Επάγγελμα Ιστορικός: περιγράμματα & παραφράσεις στον Manfredo Tafuri / [Teorie e Storia / 1968 - La Sfera e il Labirinto / 1980]

Μοντσενίγος, Χρήστος; Montsenigos, Christos

dc.contributor.advisor	Τουρνικιώτης, Παναγιώτης	el
dc.contributor.author	Μοντσενίγος, Χρήστος	el
dc.contributor.author	Montsenigos, Christos	en
dc.date.accessioned	2016-03-17T10:42:48Z
dc.date.available	2016-03-17T10:42:48Z
dc.date.issued	2016-03-17
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/42171
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.1634
dc.rights	Default License
dc.subject	Ιστοριογραφία	el
dc.subject	Historiography	en
dc.subject	Ιστορία της αρχιτεκτονικής	el
dc.subject	Κριτική	el
dc.subject	Manfredo Tafuri	en
dc.subject	Teorie e Storia	en
dc.subject	La Sfera e il Labirinto	en
dc.subject	Philosophy of history	en
dc.title	Επάγγελμα Ιστορικός: περιγράμματα & παραφράσεις στον Manfredo Tafuri / [Teorie e Storia / 1968 - La Sfera e il Labirinto / 1980]	el
dc.title	Professione Storico: outlining & paraphrasing Manfredo Tafuri / [Teorie e Storia / 1968 - La Sfera e il Labirinto / 1980]	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Architectural historians (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh85006595)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2016-02-10
heal.abstract	Το παρόν κείμενο θα επιχειρήσει μια σύνοψη στο έργο του Ιταλού ιστορικού της αρχιτεκτονικής Manfredo Tafuri με αφετηρία το Teorie e Storia του 1968 και κατάληξη το Progeto Storico, την εισαγωγική έκθεση του La Sfera e il labirinto του 1980. Κίνητρο αυτής της “επιχείρησης” υπήρξε η εμμένουσα περιέργειά για τον κριτικό ρόλο της ιστορικής πρακτικής όταν αυτή εφαρμόζεται στο πεδίο της αρχιτεκτονικής σκέψης. H επίμαχη σύνοψη που επιχειρείται, πραγματοποιείται μέσω παραφράσεων, συστήνει, δηλαδή, περιγράμματα επαναδιατυπώσεων των ιδεών του συγγραφέα που έπονται προσωπικής ανάγνωσης και ερμηνείας. Το να βρεθούμε με ένα κείμενο εγχειριδιακής υφής στα χέρια μας δεν υπήρξε ακριβώς συνειδητός στόχος, αλλά αναδύθηκε τελικά ως η μόνη διέξοδος ύστερα από την καταβύθιση σε κείμενα τέτοιας λαβυρινθώδους συνθετότητας Παρακάμπτοντας αυτή την συνθετότητα, η προσπάθεια μας θα παραλείψει να καταπιαστεί με τη μελέτη ενδιάμεσων στάσεων απομακρύνοντάς μας από τον κίνδυνο διάχυσης του υλικού και των σκέψεων αλλά και χαρίζοντάς μας εν είδη μικρού προτερήματος μια ακατέργαστη επαφή με τις ιδέες, σαν να τις διαβάζουμε και εμείς την πρώτη φορά που διαβάστηκαν. Η εμπειρία των κειμένων του Manfredo Tafuri μεταφέρει την αίσθηση περιδιάβασης σε μια ιδιωτική επικράτεια εξειδικευμένων σκέψεων. Η ημερολογιακή υφή των βιβλίων του, απευθύνεται μάλλον λιγότερο σε αρχιτέκτονες και πολύ περισσότερο σε ιστοριογράφους. Επίκεντρο της ενασχόλησης του υπήρξε μια διαρκής καχυποψία απέναντι στον ιδιάζοντα συμφυρμό της αρχιτεκτονικής με τη γλώσσα αλλά και η δική του μαγική έλξη προς αυτήν · η βεβαιότητα πως το πεδίο της δικής του ύπαρξης, ο χώρος της ιστοριογραφίας είναι καθαρά γλωσσικός. Ο Tafuri δέχτηκε την πρόκληση της μετάφρασης.	el
heal.abstract	The following text attempts to summarize the work of Italian architectural historian, Manfredo Tafuri, starting from 1968’s «Teorie e Storia» and ending with 1980’s «La Sfera e il labirinto», focusing on its introductory essay, «Progeto Storico». When applied on architectural thinking, historical practice and its critical role becomes our most persistent motivation. Our summary is inevitably conducted through paraphrase, outlining and restating Tafuri’s central ideas and notions, following personal reading and persistent attempts at interpretation. Producing a handbook or manual, has not exactly been a conscious goal throughout the process, but eventually emerged as a one-way exit after having immersed ourselves in text of such labyrinthine complexity. Avoiding such complexity, our effort distances itself from chronologically in-between texts, eschewing the risk of disseminating our thoughts and providing us with a small asset, an unmediated contact with those ideas, as if they’re being read for the first time. Experiencing Manfredo Tafuri’s texts feels like navigating through a private territory of specialized thinking. The diary-like texture of his books is probably addressed much less to architects and much more to historians of any kind. Tafuri was constantly driven by a continuous suspiciousness against architecture’s engagement with language, and at the same time, his very own magical attraction to it, his ongoing certainty that the locus of his own existence, historiography’s disciplinary area is purely linguistic. Tafuri never declined the challenge of Translation.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	true