκει να κερδίσει χώρο ως ένα γνωστικό εργαλείο πέρα από το ανεξήγητο της μόδας ή του συρμού στην πολυδιαδεδομένη εικόνα, χωρίς αισθητικό, ηθικό, προσωπικό ή κοινωνικό στόχο.	el
heal.abstract	The subject of this lecture is the practice of tattooing as a means of expressing the identity of the person who will carry the tattoo, as well as a means of expressing a collective identity, within the framework of social distinction that historically coincides with the community. Additionally, the practice of tattooing is understood as a tool for shaping social relationships and the dynamics of these relationships as they are expressed and projected in everyday physical space, as well as a means of expressing the established aesthetic "taste" (fashion) and desire. At the same time, examples from similar practices in art serve as a critical theoretical tool for the content of daily practice, according to different perspectives on the management of art as a political management of the body and as a tool for raising awareness about power issues (queer theory). The concept of the universe created by the art of tattooing is examined in separate sections. The imprint, or the visual result of a collection of marks (tattoos), is derived from multiple parameters and, as a process, includes the continuous dialectic between the subjectivity who carries the tattoo, the subjectivity that produces it, and the cultural filter (social performance or ritual) that ripens internal projections of psychology and external "laws" to the surface. Therefore, the "tattoo" can serve as a polymorphic and direct way of expression in relation to all of the above. It is helpful to define a useful vocabulary along with bibliographic references as a guide for reading the research in colloquial terms derived from the practice itself, from the perspective of folkloric/experiential analysis. This is adopted in the narrative style that runs throughout the entire work, considering that an academic discourse would distort the content, which belongs to everyday life, while also being based on personal archive research as well as bibliographic references. This is an art that has been passed down through the transmission of "oral" knowledge through exemplary learning from generation to generation in the workshop (see: The Craftsman, R. Sennett) and through direct contact according to the ongoing process. In conclusion, we will use examples from art to assess the management of the intellectual product of the practical work in relation to the commercial character of the practice and the role of the creative subject, as well as the subject of the order, initially moving through typologies from the past. The motivation for choosing this topic is my daily professional engagement with tattooing practices, which I consider to be a result of good luck as it is where I find myself today (as a subject of study and production). It is an art that my grandfather, widely known as "Jimmy" revived and developed in its contemporary form, which he then passed down to his children, Pavlos and Anna, and later to his grandchildren through them. Since I was young, my dream was to become a "tattoo artist" like my grandfather and to have strange designs on my body from all over the world. With the help of my parents, I found space to develop my artistic inclination when I was younger. After finishing school, I began my apprenticeship in tattooing under the supervision of my father, Pavlos. Over the past few years, as I have been involved in tattooing, I am also a student at the School of Architecture at the National Technical University of Athens (NTUA). I often observe common axes in relation to the methodology used in design practices, as well as the topological problems of the bodily space of the skin, in a solution that oscillates between the muscular family and unit, as well as the sensory areas of skin stimuli. I believe that the knowledge I have gained in tattooing, which has reached me through two generations before me, alongside my exposure to the history of art and architecture at the university, my practice in the process of composition and design with different media, and my personal engagement with painting, can be combined and applied in a theoretical field as well. When my technical abilities allowed me to make any tattoo I could imagine, questions began to emerge within me concerning ethics, historicity, locality, aesthetics, and timelessness. I began to wonder more broadly about the cultural content and significance of all these "tattoos." The research seeks to provide some answers in order to establish a more substantiated approach to the "world" of tattooing. In the field research, I recognize in my interaction with the "tattoo world" that people are indifferent to the issues of art history related to different cultures, which makes it difficult to research the aesthetic choices of the subject ordering the tattoo. Thus, this research aims to carve out space as a cognitive tool beyond the inexplicable nature of fashion or trend in the widely disseminated image, without aesthetic, ethical, personal, or social goals.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false