O χώρος ως πεδίο εγγραφής κοινωνικών και έμφυλων στερεοτύπων: αναπαραστάσεις από τον κινηματογράφο του 50'- 60'

Παναγιωτοπούλου, Βασιλεία; Πετεινάτου, Παρασκευή; Panagiotopoulou, Vasilia; Petinatou, Paraskevi

dc.contributor.author	Παναγιωτοπούλου, Βασιλεία	el
dc.contributor.author	Πετεινάτου, Παρασκευή	el
dc.contributor.author	Panagiotopoulou, Vasilia	en
dc.contributor.author	Petinatou, Paraskevi	en
dc.date.accessioned	2015-09-01T08:56:22Z
dc.date.available	2015-09-01T08:56:22Z
dc.date.issued	2015-09-01
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/41142
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.1433
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Δημόσιος χώρος	el
dc.subject	Public space	en
dc.subject	Ιδιωτικός χώρος	el
dc.subject	Φύλο	el
dc.subject	Ελληνικός κινηματογράφος	el
dc.subject	Δίπολα	el
dc.subject	Gender	en
dc.subject	Greek cinema	en
dc.title	O χώρος ως πεδίο εγγραφής κοινωνικών και έμφυλων στερεοτύπων: αναπαραστάσεις από τον κινηματογράφο του 50'- 60'	el
dc.title	Space through social and gender stereotypes: representations through the greek cinema of 50s – 60s	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Architecture in motion pictures (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh86006416)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2015-03-15
heal.abstract	Οι αναπαραστάσεις του χώρου μέσα από 8 ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου καταδεικνύουν πως ο χώρος νοηματοδοτείται και αξιολογείται μέσω των διπόλων δημόσιο-ιδιωτικό, άντρας-γυναίκα, αστικό-λαϊκό, με μια ταύτιση των αντίστοιχων πρώτων σκελών των διπόλων. Ο χώρος δομείται και αναπαρίσταται βάσει των διακριτών σφαιρών ιδιωτικό-δημόσιο οι οποίες ταυτίζουν τη γυναίκα με τον ιδιωτικό χώρο και τον άντρα με τον δημόσιο. Η λαϊκότητα ενισχύει την πολλαπλότητα στον δημόσιο χώρο και εκφράζεται στην προσφυγική γειτονιά και στην αθηναϊκή γειτονιά. Αντιπαραβάλλεται με το αστικό μοντέλο ζωής, το οποίο ταυτίζεται με την κοινωνική αναβάθμιση και τη στροφή προς την ιδιωτικότητα και εκφράζεται στο εμπορικό κέντρο και στα αθηναϊκά προάστια. Οι αναπαραστάσεις του ιδιωτικού χώρου, αφορούν την προσφυγική κατοικία, την λαϊκή κατοικία, το μικροαστικό διαμέρισμα και την προαστιακή βίλλα. Η ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της κατοικίας συνεπάγεται ένα διαχωρισμό λειτουργιών σε αντρικούς και γυναικείους χώρους. Το βάθος, η απόκρυψη και η εποπτεία εισάγονται ως παράμετροι σχεδιασμού της κατοικίας δημιουργώντας προσωπικούς χώρους με γυναικείο πρόσημο και κοινόχρηστους χώρους με αντρικό πρόσημο. Στην κινηματογραφημένη πόλη, η άμβλυνση της πολωτικής τάσης ανάμεσα στα δίπολα δημόσιο-ιδιωτικό και άντρας-γυναίκα, επιτυγχάνεται μέσω της ανάδυσης ενδιάμεσων χώρων που αφορούν την υπέρβαση κατεστημένων χωροκοινωνικών ορίων. Οι ενδιάμεσοι αυτοί χώροι αποκτούν υπόσταση μέσω πρακτικών και συμπεριφορών που δεν μπορούν να σημασιοδοτηθούν ως αμιγώς ιδιωτικές ή δημόσιες. Ενδιάμεσες χωρικότητες αναδύονται από την εκτόνωση ιδιωτικών πρακτικών στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο, στην εσωτερική αυλή, στο θυρωρείο-ασανσέρ της πολυκατοικίας και στο ιδιωτικό αυτοκίνητο. Οι ενδιάμεσοι χώροι ευνοούν την ορατότητα και τη συμμετοχή στον δημόσιο χώρο. Ωστόσο μεταβαίνοντας προς το αστικό μοντέλο ζωής, οι ενδιάμεσοι χώροι που αναδύονται (π.χ. αυτοκίνητο, θυρωρείο, ασανσέρ) φαίνεται να αποδυναμώνουν τον δημόσιο χώρο και να ενισχύουν μια στροφή προς την ιδιωτικότητα. Οι χώροι αυτοί αφορούν πρωτίστως αποκλεισμένες στον ιδιωτικό χώρο ομάδες, άρα έχουν γυναικείο πρόσημο. Οι έμφυλες αναπαραστάσεις του χώρου αφορούν τις πρακτικές μέσω των οποίων οι αναπαριστώμενες γυναίκες οικειοποιούνται το χώρο. Τέτοιες πρακτικές είναι η εργασία, η διασκέδαση, η σχόλη, η κατανάλωση και εγείρουν δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο ανάλογα με το βαθμό οικειοποίησης και ορατότητας στον δημόσιο χώρο. Όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός συμμετοχής στον δημόσιο χώρο, τόσο αμβλύνεται η πολωτική τάση ανάμεσα στα σχήματα άντρας-γυναίκα και δημόσιο-ιδιωτικό.	el
heal.abstract	The representations of space through eight Greek films demonstrate how space is perceived and evaluated through the dualities of public-private, male-female, working class-bourgeoisie, with an identification of the respective parts of the dualities. Space is constructed and represented on the basis of the distinction between the private and public sphere, according to which females are identified with the former and males with the latter. Working class life enhances multiplicity in public spaces and is depicted by means of a refugee neighborhood and an Athenian neighborhood. This is contrasted with the bourgeois model of life, which identifies with social upward mobility and shift to privacy, as expressed through the mall and the Athenian suburbs. Depictions of private space can be found in the refugee house, working class house, petit bourgeois apartment and suburban villa. The qualitative and quantitative improvement of housing implies a separation of functions in male and female spaces. Depth, concealment and supervision are introduced as parameters for designing a living space, so personal spaces have a female signifier, whereas communal spaces have a male signifier. In the filmed city, polarization between the dualities public-private and male-females weakened through the emergence of intermediate spaces that overcome established social-spatiatory limits. Intermediate spaces exist through practices and behaviors that cannot be identified as purely private or public. Intermediate spatialities emerge through the expansion of private practices on the street, sidewalk, inner courtyard, concierge-elevator of a building, as well as the private car. Intermediate spaces favor visibility and participation in the public space. But the bourgeois model of life is concerned with emerging intermediate spaces (e.g. car, concierge, elevator) that seem to weaken public space and enhance a shift to privacy. These areas relate primarily to groups that are limited to private spaces, thus having a female signifier. Gender representations of space are reflected in the ways women use space in areas including work, entertainment, leisure and consumption. They raise public and social control depending on the degree of appropriation and visibility in the public space. The bigger the participation in public space is, the weaker the polarization between the patterns man-woman and public-private.	en
heal.advisorName	Mίχα, Ειρήνη	el
heal.committeeMemberName	Λυκογιάννη, Ρούλη	el
heal.committeeMemberName	Παππά, Νίνα	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Πολεοδομίας & Χωροταξίας	el
heal.academicPublisherID	ntua	el
heal.numberOfPages	160	el
heal.fullTextAvailability	true