Η επιστήμη της πολυπλοκότητας και ο σχεδιασμός του χώρου : Το παράδειγμα των πρακτικών προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή

Σκριμιζέα, Ειρήνη Μαρία; Skrimizea, Eirini Maria

dc.contributor.author	Σκριμιζέα, Ειρήνη Μαρία	el
dc.contributor.author	Skrimizea, Eirini Maria	en
dc.date.accessioned	2015-06-30T08:31:11Z
dc.date.available	2015-06-30T08:31:11Z
dc.date.issued	2015-06-30
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/40920
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.4226
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μεταπτυχιακή εργασία. Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Αρχιτεκτονική - Σχεδιασμός του Χώρου : Πολεοδομία - Χωροταξία (Κατ. Β')"	el
dc.rights	Default License
dc.subject	Σχεδιασμός του χώρου	el
dc.subject	Πολυπλοκότητα	el
dc.subject	Κλιματική αλλαγή	el
dc.subject	Προσαρμοστικός σχεδιασμός	el
dc.subject	Ανθεκτικότητα	el
dc.subject	Planning	en
dc.subject	Complexity	en
dc.subject	Climate change	en
dc.subject	Adaptive planning	en
dc.subject	Resilience	en
dc.subject	Σχεδιασμός σμήνους	el
dc.subject	Swarm planning	en
dc.title	Η επιστήμη της πολυπλοκότητας και ο σχεδιασμός του χώρου : Το παράδειγμα των πρακτικών προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή	el
dc.title	Spatial planning and the sciences of complexity. The example of climate change adaptation practices	en
heal.type	masterThesis	el
heal.classification	Σχεδιασμός του χώρου	el
heal.language	el	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2014-06-26
heal.abstract	Στον επιστημονικό κόσμο είναι σήμερα αποδεκτό, ότι σχεδόν όλα τα φυσικά και κοινωνικά συστήματα είναι αλληλοεξαρτώμενα, δυναμικά, μη γραμμικά, πολύπλοκα προσαρμοστικά συστήματα, τα οποία παρόλη τη ρευστότητα της συμπεριφοράς και των αλληλοδράσεών τους, παράγουν χαρακτηριστικά μοτίβα-πρότυπα. Οι επιστήμονες, αξιοποιώντας τις σύγχρονες τεχνολογίες, είναι σήμερα σε θέση να αναγνώσουν, να ερμηνεύσουν, να κατανοήσουν, αλλά και να προβλέψουν, ως ένα βαθμό, τη συμπεριφορά των πολύπλοκων προσαρμοστικών συστημάτων. Στην παρούσα εργασία, αναγνωρίζοντας πως ο σχεδιασμός του χώρου αφορά σε τέτοια, πολύπλοκα συστήματα, επιχειρούμε τη θεώρησή του, μέσα από τη συγκεκριμένη, αντίστοιχη επιστημονική θεωρία. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν τον σχεδιασμό, ως μια συνεχή διαδικασία ανάγνωσης, ερμηνείας, κατανόησης του εκάστοτε πολύπλοκου παρόντος, ώστε λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα του υπό μελέτη συστήματος και αντιμετωπίζοντας πιθανές αποκλίσεις, από τις εκάστοτε πορείες, που θεωρούμε πως ανταποκρίνονται περισσότερο στις επιθυμίες μας, να προσεγγίζουμε ένα επίσης επιθυμητό μέλλον. Έτσι, στην έννοια της αειφορίας, ως πλαίσιο αντιμετώπισης των προβλημάτων και διαμόρφωσης των επιθυμιών μας, υπεισέρχεται η ανθεκτικότητα, ως χαρακτηριστικό του συστήματος, που πρέπει να ενδυναμώνει ο σχεδιασμός, για να κινείται το σύστημα σε αειφόρες τροχιές. Οι παραπάνω θεωρητικοί συλλογισμοί ολοκληρώνονται με το παράδειγμα που αφορά στον νέο ρόλο, που καλείται να διαδραματίσει ο σχεδιασμός του χώρου, ώστε να ανταποκριθεί στο πολύπλοκο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Οι πρακτικές προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, αφενός περιγράφουν τη νέα φιλοσοφία που εισάγει η αποδοχή της πολυπλοκότητας στον σχεδιασμό του χώρου, αφετέρου δημιουργούν προβληματισμό ως προς την πρακτική εφαρμογή αυτής της φιλοσοφίας, σε στρατηγικές και εργαλεία, που εξαρχής έχουν αναπτυχθεί βάση μιας αναγωγιστικής και απόλυτα ορθολογιστικής λογικής.	el
heal.abstract	Today, the scientific community accepts that almost all natural and social systems are interdependent, dynamic, non-linear, complex adaptive systems, which despite the fluidity of their behaviour and interactions, produce characteristic patterns. Scientists, by using modern technologies, are now able to read, interpret, understand, and predict, to some extent, the behaviour of complex adaptive systems. In this study, recognizing that spatial planning concerns such complex systems, we attempt to perceive it through the lens of the scientific theory of complexity. Hence, spatial planning is being perceived as a continuous process of reading, interpreting, understanding the complexity of the present, taking into account the information of the system under study and addressing possible deviations from the paths, we think more responsive to our desires, to approach an also desirable future. Thus, the concept of sustainability, as a framework for addressing the problems and shape our desires, involves resilience, as the system’s feature that has to be strengthened by planning, in order for the system to move between sustainable trajectories. The aforementioned theoretical analysis is being completed with the example on the new role of spatial planning in the framework of the complex problem of climate change. The practices of adaptation to climate change describe the new philosophy introduced in spatial planning, by the acceptance of complexity, and at the same time question this philosophy’s practical application, when the current strategies and tools used have originally developed based on a reductionist and totally rational logic.	en
heal.advisorName	Χανιώτου, Ελένη	el
heal.committeeMemberName	Αυγερινού-Κολώνια, Σοφία	el
heal.committeeMemberName	Μάρκου, Μαρία	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua	el
heal.numberOfPages	88	el
heal.fullTextAvailability	true