Επαναπροσδιορίζοντας τους χώρους για παιδιά: μία σχεδιαστική προσέγγιση

Μαστραντωνάκη, Ανδρονίκη; Mastrantonaki, Androniki

dc.contributor.author	Μαστραντωνάκη, Ανδρονίκη	el
dc.contributor.author	Mastrantonaki, Androniki	en
dc.date.accessioned	2016-11-14T11:24:34Z
dc.date.available	2016-11-14T11:24:34Z
dc.date.issued	2016-11-14
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/44024
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.1693
dc.rights	Default License
dc.subject	Επαναπροσδιορισμός	el
dc.subject	Παιδικός χώρος	el
dc.subject	Παιχνίδι	el
dc.subject	Σώμα	el
dc.subject	Redefinition	en
dc.subject	Children's space	en
dc.subject	Game	en
dc.subject	Body	en
dc.title	Επαναπροσδιορίζοντας τους χώρους για παιδιά: μία σχεδιαστική προσέγγιση	el
dc.title	Redefining spaces for children: a designing approach	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Architecture and children (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh85006882)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2016-11-08
heal.abstract	Η αρχιτεκτονική παράμετρος του σχεδιασμού, δύναται να επηρεάσει τον παιδικό χώρο σε πολλαπλά επίπεδα. Αντικείμενο της συγκεκριμένης εργασίας αποτελεί η διερεύνηση νέων όρων σχεδιασμού χώρου που απευθύνεται σε παιδιά. Ερευνούνται τα προβλήματα των σημερινών χώρων υποδοχής της δράσης του παιδιού και θέτονται τα γενικά πλαίσια αλλαγών, υπό τα οποία οι χώροι γίνονται περισσότερο προσιτοί ως προς τα σύγχρονα παιδιά και ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους. Η παρούσα διάλεξη μελετά τους παιδικούς χώρους , διαχωρίζοντάς τους σε δύο τομείς δραστηριοτήτων: α) της εκπαίδευσης και β) του ελεύθερου χρόνου.Παρατίθεται το παράδειγμα του σχολικού χώρου, μελετάται η επιρροή που ασκεί στο παιδί καθώς και τα προβλήματα που παρουσιάζει σήμερα. Επίσης, αναλύεται η συμβολή των υπαίθριων και κλειστών χώρων παιχνιδιού, στους οποίους περνάει το παιδί τον ελεύθερό του χρόνο, καθώς και οι επιπτώσεις που επιφέρουν οι σύγχρονες συνθήκες ως προς αυτούς. Ο προβληματισμός που τίθεται είναι το κατά πόσο οι χώροι που έχουν σχεδιαστεί για τα παιδιάσήμερα πληρούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις, διαθέτουν τα κίνητρα και τις αφορμές για την παιδική φαντασία, καθώς και αν συμβαδίζουν με τις σύγχρονες παιδαγωγικές τάσεις. Θέτοντας ως βάση τους άξονες της παιδικής φαντασίας, του παιδικού παιχνιδιού και του σώματος του παιδιού ,η εργασία προτείνει τρόπους, προϋποθέσεις και σχεδιαστικά μέσα για την βελτιστοποίηση των παιδικών χώρων του σήμερα. Με σκοπό να δημιουργηθεί ένα νέο πρότυπο σχεδιασμού αναφερόμενο στα παιδιά, το οποίο να εμπεριέχει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποτελέσει ένα περιβάλλον με παιδαγωγικές ιδιότητες. Η παιδαγωγική διάσταση του σχεδιασμού θα επιδιώξει τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης αρχιτέκτονα που σχεδιάζει-κατασκευάζει-ασχολείται με παιδικούς χώρους με το παιδί-χρήστη μέσα από την οποία ο υλικός χώρος καθίσταται δυναμικός εκφραστής νέων κοινωνικών ιδεών και τάσεων.	el
heal.abstract	The architectural design may affect the children’s space on multiple levels. The topic of this research will explore new spatial rules destined for children. Taking as a precedent, current spaces designed for this purpose, a broad analysis of inspecting the problems is being discussed. A design framework is being set which aims to construct a pedagogical and familiar environment as well as to meet the needs of each child. The current thesis examines these fields, separating them in two categories, that define their activities; a) education and b) leisure. A school room is being analyzed, where the behavior between the child and the space is outlined. A debate arises on whether these spaces are really designed for contemporary children, if they meet the appropriate conditions, have the motivation which triggers the childhood imagination and their consistency with the current educational trends. Setting as a base the children’s fantasy, the game and the body, the thesis suggests methodologies and design tools which optimize the children’s zones nowadays. A new archetype is set to be developed in order to include all the necessary prerequisites to form a new didactic environment. The new form of design will seek to redefine the relationship between the architect (designer, considerate) and the child (user). Through this reformulated relationship the space is able to express the new social ideas and trends of spatial evolution.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	true