Διερεύνηση μέτρων πολιτικης γης στους τομεις γεωργίας και κτηνοτροφίας. Εφαρμογή στην ΠΕ Ιωαννίνων

Abstract

Η εθνική Πολιτική Γης όπως αυτή εφαρμόστηκε στον πρωτογενή τομέα, μετά την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, αποτελεί, κατά κανόνα, κυρίως υιοθέτηση της Ευρωπαϊκής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, όπως αυτή διαμορφώνεται κάθε φορά από τις ευρωπαϊκές αλλά και διεθνείς συνθήκες. Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται τα κυριότερα μέτρα Πολιτικής Γης στους τομείς γεωργίας και κτηνοτροφίας, όπως αυτά εφαρμόστηκαν στην Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, δίνοντας ωστόσο έμφαση στη περίοδο μετά το έτος 2000, οπότε και κυριάρχησαν οι αναπτυξιακές προσπάθειες με χρηματοδότηση μέσω του Γ΄ ΚΠΣ κυρίως. Μέσα από μια αναλυτική κριτική προσέγγιση των μέτρων αυτών σε επίπεδο θεωρίας αλλά και πρακτικών εφαρμογών και οικονομικών μεγεθών, θα αναφερθούμε συγκεκριμένα στους στόχους, τα αποτελέσματα, τις αδυναμίες και τις αστοχίες που παρατηρήθηκαν, τόσο κατά τη διάρκεια εφαρμογής τους όσο κι απολογιστικά εκ των υστέρων, ιδιαίτερα σε σχέση με την παρούσα δύσκολη οικονομική συγκυρία. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές, προσανατολισμένες σε ένα ομοιόμορφο οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης, χωρίς διαφοροποίηση ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής, αποδεικνύονται ελάχιστα στοχευμένες, με προβλήματα σημαντικά από τον εξαρχής σχεδιασμό. Η προοπτική ανάπτυξης του αγροτουρισμού, εμφανίζεται ως «πανάκεια» για την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα, ιδιαίτερα στις ορεινές περιοχές ενώ οι εξαγγελίες για συνολική, ολοκληρωμένη ανάπτυξη δεν έγιναν ποτέ πράξη. Η όλη προσπάθεια περιορίστηκε στην απορρόφηση όσο το δυνατόν περισσότερων κονδυλίων με το πλέον εύκολο τρόπο, ενώ λόγω της έλλειψης πραγματικού στρατηγικού σχεδιασμού δεν είχαμε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

After Greece joined the Economical European Community, its National Land Policy, as applied to the primary sector is rather considered an adaption to Common Agricultural Policy, according to European and international conventions. In this study we present the major measures of National Land Policy on the sectors of agriculture and stockbreeding, as they have been applied in the Prefecture of Ioannina, from the establishment of the Greek State till now, emphasizing on the period after 2000, when development trials were dominant due to the 3rd Co-financed Development Program. Through an analytical review of the above measures, both theoretically and practically, we study the aims, the results, the weaknesses and the failures observed, during the implementation phase but also afterwards, especially under the current economical crisis. The principal objective of the implemented policies, was to adapt an economical development model, not supporting the specific characteristics of each area. The development of agro-tourism was promoted as a “panacea” for the development of the agricultural sector, especially in mountainous areas but not included in an integrated development plan. The effort was limited in the absorption of more funds in an easy way, while due to the lack of strategical planning we finally didn’t get the expected results.