Απροσδιοριστία και υπέρβαση: δημιουργικές παρεκκλίσεις της μορφής

Ψαρρά, Μικαέλα; Psarra, Mikaela

dc.contributor.author	Ψαρρά, Μικαέλα	el
dc.contributor.author	Psarra, Mikaela	en
dc.date.accessioned	2015-04-30T11:57:07Z
dc.date.available	2015-04-30T11:57:07Z
dc.date.issued	2015-04-30
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/40685
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.1416
dc.rights	Default License
dc.subject	Τέχνη	el
dc.subject	Μουσική	el
dc.subject	Ξενάκης Ιάννης	el
dc.subject	Απροσδιοριστία	el
dc.subject	Αrt	en
dc.subject	Jackson Pollock	en
dc.subject	Μusic	en
dc.subject	Indeterminacy	en
dc.title	Απροσδιοριστία και υπέρβαση: δημιουργικές παρεκκλίσεις της μορφής	el
dc.title	Indeterminacy and exorbitance: creative derogations of form	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Shapes (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh2002009920)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2015-03-09
heal.abstract	Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα έργο τέχνης, ερχόμαστε πρωτογενώς αντιμέτωποι με τη μορφή αυτού, δηλαδή τη φυσιογνωμία και τα γενικότερα εξωτερικά χαρακτηριστικά που το συνοδεύουν. Ο τρόπος και η μέθοδος σχηματισμού μίας μορφής σχετίζεται με τη δομή της και την σύνδεσή της με την αιτία που την δημιουργεί, δηλαδή την αιτιότητά της. Η γένεση της μορφής, αποτελεί έκφραση εσωτερικής και εξωτερικής αναγκαιότητας. Η καλλιτεχνική παραγωγή διαχρονικά, καθιστά κυρίαρχο τον μορφικό χώρο και δίνει λύσεις που διατρέχουν ολόκληρο το φάσμα τάξης και αταξίας. Στην εργασία αναλύονται τρεις τρόποι 'ελέγχου' της μορφής, (1)μέσω της τύχης, όπως την επικαλέστηκαν ευρωπαϊκά ρεύματα και καλλιτέχνες του 20ου αιώνα (2)μέσω του αυτοσχεδιαστικού τρόπου δράσης στη ζωγραφική του Πόλοκ και τέλος (3)μέσω του μουσικού έργου του Ιάννη Ξενάκη όταν ο ίδιος εισάγει την χρήση των πιθανοτήτων στη μουσική. Ο δημιουργός, όπως περιγράφεται, δημιουργεί τον βασικό μηχανισμό και 'ενθαρρύνει' ή αλλιώς δημιουργεί το πλαίσιο και τις συνθήκες ώστε το έργο να υπάρξει με κατεύθυνση λιγότερο ή περισσότερο προσδιορισμένη και άρα μορφή λιγότερο ή περισσότερο απρόβλεπτη. Η μορφή στις περιπτώσεις αυτές, ταλαντεύθηκε μεταξύ της πλήρους αιτιότητας και της 'αταξίας' της τυχαιότητας, σε αντιστοιχία με την διαβάθμιση του ελέγχου και των επιτρεπτών ορίων.	el
heal.abstract	Dealing with a work of art, is primarily a way to tackle with its form, its external features and its general character and idea. The whole process of form creation is associated with its structure and its relation to the cause that leads to its birth, its causality. The creation of a form, suggests an expression of an internal as well as an external necessity. The artistic production over time, makes dominant the role of the morphic field and provides solutions throughout the range of order and disorder. This paper analyzes three different ways of controlling a form (1) through chance, based on the practices of European trends and artists of the 20th century, (2) through the improvisational action painting of Pollock and eventually (3) through the musical work of Iannis Xenakis, when he introduces the use of probability in music. The artist, as described, sets the basic system and encourages the work to be formed independently, or otherwise creates the framework and the special conditions for the project to be more or less directed by them and thus leads to a form more or less predictable. In this case, form swings between full causality and the disorder of indeterminacy, in correspondence with the spectrum of control and the permitted limits.	en
heal.advisorName	Τουρνικιώτης, Παναγιώτης	el
heal.committeeMemberName	Βασιλάτος, Παναγιώτης	el
heal.committeeMemberName	Λάββα, Σταυρούλα (Ρίβα)	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.academicPublisherID	ntua	el
heal.numberOfPages	139	el
heal.fullTextAvailability	true