heal.abstract |
Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη της επίδρασης της μεθόδου εκχύλισης στην αντιοξειδωτική δράση που παρουσιάζουν τα εκχυλίσματα φύλλων Στέβιας από το Αγρίνιο.
Τα τελευταία χρόνια, οι καταναλωτές ανησυχούν όλο και περισσότερο για την υγεία τους αναζητώντας φυσικά και διαιτητικά προϊόντα. Έτσι, το ενδιαφέρον για τη Stevia Rebaudiana Bertoni έχει αυξηθεί σημαντικά, καθώς το φυτό έχει μια υψηλή συγκέντρωση των γλυκών διτερπενικών γλυκοζιτών στα ξηρά φύλλα του (Geuns, et.al. 2003) & (Ghanta, S., et.al. 2007). Η Stevia Rebaudiana Bertoni είναι ένα φυτό ιθαγενών της Παραγουάης, όπου τα φύλλα του έχουν χρησιμοποιηθεί από το ινδικό πληθυσμό και ντόπιους για να γλυκάνουν τα τσάγια και τα παρασκευάσματα τους πολύ καιρό πριν. Η υψηλή γλυκύτητα των γλυκοζιτών στεβιόλης την καθιστά ελκυστικό υποκατάστατο της ζάχαρης για τις βιομηχανίες τροφίμων (Crammer B, et.al. 1986) . Επιπλέον, αυτοί οι γλυκοζίτες είναι μη θερμιδικές γλυκαντικές ουσίες που μειώνουν τη γλυκόζη στο αίμα και προστατεύουν τον οργανισμό από ασθένειες όπως ο διαβήτης και η παχυσαρκία, μεταξύ άλλων (Geuns, et.al. 2003) & (Anton et.al., 2010). Επίσης, οι γλυκοζίτες στεβιόλης σχετίζονται και με άλλα οφέλη, όπως αντι-υπεργλυκαιμικά, αντι-υπερτασικά, αντι-φλεγμονώδη, κατά του όγκου, αντιδιαρροϊκά, διουρητική και ανοσοτροποποιητική δράση (Chatsudthipong, V., et.al. 2009). Έτσι, αυτή η εντατική ερευνητική δραστηριότητα έχει αναπτύξει μεθόδους για την απομόνωση των συστατικών της από φυσικές πηγές, πολύτιμες για την ανθρώπινη υγεία, όπως τα αντιοξειδωτικά, τα οποία αναφέρονται συχνά στην καθημερινή ζωή μας. Στην έρευνα αυτή, μια σημαντική παράμετρος είναι η αντικατάσταση των οργανικών διαλυτών που έχουν αποδειχθεί τοξικοί και επιβλαβή για τον άνθρωπο, με εναλλακτικούς διαλύτες όπως ιοντικά υγρά, και τα συστήματα νερού. Ταυτόχρονα, αναπτύσσονται νέες, καινοτόμες και οικονομικά αποδοτικές μεθόδοι απομόνωσης αυτών των στοιχείων.
Στην παρούσα μελέτη, αποξηραμένα φύλλα του φυτού εκχυλίζονται με πέντε διαφορετικές μεθόδους, προκειμένου να ανακτηθούν τα αντιοξειδωτικά των υποπροϊόντων της Stevia. Χρησιμοποιήθηκαν δύο πράσινες μέθοδοι εκχύλισης: με μικροκύματα και με υπερήχους, χρησιμοποιώντας νερό και αιθανόλη:νερό 80:20 % ν /ν ως διαλύτες. Επιπλέον, οι συμβατικές διαδοχικές εκχυλίσεις, όπως η εκχύλιση Soxhlet, η εκχύλιση με 24ωρη απλή ανάδευση και η εκχύλιση σε υδατόλουτρο διεξήχθησαν χρησιμοποιώντας διαλύτες διαφορετικής πολικότητας (εξάνιο, αιθανόλη, οξικό αιθύλιο, αιθανόλη: νερό 80:20% ν/ν, νερό). Η αποτελεσματικότητα και η εκλεκτικότητα των διεργασιών προσδιορίστηκαν ως προς την απόδοση της εκχύλισης και την αντιοξειδωτική δραστικότητα, αντίστοιχα. Η αντιοξειδωτική δράση μετρήθηκε χρησιμοποιώντας την μέθοδο DPPH. Οι συμβατικές εκχυλίσεις, ειδικά οι εκχυλίσεις με τη συμβατική μέθοδο Soxhlet έδωσαν χαμηλότερες αποδόσεις. Οι πράσινες μέθοδοι εκχύλισης έδειξαν ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Ειδικότερα, τα εκχυλίσματα νερού με μικροκύματα παρουσίασαν την υψηλότερη δυνατή απόδοση (44,43% w/w) και τη μεγαλύτερη αντιοξειδωτική δράση, ενώ τα αντίστοιχα εκχυλίσματα με υπερήχους παρουσίασαν επίσης υψηλή απόδοση (31.05% w/w) και καλή αντιοξειδωτική δράση.
Ζητούμενο είναι η παρούσα μελέτη να οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα τα οποία θα αποτελέσουν την βάση για νέα έρευνα γύρω από τις ουσίες και τη δράση που έχουν τα φύλλα του φυτού. |
el |