Αξιολόγηση της οικονομικής θέσης και της διαχείρησης κινδύνων των εισηγμένων εταιρειών του κλάδου ένδυσης με τη χρήση του Z SCORE υπό τις συνέπειες της τρέχουσας οικομικής κρίσης

Παπαδάκου, Μάρθα; Papadakou, Martha

dc.contributor.author	Παπαδάκου, Μάρθα	el
dc.contributor.author	Papadakou, Martha	en
dc.date.accessioned	2015-07-30T10:18:22Z
dc.date.available	2015-07-30T10:18:22Z
dc.date.issued	2015-07-30
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/41073
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.3903
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Μαθηματική Προτυποποίηση σε Σύγχρονες Τεχνολογίες στην Οικονομία”	el
dc.rights	Default License
dc.subject	Χρηματοπιστωτική κρίση	el
dc.subject	Διαχείριση κινδύνου	el
dc.subject	Ένδυση	el
dc.subject	Z SCORE	el
dc.subject	Financial crisis	el
dc.subject	Risk management	el
dc.subject	Clothing	el
dc.title	Αξιολόγηση της οικονομικής θέσης και της διαχείρησης κινδύνων των εισηγμένων εταιρειών του κλάδου ένδυσης με τη χρήση του Z SCORE υπό τις συνέπειες της τρέχουσας οικομικής κρίσης	el
dc.contributor.department	Μαθηματική Προτυποποίηση στις Σύγχρονες Τεχνολογίες και την Οικονομία	el
heal.type	masterThesis
heal.classification	Χρηματοοικονομικά	el
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2015-04
heal.abstract	Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα βιώνει μια κρίση της οποίας το μέγεθος και το βάθος δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθούν. Η κρίση χαρακτηρίζεται ως η χειρότερη κρίση στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα μετά το Μεγάλο Κραχ του 1929 στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τους Kindleberger (1978) και Minsky (1972) «οι κρίσεις περιλαμβάνουν μεγάλες πτώσεις των τιμών των μετοχών, καταρρεύσεις τραπεζών και άλλων ιδρυμάτων, αποπληθωρισμό, διαταραχές στις ξένες αγορές ή συνδυασμό των παραπάνω». Η εν λόγω κρίση έφθασε σε κρίσιμη καμπή στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2008 με την κατάρρευση (Lehman Brothers και Wachovia Bank), τις συγχωνεύσεις (Merrill Lynch και Bear Sterns) και τις κρατικοποιήσεις χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μεγάλου μεγέθους και μακράς ιστορίας (Fannie Mae και Freddie Mac). Αξίζει να σημειωθεί ότι σημάδια της επερχόμενης κρίσης υπήρχαν από το 2006, αλλά δεν δόθηκε η απαιτούμενη σημασία και προσοχή. Εν συντομία, η κρίση ξεκίνησε στις ΗΠΑ με το σπάσιμο της φούσκας ακινήτων το καλοκαίρι του 2006, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλο αριθμό χρεοκοπιών στεγαστικών δανείων κυμαινόμενου επιτοκίου (Adjustable Rate Mortage ή ARM) και μειωμένης εξασφάλισης (subprime debt) και μεταφέρθηκε στην αγορά των εταιρικών ομολόγων (Mortgage Backed Securities ή MBS) που είχαν εκδοθεί για την χρηματοδότηση των τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων. Δεδομένου ότι ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η κρίση αυτή δεν άργησε να μεταφερθεί άμεσα και στις χρηματοπιστωτικές αγορές των άλλων χωρών προκαλώντας δραματική πτώση σε όλες τις χρηματιστηριακές αγορές του κόσμου. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι μέσα στο 2008 η Κύπρος κατέγραψε πτώση 72%, η Ελλάδα 60%, η Ιταλία 46%, η Ιαπωνία 40%, οι Η.Π.Α. 37% και η Μεγάλη Βρετανία 31%, το μεγαλύτερο μέρος λαμβάνοντας χώρα τη περίοδο Οκτωβρίου - Δεκεμβρίου 2008. Όπως είναι προφανές, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση δε μπόρεσε να αφήσει ανεπηρέαστη ούτε την ελληνική οικονομία αλλά ούτε και τις ελληνικές τράπεζες. Συγκεκριμένα , οι τράπεζες καλούνται να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον με σημαντικές προκλήσεις , όπως η περαιτέρω μείωση των ρυθμών ανάπτυξης , το ενδεχόμενο αύξησης των δανείων σε καθυστέρηση και οι δυσκολίες στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου. Τα παραπάνω απαιτούν τις συντονισμένες προσπάθειες διεθνών οργανισμών, κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ειδικότερα, όσον αφορά τον τομέα των επιχειρήσεων, η χρηματοπιστωτική κρίση έφερε αισθητές αλλαγές. Άλλαξαν δραματικά οι συνθήκες της αγοράς μέσα στις οποίες ιδρύονται, δρουν και αναπτύσσονται οι επιχειρήσεις. Εκ των πραγμάτων, οι επιχειρήσεις δέχονται αρκετές πιέσεις προκειμένου να προσαρμοστούν σε αυτές τις συνθήκες. Συχνά αναγκάζονται να μειώσουν το κόστος, να επανεξετάσουν την εταιρική τους στρατηγική, τις επενδύσεις, να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση των [6] δραστηριοτήτων τους, ακόμη και να προβούν σε μαζικές απολύσεις. Επομένως, σε αυτό το σύνθετο περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από ραγδαίες εξελίξεις και υψηλή αβεβαιότητα, το σημαντικότερο ζήτημα που προκύπτει είναι η επιτακτική ανάγκη επιβίωσης των επιχειρήσεων. Ωστόσο, οι ραγδαίες εξελίξεις που συμβαίνουν παγκόσμια σε οικονομικό και επιχειρησιακό επίπεδο, δημιούργησαν μεγάλες ευκαιρίες και πολλαπλασίασαν τα μεγέθη των επιχειρήσεων, αλλά ταυτόχρονα αύξησαν τους κινδύνους και ιδιαίτερα τον επιχειρησιακό κίνδυνο. Ο όρος «κίνδυνος» είναι μια πολυδιάστατη έννοια. Η επιστημονική βιβλιογραφία περιλαμβάνει μια πληθώρα από ορισμούς και ερμηνείες που έχουν προσπαθήσει κατά καιρούς να προσδιορίσουν τις ακριβείς του διαστάσεις. Έτσι, σύμφωνα με την οπτική γωνία του ενδιαφερόμενου, έχουν αντίστοιχα δοθεί διαφορετικές ερμηνείες. Ένας γενικός ορισμός που συμπεριλαμβάνει το ουσιαστικό περιεχόμενο της έννοιας του κινδύνου σε σχέση με την επιχειρηματικότητα, που στη συγκεκριμένη περίπτωση μας απασχολεί, είναι ο ακόλουθος: Ο κίνδυνος εκφράζει την αβεβαιότητα για μελλοντικές καταστάσεις, εξελίξεις των οποίων τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να επηρεάσουν την επίτευξη των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων στόχων της επιχείρησης. Η σταθερότητα του παρελθόντος αντικαταστάθηκε από τη συνεχώς αυξανόμενη μεταβλητότητα των αγορών, η οποία οδήγησε σε μία αντίστοιχη αύξηση της ανάγκης για δημιουργία κατάλληλων μεθοδολογιών και εργαλείων διαχείρισης κινδύνου. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα η Διαχείριση Κινδύνου να αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε σημαντικό τομέα της Διοίκησης Επιχειρήσεων στην οποία δίνεται συνεχώς αυξανόμενη έμφαση από τις πολιτικές ηγεσίες των κρατών, τις εποπτικές αρχές, τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, την επιστημονική και την ακαδημαϊκή κοινότητα και, γενικότερα, από τον κόσμο των επιχειρήσεων. Ως εκ τούτου, η Διαχείριση Κινδύνου είναι μία καθολική έννοια, εφαρμόσιμη σε όλο σχεδόν το εύρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Οι επιχειρήσεις που διαθέτουν τους κατάλληλους πόρους για την καλύτερη κατανόηση των κινδύνων που αντιμετωπίζουν και την αποτελεσματικότερη διαχείρισή τους, μπορούν όχι μόνο να αποφύγουν «απρόβλεπτες» δυσκολίες, αλλά ταυτόχρονα να απελευθερώσουν πόρους προς άλλες κατευθύνσεις και να επωφεληθούν ευκαιριών (για νέες επενδύσεις), οι οποίες διαφορετικά ενδεχομένως να απορρίπτονταν ως απλά πολύ «επικίνδυνες». Σύμφωνα με τον Dan Borge: «Η διαχείριση κινδύνου είναι δυνατόν να μας βοηθήσει να ‘αρπάξουμε’ μια ευκαιρία και όχι μόνο να αποφύγουμε έναν κίνδυνο». Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι η οργανωμένη προσπάθεια Ανάλυσης και Διαχείρισης κινδύνου έχει να προσφέρει σημαντική βοήθεια στις επιχειρήσεις όχι μόνο προς την κατεύθυνση αποφυγής ή καλύτερα ελέγχου επικίνδυνων καταστάσεων, που σε διαφορετική περίπτωση θα θεωρούνταν απρόβλεπτες, αλλά ταυτόχρονα και προς τη θεώρηση νέων πρακτικών ή προσπαθειών που προσφέρουν σημαντικές ευκαιρίες. [7] Οι άνθρωποι ανέκαθεν προσπαθούσαν να προβλέψουν με ποικίλους τρόπoυς το μέλλον και τις επερχόμενες απειλές, προκειμένου να ικανοποιήσουν την έμφυτη ανάγκη για ασφάλεια και βεβαιότητα. Μια έκφανση αυτής της ακατάπαυστης αναζήτησης για το σίγουρο αντανακλάται και στην οικονομική ζωή και συγκεκριμένα αποτυπώνεται στις προσπάθειες για πρόβλεψη των οικονομικών δυσπραγιών, των επιχειρηματικών αποτυχιών και φυσικά της εταιρικής πτώχευσης. Η πτώχευση αποτελεί ένα φαινόμενο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη φύση του οικονομικού συστήματος της εποχής μας. Οι αιτίες, που πιθανόν να οδηγήσουν μια επιχείρηση στην πτώχευση, μπορεί να έχουν μικροοικονομική και μακροοικονομική υφή. Η πλειοψηφία των μεθόδων, που αναπτύχθηκαν σε σχέση με την αντιμετώπιση του προβλήματος της πτώχευσης, έχουν να κάνουν με τη μέτρηση του πιστωτικού κινδύνου, εφόσον οι δύο έννοιες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Η Γραμμική Ανάλυση Διαχωρισμού και συγκεκριμένα το υπόδειγμα Ζ score, που αναπτύχθηκε από τον Καθηγητή Edward Altman, αποτελεί μια από τις πιο δημοφιλείς και διαδεδομένες τεχνικές ανάμεσα στις πολυάριθμες μεθόδους credit scoring. Η μέθοδος credit scoring είναι μια μέθοδος με την οποία ταξινομούνται οι πιστούχοι σε συγκεκριμένες κατηγορίες βάσει του βαθμού πιστωτικού κινδύνου που τους χαρακτηρίζει. Το υπόδειγμα Ζ score μπορεί επίσης να βοηθήσει, σύμφωνα με κάποια κριτήρια, την κατάταξη των επιχειρήσεων σε δύο κατηγορίες, τις υγιείς και τις μη υγιείς. Για τους παραπάνω λόγους καθίσταται αναγκαία μια εκτενής αναφορά στο μοντέλο του Altman έτσι ώστε να κατανοηθεί πλήρως η δομή, η λειτουργία, οι μεταβλητές που χρησιμοποιεί και η ερμηνεία των αποτελεσμάτων του. Τίθεται λοιπόν σε εφαρμογή η προσέγγιση του μοντέλου σε ελληνικές εισηγμένες εταιρείες του κλάδου ένδυσης και στη συνέχεια σχολιάζονται τα αποτελέσματα της ανάλυσης. Ταυτόχρονα γίνεται και μια αναφορά στη διαμόρφωση των κινδύνων των εταιρειών κατά την εξεταζόμενη περίοδο. Η επιλογή του κλάδου γίνεται σε μια προσπάθεια να αποδείξουμε ότι υπό τις συνέπειες της κρίσης η ένδυση σταμάτησε να αποτελεί μια από τις πρώτες και βασικότερες ανάγκες του ανθρώπου. Τελικά, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο κλάδος της ένδυσης υπέστη σοβαρές οικονομικές δυσχέρειες από την τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση.	el
heal.advisorName	Χριστόπουλος, Απόστολος	el
heal.committeeMemberName	Μπουφούνου, Βίβιαν	el
heal.committeeMemberName	Ντόκας, Ιωάννης	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	111 σ.	en
heal.fullTextAvailability	true