Maison de Verre

Βουτουφιανάκης Πετρόπουλος, Κωνσταντίνος; Voutoufianakis Petropoulos, Konstantinos

dc.contributor.author	Βουτουφιανάκης Πετρόπουλος, Κωνσταντίνος	el
dc.contributor.author	Voutoufianakis Petropoulos, Konstantinos	en
dc.date.accessioned	2016-11-08T12:07:27Z
dc.date.available	2016-11-08T12:07:27Z
dc.date.issued	2016-11-08
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/44001
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.1733
dc.rights	Default License
dc.subject	Maison de Verre	en
dc.subject	Μοντέρνα αρχιτεκτονική	el
dc.subject	Παρίσι	el
dc.subject	Pierre Chareau	en
dc.subject	Dalsace	en
dc.subject	Glass	en
dc.subject	Γυαλί	el
dc.subject	Σπίτι μηχανή	el
dc.subject	Φύλο και χώρος	el
dc.subject	Modern architecture	en
dc.subject	Paris	en
dc.subject	Machine house	en
dc.subject	Gender and space	en
dc.title	Maison de Verre	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Maison de verre (Paris, France) (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh2002008566)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2016-09-27
heal.abstract	La Maison de Verre. Το σπίτι από γυαλί. Χτισμένο στο Παρίσι μεταξύ του 1928 και 1932 είναι το αποτέλεσμα της άρτιας συνεργασίας μεταξύ των αρχιτεκτόνων Pierre Chareau και Bernard Bijvoët, του μεταλλουργού Louis Dalbet καθώς επίσης και των πελατών, Annie και Dr. Jean Dalsace. Παρόλο που θριάμβευσε την εποχή ανέγερσής του για τις επαναστατικές μεθόδους κατασκευής και τα πρωτοπόρα υλικά του, αναγνωρίστηκε άμεσα ως ένα μοντέρνο στιλιστικά κτήριο χωρίς ωστόσο να συμβάλει ουσιαστικά στη ρητορική της εποχής του, ενώ παρέμεινε στην αφάνεια για ολόκληρες δεκαετίες. Μόνο το 1969, ο Kenneth Frampton, σε άρθρο του στο περιοδικό Perspecta: The Yale Architectural Journal, κατάφερε να ανανεώσει το ενδιαφέρον γύρω από το Maison de Verre, τριανταεπτά χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του. Στο κείμενο του, θέτει την ερώτηση για το αν το σπίτι μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα τυπικό κτήριο ή ως ένα κομμάτι επίπλου. Το αρχικό αυτό ερώτημα, όμως, αποτελεί ένα μόνο κομμάτι του μίτου που ξεδιπλώνεται μπροστά στην πολυπλοκότητα της φύσης του Maison de Verre. Η αξία του έχει αναγνωριστεί χωρίς ωστόσο να έχει γίνει κατανοητό στην ολότητά του. H εκτεταμένη χρήση γυάλινων επιφανειών, η έντονη μηχανοποίηση, το αστικό πρότυπο κατοίκησής που προτείνει, ο συμβολισμός της μηχανής, η στενή συνεργασία του αρχιτέκτονα με τους πελάτες καθώς και ο διαχωρισμός και η ανάλυση των χώρων με βάση το φύλο είναι μερικά από τα θέματα που αναδύονται μέσα από τον πλούτο της δημιουργίας του. Το ένα ερώτημα διαπλέκεται με το άλλο με αποτέλεσμα να γίνεται κατανοητό ότι πρόκειται για μία ιδιαίτερη περίπτωση. Ποια είναι, λοιπόν, αυτή η εσωτερική αύρα, που κάνει το Maison de Verre ένα παράδειγμα par excellence, το οποίο συνεχίζει να προκαλεί και να τροφοδοτεί την φαντασία μας;	el
heal.abstract	La Maison de Verre. The house of glass. Built in Paris between 1928 and 1932, it is the outcome of the harmonious collaboration between the architects Pierre Chareau and Bernard Bijvoët, the metalworker Louis Dalbet and the clients, Annie and Dr. Jean Dalsace. Though acknowledged at the time of its construction for the groundbreaking use of modern building materials and technological innovations, it went unacknowledged throughout much of the twentieth century, falling into critical obscurity for many decades. Only in 1969, an essay by Kenneth Frampton in the magazine Perspecta: The Yale Architectural Journal, managed to renew the interest around the Maison de Verre, thirty-seven years after its completion. In his words, he wonders whether the house can be better understood as a conventional building or as a piece of furniture. This initial question, however, is only one piece of the thread that unfolds in front of the complex nature of the Maison de Verre. Its value has been recognized without being understood in its totality. The extended use of glass surfaces, its bold mechanization, the urban living model it suggests, the symbolism of the machine, the close collaboration between the architects and their clients as well as the division and analysis of spaces depending on the gender, are some of the subjects that emerge from its rich creation. Questions are intertwined with one another, resulting in a unique case study house of the modern era. One could not help but wonder: What is this inner aura, that makes the Maison de Verre an example par excellence, that continues to intrigue and fuel our fantasy?	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	true