Η επιστροφή της οργανικότητας ως θεωρία σχεδιασμού

Καπαδουκάκη, Ευαγγελία; Kapadoukaki, Evangelia

dc.contributor.author	Καπαδουκάκη, Ευαγγελία	el
dc.contributor.author	Kapadoukaki, Evangelia	en
dc.date.accessioned	2016-10-25T09:47:56Z
dc.date.available	2016-10-25T09:47:56Z
dc.date.issued	2016-10-25
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/43900
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.1255
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Οργανικότητα	el
dc.subject	Λειτουργία	el
dc.subject	Μορφή	el
dc.subject	Organicism	en
dc.subject	Function	el
dc.subject	Form	el
dc.subject	H. Greenough	el
dc.subject	L. Eidlitz	el
dc.subject	L. H. Sullivan	el
dc.title	Η επιστροφή της οργανικότητας ως θεωρία σχεδιασμού	el
dc.title	The return of organicism as a design theory	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Organic architecture (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh85095497)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2016-09-27
heal.abstract	Το σύνολο της αναζητούµενης “οργανικής” αρχιτεκτονικής κατά το 19ο αιώνα χαρακτηρίζεται από συγκεκριµένες ερµηνείες εννοιών βάσει των νόµων της φύσης, όπως της σχέσης λειτουργίας-µορφής και του κοσµήµατος. Τον 21ο αιώνα η χαρακτηριζόµενη “οργανική” αρχιτεκτονική υιοθετεί µία πτυχή των κληροδοτούµενων εννοιών. Ο ενδιάµεσος χρόνος µεταβίβασης (20ος αι.) δεν συµµετέχει στην αναζήτηση, αλλά η αρχιτεκτονική του παραγωγή συνέβαλλε στην διαφοροποίηση αντίληψης των εννοιών, ώστε τελικά να αποσπαστούν θραύσµατα από την -έως τότε- ολότητα της θεωρίας της “οργανικής” αρχιτεκτονικής. Τα θραύσµατα αυτά σήµερα δεν παράγουν µέρος όµοιας αρχιτεκτονικής µε τη προγενέστερη, αλλά σχηµατοποιούν µια διαφορετική (σχεδόν αντιθετική) µορφή. Το σύνολο οργανικής αρχιτεκτονικής Α του 19ου είναι διαφορετικό από το σύνολο Β του 21ου αι. Η έννοια της οργανικότητας εστιάζει στο ενδιάµεσο στάδιο θεωρίας και επι-λογών σχεδιασµού στην αρχιτεκτονική, µπορεί να χαρακτηριστεί ως “θεωρία σχεδιασµού”. Στην Αµερική κατά το 19ο αι. υπήρξε ευτυχής σύµπραξη υλικού ρεαλισµού και ρητορικής µεταφοράς, και η θεωρητική έως τότε προσέγγιση βρήκε “µορφικό αντίστοιχο”, ενώ σήµερα συναντάται η απόλυτη υλιστική κυριολεξία. Μέσα από την αναγνώριση της πρόθεσης του αρχιτέκτονα και τη µελέτη της σύνταξής της (µέρος-όλο κτιρίου) κατά τις δύο περιόδους, είναι δυνατόν να αναγνωριστούν οι τάσεις και να γίνει υπόθεση για την εξέλιξη της “οργανικής” αρχιτεκτονικής.	el
heal.abstract	The search for an organic architecture during the 19th century can be described by certain interpretations of concepts, such as the relationship between form and function and that of ornament, according to laws indicated by nature. In the 21st century, when using the term “organic” architects imply only one aspect of the concepts inherited. The intermediate 20th century didn’t join the particular search, but it contributed to the perceptual differentiation of these concepts and finally managed to detach fragments from the theory of organic architecture. These fragments did’t form a partial sub-theory of the previous but a different (almost opposing) format. The 19th century’s organic architecture is different from the 21st century’s. Organicism focuses on the intermediate stage between theory and design in architecture, it can be characterized as a “design theory”. In the 19th century America, there was a joint between material realism and rhetoric analogy, the the theoretical until then inquiry found its “formal equivalent”. Today we find the ultimate literal and materialistic view of the organic form. Through the recognition of the architect’s thought and intention, it is possible to identify the present trends and make the case for the future of organic architecture.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	true