heal.abstract |
Ο τουρισμός είναι ένα θέμα κρίσιμο για την αναπτυξιακή πορεία της Ελλάδας και επίκαιρο, όσο ποτέ, για τις χωρικές και περιβαλλοντικές του διαστάσεις. Ο νέος αναπτυξιακός προγραμματισμός για την περίοδο 2014-2020 τον κατατάσσει στους κύριους άξονες της αναπτυξιακής στρατηγικής και αξιολογεί τη συμβολή του ως καθοριστική στην προσπάθεια για
αναγέννηση της ελληνικής οικονομίας. Εκτός των άλλων, ο τουρισμός αποτελεί και ένα κατεξοχήν χωρικό φαινόμενο. Επισημαίνεται ακόμα ότι, η χωρική οργάνωση του τουρισμού στην Ελλάδα δεν αποτέλεσε για τρεις δεκαετίες μετά την ψήφιση του πρώτου νόμου για τη χωροταξία (ν.360/76) αποκλειστικό αντικείμενο προσέγγισης χωροταξικού σχεδιασμού και μόλις τα τελευταία έτη αναγνωρίστηκε η αναγκαιότητα αυτή. Σήμερα, διαφαίνεται ότι συγκροτείται μια χωρική πολιτική για τον τουρισμό και ένα νέο πρότυπο χωρικής οργάνωσης, σε μια μάλιστα πολύ κομβική συγκυρία (η εντεινόμενη ύφεση υπαγορεύει τις αναπτυξιακές και χωροταξικές επιλογές, π.χ. προώθηση σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων).
Επιπρόσθετα, συγκεκριμένοι λόγοι επιτείνουν την αναγκαιότητα της χρονικής διάχυσης της τουριστικής δραστηριότητας και της ανάπτυξης νέων τουριστικών προϊόντων (έντονη εποχικότητα, ανάδυση νέων ανταγωνιστικών προορισμών που προσφέρουν επίσης "ήλιο και θάλασσα", επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης κ.λπ.).
Ο οικοτουρισμός αποτελεί ένα βασικό εκφραστή του προτύπου του βιώσιμου τουρισμού (και όχι απλώς μια ιδιαίτερη ξεχωριστή μορφή εναλλακτικού τουρισμού) δεδομένου ότι καλύπτει,
υπό προϋποθέσεις, ορισμένες μορφές του (τουρισμός φύσης, τουρισμός περιπέτειας κ.λπ.). Στο πλαίσιο αυτό, ο οικοτουρισμός εκτιμάται ότι έχει τις δυνατότητες και διαμορφώνει προοπτικές,
ώστε να προσφέρει διέξοδο στα προβλήματα των λιγότερο αναπτυγμένων περιοχών της χώρας.
Η έρευνα με αφετηρία, λοιπόν, τις παραπάνω διαπιστώσεις και εκτιμήσεις επιχειρεί να συμβάλλει στη διερεύνηση της οργάνωσης των πολλά προσδοκώμενων εναλλακτικών μορφών
τουρισμού στο χώρο, με έμφαση στη χωρική οργάνωση του οικοτουρισμού. Έχοντας ως πυξίδα ένα βασικό προσδιοριστικό παράγοντα της ανάπτυξης του τουρισμού και του οικοτουρισμού,
το σχεδιασμό, η έρευνα στοχεύει να αναδείξει επίσης τους τρόπους και τα εργαλεία, ώστε να ενισχύσει την πολιτική για τον τουρισμό προς την κατεύθυνση της χωρικής, χρονικής και
θεματικής διαφοροποίησης του τουριστικού προϊόντος της χώρας.
Ως προς τη μεθοδολογική προσέγγιση, αυτή περιλαμβάνει: α) πρωτογενή έρευνα, η οποία αφορά την έρευνα πεδίου σε εθνικό και τοπικό επίπεδο και β) δευτερογενή έρευνα με συγκέντρωση της διαθέσιμης τεκμηρίωσης του έργου από ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία. Η συγκέντρωση των δεδομένων πραγματοποιείται με τη χρήση τεχνικών που αφορούν: α) τη διατύπωση ερωτήσεων (ερωτηματολόγιο/ συνέντευξη) και β) την προσφυγή δευτερογενών στοιχείων και αρχειακού υλικού. |
el |