heal.abstract |
Στην παρούσα διπλωματική εργασία γίνεται μία μελέτη των πιο διαδεδομένων μεθόδων για την επίλυση προβλημάτων βελτιστοποίησης χωρίς τη χρήση παραγώγων (Μέθοδοι DFO). Αυτές οι μέθοδοι ενδείκνυνται για προβλήματα μεγάλης κλίμακας καθώς ο υπολογισμός των παραγώγων αφενός είναι απαιτητικός, ενώ παράλληλα λόγω των σφαλμάτων που περιέχονται στα δεδομένα είναι βέβαιο πως ούτως ή άλλως θα οδηγηθούμε σε μία προσέγγιση της λύσης. Στην εισαγωγή αναφέρονται κάποια βασικά στοιχεία της Μαθηματικής Βελτιστοποίησης και των αλγορίθμων που χρησιμοποιούνται για την επίλυση προβλημάτων βελτιστοποίησης πάσης φύσεως.
Στο πρώτο μέρος γίνεται μία ανασκόπηση των μεθόδων βελτιστοποίησης με χρήση παραγώγων. Συγκεκριμένα περιγράφονται οι Μέθοδοι Αναζήτησης Γραμμής (Line Search Methods), οι Μέθοδοι Αναζήτησης Περιοχής Εμπιστοσύνης (Trust Region Methods), οι Μέθοδοι Συζυγών Κλίσεων (Conjugate Gradients Methods) και οι μέθοδοι Quasi- Newton. Δίνονται τα σημαντικά στοιχεία για κάθε μέθοδο, όπως η φιλοσοφία τους, θεωρήματα που αφορούν τη σύγκλιση και σημαντικές ιδιότητες, καθώς και μία σύντομη περιγραφή των αλγορίθμων. ΄Ετσι, προετοιμάζεται το έδαφος για τη μελέτη των Μεθόδων DFO, οι οποίες βασίζονται ακριβώς σε αυτές τις μεθόδους. Στο δεύτερο μέρος γίνεται μία ενδελεχή μελέτη των πιο διαδεδομένων μεθόδων DFO. Αρχικά παραθέτουμε την πιο απλή Μέθοδο DFO, τη μέθοδο Πεπερασμένων Διαφορών (Finite Differences Method). Στη συνέχεια μελετάμε τις Μεθόδους Ανάπτυξης Μοντέλου (Model Ba
sed Methods), τις Μεθόδους Αναζήτησης Συντεταγμένων (Coordinate Search Methods) και τις Μεθόδους Αναζήτησης Μοτίβου (Pattern Search Methods), τις Μεθόδους Συζυγών Κατευθύνσεων (Conjugate Dierctions Method), και ολοκληρώνουμε με τη μέθοδο των Nelder και Mead (Nelder-Mead Simplex Method). ΄Οπως και στο πρώτο μέρος, δίνουμε μία σύντομη περιγραφή του αλγορίθμου, και συμπληρώνουμε με τις απαραίτητες θεωρητικές πληροφορίες. Το τρίτο μέρος αποτελείται από αριθμητικά παραδείγματα, υλοποιώντας κάθε μία από τις
μεθόδους του δεύτερου μέρους με δύο δοκιμαστικές συναρτήσεις, οι διαστάσεις των οποίων κυμαίνονται από n = 20 έως n = 200, ενώ στη Μέθοδο Συζυγών Κλίσεων πραγματοποιήθηκε ένα
παράδειγμα διάστασης n = 10.000 μεταβλητών. Εξετάζουμε τη συμπεριφορά της κάθε μεθόδου και αναλύουμε τα σχετικά αποτελέσματα. |
el |