heal.abstract |
Από τη μεταπολεμική περίοδο και μετά, οι πόλεις του δυτικού κόσμου υπόκεινται σε συνεχείς μεταλλαγές, οι οποίες είχαν ως συνέπεια την δημιουργία εγκαταλελειμμένων κτιρίων στις περισσότερες μεγάλες πόλεις. Αλλαγές όπως η αποβιομηχάνιση, η προαστιοποίηση, η δημογραφική γήρανση, η αλλαγή των προτιμήσεων σε κατοικίας και εργασία, συρρίκνωσαν και άλλαξαν πολλές πόλεις στην Ευρώπη, στη Β. Αμερική και αλλού, προσθέτοντας στον αστικό ιστό εγκαταλελειμμένα κτίρια. Τα εγκαταλελειμμένα κτίρια επιφέρουν άμεσες συνέπειες στις περιοχές στις οποίες εντάσσονται, και άρα αποτελούν πρόβλημα για αυτές. Ως πρόβλημα, η εγκατάλειψη των κτιρίων επιβάλλει την εξεύρεση λύσεων. Η συνθετότητα του προβλήματος της εγκατάλειψης και οι διαφορετικές του εκδηλώσεις αναλόγως της περιοχής, των συνθηκών, ακόμα και των κτιρίων στα οποία εκδηλώνεται, επιβάλλει την αναζήτηση κατάλληλων πολιτικών αντιμετώπισης για τα εγκαταλελειμμένα σε κάθε περίπτωση. Σκοπός της παρούσας εργασίας μέσω βιβλιογραφικής ανασκόπησης είναι να διερευνήσει πολιτικές για τα εγκαταλελειμμένα κτίρια οι οποίες έχουν εφαρμοστεί ή προταθεί σε πόλεις ή περιοχές του εξωτερικού, ειδικότερα στις περιοχές της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Για αυτό τον σκοπό θα επιχειρηθεί να περιγραφεί πρώτα το πρόβλημα της εγκατάλειψης, μέσω του ορισμού του εγκαταλελειμμένου κτιρίου, των αιτίων και των συνεπειών που αυτό προκαλεί, καθώς και μια βασική κατηγοριοποίηση σε σχέση με το πώς αυτό εκδηλώνεται κατά περίπτωση. Υπό αυτό το πλαίσιο θα αναλυθούν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές για τα εγκαταλελειμμένα κτίρια, και θα γίνει μια προσπάθεια να αναδειχθεί η αποτελεσματικότητα και η καταλληλότητά τους κατά περίπτωση. |
el |