Βυζαντινά και μεταβυζαντινά παρεκκλήσια της Μονής Σινά : ιστορία και αρχιτεκτονική

Μυριανθέως - Κουφοπούλου, Μαρίνα; Myriantheos - Koufopoulou, Marina

dc.contributor.author	Μυριανθέως - Κουφοπούλου, Μαρίνα	el
dc.contributor.author	Myriantheos - Koufopoulou, Marina	el
dc.date.accessioned	2015-10-07T07:29:49Z
dc.date.available	2016-10-07T02:00:13Z
dc.date.issued	2015-10-07
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/41400
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.2396
dc.rights	Default License
dc.subject	Σινά	el
dc.subject	Παρεκκλήσια	el
dc.subject	Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος	el
dc.subject	St. John of the Ladder	en
dc.subject	Sinai	en
dc.subject	Monastery of Sinai	en
dc.subject	Μονή Σινά	el
dc.subject	Chapels	en
dc.title	Βυζαντινά και μεταβυζαντινά παρεκκλήσια της Μονής Σινά : ιστορία και αρχιτεκτονική	el
dc.title	Byzantine and Post Byzantine Chapels of the Monastery of Sinai : history and architecture	en
heal.type	doctoralThesis	el
heal.classification	Ιστορία Αρχιτεκτονικής	el
heal.classification	History of architecture	en
heal.classificationURI	http://skos.um.es/unesco6/550601
heal.language	el	el
heal.access	free	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2015-06-26
heal.abstract	Η έρευνα για τα πολυάριθμα μικρά μονόχωρα, «Βυζαντινά και μεταβυζαντινά παρεκκλήσια της Μονής Σινά» έχει ως στόχο τη συγκέντρωση στοιχείων για την ιστορία και την αρχιτεκτονική τους, ώστε να χρονολογηθούν, να συνταχθεί το οικοδομικό χρονικό τους και να μελετηθεί η ιδιόμορφη ανάπτυξη τους. Μελετήθηκαν οι γνωστές ιστορικές πηγές, οι περιγραφές της Μονής, οι παλιές απεικονίσεις, η σύγχρονη βιβλιογραφία κ.ά. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η τεκμηρίωση των παρεκκλησίων. Τέλος έγινε η σύνθεση και κατάταξη των παρεκκλησίων κατά την τυπολογία, τον τρόπο δομής και τη μορφή. Η χρονική περίοδος που εξετάστηκε ξεκινά από τον 4ο αιώνα όταν στην υποκείμενη στο Όρος Χωρήβ, κοιλάδα γύρω από το προσκύνημα της Ακαταφλέκτου Βάτου εγκαταβιούσαν αναχωρητές, περιλαμβάνει την εποχή ίδρυσης της αυτοκρατορικής Ιουστινιάνειας Μονής στον 6ο αιώνα και συνεχίζεται στο μακρύ διάστημα μετά την Αραβική κατάκτηση της χερσονήσου τον 7ο ως και τον 20ο αιώνα. Το σύνολο των παρεκκλησίων της Μονής που μελετήθηκαν ανέρχεται στα τριάντα τέσσερα μαζί με τα δύο κοιμητηριακά παρεκκλήσια. Το παλαιότερο παράδειγμα σωζόμενου παρεκκλησίου μέσα στη Μονή είναι το προϊουστινιάνειο παρεκκλήσιο της Θεοτόκου, μέσα στον όροφο του Πύργου που ταυτίστηκε με το «Κυριακό» των ασκητών του 4ου αιώνα. Τα «παστοφόρια» της ιουστινιάνειας βασιλικής του Σινά είχαν εξαρχής σχεδιαστεί ως παρεκκλήσια ενώ το παρεκκλήσιο της Αγίας Βάτου υπήρξε μία πρώιμη προσθήκη του τέλους του 6ου αιώνα. Εκτός Καθολικού στα τέλη του 6ου αιώνα βεβαιώνεται η ύπαρξη δύο ακόμη παρεκκλησίων εντός της Μονής και ανιχνεύεται η ύπαρξη άλλων δύο. Για πρώτη φορά υποστηρίζεται ότι ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος ήταν οργανωτής του κοινοβιακού βίου στη Μονή Σινά και είχε επί τούτου αποσταλεί σε κοινόβιο της Αιγύπτου (μετά το 565). Ο Ιωάννης ως πρεσβύτερος υπήρξε πιθανότατα κτήτορας της ταφικής επιγραφής των Σαράντα Πατέρων του Σινά, και προς τα τέλη του 6ου αιώνα ως ηγούμενος, φαίνεται ότι ήταν ο κτήτορας του παρεκκλησίου της Βάτου και της λίθινης κλίμακας ανόδου προς την Αγία Κορυφή σε άμεσο συσχετισμό με τη συγγραφή της «Ουρανοδρόμου Κλίμακας». Τον 10ο αιώνα δημιουργείται ένα μεμονωμένο παρεκκλήσιο πάνω στον νότιο πύργο του Καθολικού, προκειμένου να ελευθερωθούν οι πλευρικοί χώροι που χρησιμοποιούνταν ως καταλύματα προσκυνητών. Η δημιουργία των υπόλοιπων έξι παρεκκλησίων μέσα στο Καθολικό και τεσσάρων μέσα στη Μονή συντελέστηκε από τις αρχές του 12ου ως τον 13ο αιώνα, παράλληλα με μία πρωτοφανή παραγωγή εικόνων για τη Μονή. Στη μεταβυζαντινή περίοδο και εξής διαφωτίζονται μέσω των πηγών η θέση και ο αριθμός των παρεκκλησίων που ανέρχονταν στα είκοσι επτά. Όσον αφορά στη δημιουργία των παρεκκλησίων, πρόκειται συνήθως για μικρά μονόχωρα, θολοσκεπή και σπανιότερα επιπεδόστεγα κτίσματα, κτισμένα με τοπικούς τρόπους δομής, η τυπολογία και η μορφή των οποίων υπέστη εξέλιξη μόνον στην αψίδα του ιερού. Αρκετές φορές είναι γνωστός ο κτήτορας τους. Τουλάχιστον στα μεταβυζαντινά χρόνια, παρόλο που τα παρεκκλήσια ήταν πολυάριθμα και μικρά σε μέγεθος, ήταν πλήρως ενταγμένα στην καθημερινή λειτουργική ζωή της μοναστικής αδελφότητας.	el
heal.abstract	The present research into the numerous small single room, "Byzantine and Post Byzantine Chapels of Sinai Monastery" aims to gather evidence about their history and architecture that would enable their dating, the establishment of an evolution chronicle and further study of their peculiar development. We studied the known historical sources, the descriptions of the Monastery, the historical depictions, the relevant modern bibliography, etc. In parallel the documentation of the chapels was carried out. The last chapters include the classification of the chapels upon typology, structure and form. The period examined starts from the 4th century when in the valley around the pilgrimage of the Burning Bush located below Mount Horeb, Christian ascetics were living. It also includes the founding era of Justinian's imperial monastery in the 6th century and continues in a long time after the Arab conquest of the peninsula in the 7th to the 20th century. The total number of the chapels at the Monastery stands at thirty-four including two funerary chapels. The oldest preserved chapel in the monastery is the pre Justinian chapel of the Mother of God , in the upper floor of the Tower, which was identified with the Church of ascetics of the 4th c. The "pastoforia" of the Justinian basilica of Sinai were originally designed as chapels. Τhe chapel of the Holy Bush was an early addition of the Church during the late 6th century. At that time it is recorded the existence of two more chapels within the monastery whereas two more are being detected. For the first time it is claimed that Saint John of the Ladder was founder of the cenobitic life in the monastery of Sinai and had previously deliberately sent to a Monastery in Egypt (after 565). Ioannis as a priest was probably the founder of a burial inscription of the Forty Fathers of Sinai, and from the late 6th century as abbot, it seems that he was the founder of the chapel of the Holy Bush and the numerous stone steps from the Monastery to the Holy Summit in direct correlation with his writings including the thirty steps of the "Heavenly Ladder". In the 10th century, a single chapel was created on the south tower of the Church in relation with other work on the narthex to free the side spaces that had previously been used to accommodate pilgrims. The creation of the remaining six chapels of the Church and other four in the monastery took place from the early 12th to the 13th century, along with a remarkable production of icons for the monastery. In the post-Byzantine period onwards it is well recorded the number of chapels which amounted to twenty seven. The chapels were usually single vaulted rooms and rarely flat-roofed buildings, built with local building techniques. Their typology and form was developed only in the apse of the sanctuary. Several times the name of their founder is recorded. At least in the post-Byzantine period, although the chapels were numerous and small in size, they were fully integrated into daily rituals of monastic brotherhood. In the 10th century, a single chapel was created on the south tower of the Church in relation with other work on the narthex to free the side spaces that had previously been used to accommodate pilgrims. The creation of the remaining six chapels of the Church and other four in the monastery took place from the early 12th to the 13th century, along with a remarkable production of icons for the monastery. In the post-Byzantine period onwards it is well recorded the number of chapels which amounted to twenty seven. The chapels were usually single vaulted rooms and rarely flat-roofed buildings, built with local building techniques. Their typology and form was developed only in the apse of the sanctuary. Several times the name of their founder is recorded. At least in the post-Byzantine period, although the chapels were numerous and small in size, they were fully integrated into daily rituals of monastic brotherhood.	en
heal.advisorName	Μπούρας, Χαράλαμπος	el
heal.advisorName	Bouras, Charalambos	en
heal.committeeMemberName	Μπούρας, Χαράλαμπος	el
heal.committeeMemberName	Μπίρης, Εμμανουήλ	el
heal.committeeMemberName	Παναγιωτίδη, Μαρία	el
heal.committeeMemberName	Κορρές, Εμμανουήλ	el
heal.committeeMemberName	Κίζης, Ιωάννης	el
heal.committeeMemberName	Πετρίδης, Πλάτων	el
heal.committeeMemberName	Μαμαλούκος, Σταύρος	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού. Εργαστήριο Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής	el
heal.academicPublisherID	ntua	el
heal.numberOfPages	474	el
heal.fullTextAvailability	true