Παρελθόν | παρόν: η προσέγγιση του Carlo Scarpa

Κονίδη, Αμαλία Μαρία; Konidi, Amalia Maria

dc.contributor.author	Κονίδη, Αμαλία Μαρία	el
dc.contributor.author	Konidi, Amalia Maria	en
dc.date.accessioned	2014-11-11T08:43:53Z
dc.date.available	2014-11-11T08:43:53Z
dc.date.issued	2014-11-11
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/39574
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.746
dc.rights	Default License
dc.subject	Παρελθόν	el
dc.subject	Παρόν	el
dc.subject	Αρχιτεκτονική κληρονομιά	el
dc.subject	Επέμβαση	el
dc.subject	Ιστορική συνέχεια	el
dc.subject	Carlo Scarpa	en
dc.subject	Past	en
dc.subject	Present	en
dc.subject	Architectural heritage	en
dc.subject	Intervention	en
dc.subject	Historical continuity	en
dc.title	Παρελθόν \| παρόν: η προσέγγιση του Carlo Scarpa	el
dc.type	Διάλεξη
dc.contributor.department	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.type	learningMaterial	el
heal.secondaryTitle	Past \| present: the approach of Carlo Scarpa	en
heal.classification	New and old in art (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh97002714)	el
heal.classificationURI	http://localhost:8080/healp/data/18/7/3/9/1
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2014-10-16
heal.abstract	Το θέμα της διάλεξης αφορά στη σχέση μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, δηλαδή μεταξύ των υφιστάμενων ιστορικών δομών και της σύγχρονης αρχιτεκτονικής έκφρασης. Το διαχρονικό πρόβλημα της σχέσης τους που εντοπίζεται στις ιστορικές πόλεις δημιουργείται από τα διαφορετικά εγγενή χαρακτηριστικά που αυτά παρουσιάζουν, δηλαδή από την πραγματοποιημένη φύση του παρελθόντος και τη συνεχώς εξελισσόμενη φύση του παρόντος, που έρχονται συχνά σε αντίθεση μεταξύ τους. Μπορεί η προστασία και η διατήρηση του παρελθόντος να αποτελούν πλέον ένα κοινωνικό αίτημα με διεθνή διάδοση, η εξέλιξη όμως είναι αναπόφευκτη, κι έτσι δημιουργείται το ερώτημα για το πόσο ακόμα οι ιστορικές πόλεις θα μπορούν να συνεχίσουν όχι μόνο να εντάσσουν τις σύγχρονες δομές αλλά και να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες. Για την απάντηση του διερευνάται το έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα Carlo Scarpa τόσο ως προς την αντιμετώπιση της υφιστάμενης δομής και την έκφραση της νέας αρχιτεκτονικής που επιχειρεί να παράγει, όσο και ως προς τη σχέση που δημιουργεί μεταξύ τους. Η ανάγκη επέμβασης στο ιστορικό περιβάλλον των ιταλικών πόλεων, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αυτό εμφανίζει οδήγησαν τον αρχιτέκτονα στη διαμόρφωση μιας πολύ προσωπικής προσέγγισης και ερμηνείας του παρελθόντος, η οποία αποτελεί και τη βάση για την μετέπειτα επέμβαση σε αυτό. Με το έργο του αποδεικνύει όχι μόνο ότι η σύγχρονη αρχιτεκτονική έκφραση μπορεί να συσχετιστεί αρμονικά με τις ιστορικές δομές αλλά και ότι μπορεί να μετατρέψει τις παραδόσεις που αυτές φέρουν σε μια σύγχρονη γλώσσα δημιουργώντας μια νέα αντίληψη της σχέσης μεταξύ των παλαιών και των νέων στοιχείων. Στα έργα επεμβάσεων που υλοποίησε κυρίαρχη ήταν η ανάγκη συμφιλίωσης των νέων ιδεών με τις παραδόσεις της τοπικής τέχνης για τη δημιουργία μιας αρχιτεκτονικής που θα εκφράσει με σαφήνεια τα δικά της στοιχεία, χωρίς να εγκαταλείπει τις ψυχικές και αισθητικές δυνάμεις του τόπου, την υλικότητα και τη μνήμη. Για την πληρέστερη προσέγγιση του αρχιτεκτονικού διαλόγου που δημιούργησε με τον ιστορικό ιστό των ιταλικών πόλεων μελετούνται τρία από τα έργα του, τα οποία αν και έγιναν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και πόλεις και είναι διαφορετικής κλίμακας και έκτασης, παρουσιάζουν το ευρύ φάσμα της ποικιλίας των σχέσεων που δημιούργησε με την υφιστάμενη δομή και την εξελικτική πορεία της δουλειάς του αρχιτέκτονα πάνω στο τομέα της επέμβασης. Τα έργα που επιλέχθηκαν είναι η διαμόρφωση του εκθεσιακού χώρου Olivetti, η επέμβαση στο Palazzo Querini Stampalia, και τα δύο στη Βενετία, καθώς και ένα από τα σημαντικότερα έργα του, η αποκατάσταση και η αναδιοργάνωση του μουσείο του Castelvecchio στη Βερόνα, στο οποίο εργάστηκε σχεδόν για 20 χρόνια.	el
heal.abstract	The issue of this lecture is about the relationship between past and present, in particular between the existing historic structures and modern architectural expression. The diachronic problem of the above relationship identified in the historical cities is created by the different intrinsic characteristics which are presenting, the realized nature of the past and the constantly evolving nature of the present, that are coming often in contrast. Nowadays the protection and the reservation of the past constitute a social issue with international dissemination, but the evolution is inevitable, so the question that arises is for how long the historical cities can continue not only to incorporate the modern structures but also to satisfy the modern needs. As an answer to the above mentioned question the work of the Italian architect Carlo Scarpa is investigated not only over the treatment of the existing structure and the expression of the new architecture that attempts to produce, but also on the relationship that is created between them. The need for intervention in the historic environment of the Italian cities, with the special characteristics that displays, led the architect to a very personal approach and interpretation of the past, which is the basis for the subsequent intervention in it. His work demonstrates not only that contemporary architectural expression can be related in harmony with the historic structures, but also that has the ability to transform the traditions that they bring in a contemporary language creating a new understanding of the relationship between the old and the new elements. In the projects of intervention that he realized, the need to reconcile the new ideas with the traditions of the local art was dominant, in order to create an architecture that would clearly articulate its own elements, without leaving the mental and aesthetic forces of the site, its materiality and memory. For a more complete approach of the architectural dialogue he created with the historic fabric of the Italian cities, are studied three of his works, which, although were made at different times and cities and are of different scale and size, are presenting a wide range of variety of the created relationships with the existing structure and the evolutionary process of the work of the architect on the field of intervention. The selected projects are: the formation of the exhibition space Olivetti, the intervention in Palazzo Querini Stampalia, both in Venice, as well as one of his most important works, the rehabilitation and reorganization of Castelvecchio Museum in Verona, where he worked for almost 20 years.	el
heal.advisorName	Γυφτόπουλος, Σταύρος	el
heal.committeeMemberName	Μάρη, Ιφιγένεια	el
heal.committeeMemberName	Μικράκης, Εμμανουήλ	el
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua	el
heal.numberOfPages	169	el
heal.fullTextAvailability	true