Οι υπόσκαφοι οικισμοί της Καππαδοκίας

Abstract

Στην Καππαδοκία της κεντρικής Τουρκίας έχουν ανακαλυφθεί 183 υπόσκαφες εγκαταστάσεις στις περιοχές: Nevsehir, Aksaray, Kayseri (Καισάρεια), Nigde (Νίγδη), Yozgat και Kirsehir. Οι μεγαλύτεροι οικισμοί φτάνουν την κλίμακα πόλης και βρίσκονται στο Derinkuyu και το Kaymakli. Από την 3η π.Χ. χιλιετία εγκαταστάθηκαν στην περιοχή διάφορα φύλα, όπως Χιττίτες, Ασσύριοι, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίοι, Άραβες και τέλος Οθωμανοί με συνεχείς διαδοχές στην κυριαρχία. Οι συνεχείς διαμάχες και το σκληρό κλίμα οδήγησαν τους κατοίκους στην διαμόρφωση υπόγειων εγκαταστάσεων. Αυτές περιλάμβαναν κατοικίες, εκκλησίες, εργαστήρια, αποθήκες, περιστερώνες, μελίσσια, στάβλους, καταφύγια και αμυντικές κατασκευές. Όλοι οι χώροι συνδέονταν μεταξύ τους με ένα δαιδαλώδες σύστημα σηράγγων και διέθεταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο δίκτυο ύδρευσης και αερισμού. Το εύθρυπτο υποκίτρινο πέτρωμα ηφαιστειακής προέλευσης που αποτελεί το έδαφος της Καππαδοκίας λαξεύεται εύκολα και σκληραίνει στον ατμοσφαιρικό αέρα, προσφέροντας ιδανικές συνθήκες εσωτερικού χώρου για διαβίωση και αποθήκευση προϊόντων. Οι υπόσκαφοι οικισμοί διακρίνονται σε α) βραχώδεις υπέργειους, σκαμμένους σε κωνικούς βράχους, ή τοιχώματα φαραγγιών και λόφων β) υπόγειους, που διεισδύουν βαθιά στους βράχους και τους λόφους ή είναι σκαμμένοι απευθείας κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, και γ) συνδυασμό βραχώδων-υπόγειων. Σε όλους τους οικισμούς έχουν προβλεφθεί αμυντικοί μηχανισμοί όπως μυλόπετρες στις εισόδους και τα περάσματα και στενές σήραγγες με τρύπες στα τοιχώματα και την οροφή για άμυνα με βέλη, ακόντια και καυτό λάδι. Αξιοσημείωτα είναι τα υδραυλικά συστήματα στις καλλιεργήσιμες κοιλάδες που διασφάλιζαν την άρδευση με βρόχινο νερό. Έχουν ανακαλυφθεί και ανεξάρτητα συγκροτήματα που στεγάζουν παραγωγικές, εμπορικές και πολιτιστικές λειτουργίες όπως χάνια, μεταλλουργεία, τάφους, περιστερώνες, μελίσσια, εκκλησίες-παρεκκλήσια και μοναστήρια.

In Cappadocia Central Turkey, 183 settlements have been discovered in six areas: Nevsehir, Aksaray, Kayseri, Nigde, Yozgat and Kirsehir. The largest settlements of Derinkuyu and Kaymakli reach the scale of a city. Various civilizations prospered in the area since the 3rd millennium b.C.: Hittites, Assyrians, Persians, Greeks, Romans, Arabs and Ottoman Turks with constant changes in dominion. The constant battles and the heavy climate led the inhabitants to the creation of rock-cut settlements. These included: residencies, churches, laboratories, storage rooms, pigeon lofts, apiaries, shelters and defensive devices. All the rooms consist a complex system of tunnels and possess remarkably advanced water and ventilation networks. The friable rock of volcanic origin which constitutes the cappadocian terrain is easily chiseled and air-hardened; providing ideal indoor conditions for living and storage. The underground settlements are of three kinds: a) settlements cut into rocky overground structures, dug into rocky cones or cliff and canyon walls , b) underground settlements, which run deep into rocks or hills or are dug directly under the ground surface, c) combination of rocky and underground structures. Defensive mechanisms are found in all settlements such as millstones in entrances and passageways, narrow tunnels with holes on their walls and ceilings for defense with arrows, spears and boiling oil. There are also hydraulic systems in the arable valleys which ensured irrigation with rainwater. These settlements are accompanied with independent creations sheltering inns, forges, tombs, pigeon lofts, apiaries, churches and monasteries.