Ιστορικές παρεμβάσεις στον πολεοδομικό ιστό της Ρώμης: πορείες εξουσίας

Μπλέτσα, Αριστέα; Bletsa, Aristea

dc.contributor.author	Μπλέτσα, Αριστέα	el
dc.contributor.author	Bletsa, Aristea	en
dc.date.accessioned	2016-11-08T12:13:36Z
dc.date.available	2016-11-08T12:13:36Z
dc.date.issued	2016-11-08
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/44002
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.1668
dc.rights	Default License
dc.subject	Πολεοδομική εξέλιξη Ρώμης	el
dc.subject	Urban evolution of Rome	en
dc.title	Ιστορικές παρεμβάσεις στον πολεοδομικό ιστό της Ρώμης: πορείες εξουσίας	el
dc.title	Historical interventions in the urban tissue of Rome: tracing routes of power	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Cities and towns--Rome (Italy) (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh2009119756)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2016-11-03
heal.abstract	Η Ρώμη είναι μια πόλη η οποία δεν σταμάτησε να εξελίσσεται και να ανανεώνεται, συμπυκνώνοντας έτσι στον ιστό της μια ιστορική πορεία περίπου τριών χιλιετιών. Στην καρδιά της σύγχρονης πόλης μνημεία της αρχαιότητας, του Μεσαίωνα, της Αναγέννησης, του Μπαρόκ, του Νεοκλασικισμού αλλά και της νεότερης ιστορίας στέκουν ως μαρτυρίες της ιστορικής συνέχειάς της στο πέρασμα του χρόνου. Με την ανάδειξη της Εκκλησίας ως κυρίαρχης δύναμης μετά το 313 μ. Χ. και την εγκατάσταση της παπικής έδρας στη Ρώμη, προδιαγράφεται η πορεία της ως κέντρο της Δυτικής Εκκλησίας συνυφαίνοντας έτσι την τύχη της πόλης με τις τύχες των παπών της. Μετά τις βαρβαρικές επιδρομές, η πόλη συρρικνώθηκε και παρέμεινε εν γένει στάσιμη ενώ η αρχαία αρχιτεκτονική της υπέστη γενικότερα καταστροφές και εγκαταλείφθηκε. Ωστόσο από την Αναγέννηση κι ύστερα, ιδίως στα πλαίσια της Αντιμεταρρύθμισης, πραγματοποιήθηκαν οι μεγαλύτεροι μετασχηματισμοί του ιστού και της αρχιτεκτονικής της. Οι μεγάλες πολεοδομικές παρεμβάσεις ξεκίνησαν από τους πάπες με στόχο την ισχυροποίηση τόσο της Εκκλησίας όσο και την υλοποίηση των πολιτικών τους επιδιώξεων. Αργότερα, κατά τον 19ο αιώνα, η πόλη αναδείχθηκε σε πρωτεύουσα του νεοσύστατου Βασιλείου της Ιταλίας και ταυτόχρονα άρχισε να εκσυγχρονίζεται στα πλαίσια των γενικότερων εξελίξεων της νέας εποχής. Ακόμη και μετά τη βιομηχανική επανάσταση και τους δύο παγκόσμιους πολέμους, τον 20ο αιώνα, όταν θα έρθει η Ρώμη να ανακάμψει και να εξελιχθεί σε μια σύγχρονη μητρόπολη, θα διατηρήσει σε γενικές γραμμές τον πολεοδομικό ιστό της εντός των τειχών σε αντίθεση με τα κέντρα της Βόρειας Ευρώπης, όπως το Λονδίνο και το Παρίσι, ενώ η επέκτασή της θα γίνει έξω από αυτά. Η Ρώμη κατόρθωσε να διατηρήσει ακόμη και στις μέρες μας σχεδόν αλώβητο τον αρχαίο αυτοκρατορικό χαρακτήρα της με τη συνεχή μέριμνα των τοπικών αρχών και της παπικής εξουσίας. Η ανάπτυξη θα σεβαστεί το παλαιό ιστορικό κέντρο και θα διατηρήσει τη φυσιογνωμία της “Αιώνιας Πόλης”.	el
heal.abstract	Rome is a city which never stopped evolving and being renewed, concentrating into its urban tissue three millennia of history. Lying in the heart of the modern city, the monuments of Antiquity, the Middle Ages, Renaissance, Baroque, Neoclassicism and modern era stand as testimonies of its historical continuity. The rise of the Church as the dominant power after 313 A.D. and the establishment of the papal seat in Rome, prescribed its course as the center of the Western Christianity thus interweaving the city's fate with the fate of its popes. After the barbarian invasions, the city underwent a major retrogression while its ancient architecture generally suffered damages and was abandoned. However, after Renaissance, particularly in the context of the Counter-Reformation, emerged the greatest transformations of its urban tissue and architecture. The great urban interventions were initiated by the popes aiming to strengthen the Church and fulfill their political aspirations. Later, in the 19th century, the city emerged as the capital of the newly found Kingdom of Italy and simultaneously began to be modernized in the context of the new life requirements. Even after the industrial revolution and the two world wars, in the 20th century, when Rome will be in the course of recovering heading towards the evolution to a modern metropolis, it will generally maintain its urban tissue within the walls, opposing to the centers of the Northern Europe, while its evolution will take place out of this enclosure. Rome managed to preserve, even in our days, almost intact its ancient imperial character owing to the constant concern of the local and the papal authorities. Progress will respect the old historic center and will maintain the character of the "Eternal City".	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	true