Επέκεινα

Abstract

Μπορεί ο χώρος των νεκρών, όπως ένα νεκροταφείο, να αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα σημεία μέσα στη πόλη; Η επίσκεψη σε ένα νεκροταφείο στην Ουκρανία αποτέλεσε την αφορμή για την δημιουργία των σχετικών προβληματισμών, οι οποίοι στην ουσία περιστρέφονται γύρω από ένα κοινό άξονα, αυτόν της επαφής του άνθρωπου με τον χώρο των νεκρών. H αντιμετώπιση κάποιου χώρου οφείλει να εντοπίσει τα γενικά χαρακτηριστικά της κοινωνικής ομάδας από την οποία προέρχεται και όσον αφορά τον χώρο των νεκρών, ως χώρος σημείο, γίνεται φορέας λόγου ενός συλλογικού υποκειμένου σχετικά με τη θέση του θανάτου. Ωστόσο, η ανάδειξη του χώρου αυτού, που απασχολεί τη παρούσα έρευνα, έρχεται να ξεπεράσει τη σύνδεση του με την έννοια του θανάτου, δίνοντας έμφαση στην σύνδεση αυτή με την έννοια του Επέκεινα. Το ‘Επέκεινα’ αναφέρεται σε οτιδήποτε συμβαίνει μετά το πέρας μιας κατάστασης, και όσον αφορά τον χώρο των νεκρών ξεπροβάλλει αρχικά μέσα από τη πίστη στη μετά θάνατο ζωή, αλλά και μέσα από ένα σύνολο εννοιών, οι οποίες αναφέρονται σε κάτι το οποίο ο χώρος αντιπροσωπεύει και ενσαρκώνει, μετατρέποντας τον έτσι σε ένα συμβολικό σημείο συνάντησης. Πραγματοποιείται, συνεπώς, μια διαδρομή ανάμεσα από χώρους οι οποίοι στην ουσία παράγονται από θεωρητικά, εικαστικά και αρχιτεκτονικά έργα, τα οποία ναι μεν εξυμνούν το θάνατο, φέρουν δε την ικανότητα να προεκτείνουν το χώρο στο Επέκεινα.

Is it possible the area of the dead, as a cemetery, to be one of the most important places in the city? Visiting a local cemetery in Ukraine gave rise to the establishment of relevant considerations, which in fact revolve around a common axis, that of the human connection with the area of the dead. The attempt, however, of understanding a certain area must identify the general characteristics of the social group, which belongs, and as for the area of the dead it is related with the human position towards the fact of death. But in order to highlight this space, the present project overcomes its connection with the concept of the death, emphasizing the connection with the concept of the Hereafter, which in Greek pronounces as ‘Επέκεινα’. Actually, the word ‘Επέκεινα’, in English is translated as beyond and referred to anything happens after the end of a situation. In the area of the dead emerges initially through the faith in life after death, but also through a set of concepts that refer to something which the space represents or embodies, that transforms it, eventually, into a symbolic space. Therefore, the project performed a journey between spaces which essentially produced through theoretical, artistic and architectural works, which, while glorifying death, have the ability to extrapolate the space beyond, to the ‘Επέκεινα’.