heal.abstract |
Στην ανάγκη του ο W.Benjamin να ερμηνεύσει συλλογικά φαινόμενα μέσα από τα μικρογεγονότα της εκάστοτε παροντικής συνθήκης, επιλογή που συνοδεύει όλο το έργο του, επιχειρεί να συγκεκριμενοποιήσει την τρέχουσα εποχή όπως αυτή παρουσιάζεται σε παιδικά παιχνίδια, στο ντύσιμο, σε μία καθημερινή κατάσταση, γενικότερα σε αποσπασματικές, περιστασιακές αναπαραστάσεις. Πιο συγκεκριμένα, στο έργο του ‘Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνολογικής του αναπαραγωγιμότητας’ δανείζεται από τον κινηματογράφο την κατασκευαστική αρχή του μοντάζ, για να δομήσει νέες συνθετικές πραγματικότητες και να αναδιατυπώσει χωροχρονικούς κανόνες: ‘Με τις κοντινές λήψεις των όσων καταγράφει [η κάμερα], με την ανάδειξη κρυφών λεπτομερειών του σκηνικού που αποτελείται από οικία σε εμάς αντικείμενα, με την εξερεύνηση των τετριμμένων χώρων υπό την ευφυή καθοδήγηση του φακού, το κινηματογραφικό φιλμ, αφ’ ενός διευρύνει την κατανόησή μας επί των αναγκαιοτήτων που διαφεντεύουν τις ζωές μας και , αφ’ ετέρου , μας εξασφαλίζει ένα τεράστιο κι απροσδόκητο πεδίο δράσης.’
Αντίστοιχα, η εργασία θα βασιστεί στον θραυσματικό χαρακτήρα του μονταρισμένου πλάνου και θα επιχειρήσει μέσα από αποσπάσματα και κοντινές λήψεις της καθημερινότητας, να προσεγγίσει ζητήματα σε σχέση με το χώρο και την πόλη. Τρεις στάσεις λεωφορείου – τρόλεϋ αποτελούν το πεδίο δράσης της εργασίας και την αφορμή για την ανάπτυξη μιας προβληματικής σχετικά με τον τρόπο που διαβάζουμε την πόλη, που προσλαμβάνουμε τα σημάδια της, τους μικροσκοπικούς αυτοσχεδιασμούς της, που αποκωδικοποιούμε τις εικόνες της. Σκοπός της εργασίας δεν είναι να εμβαθύνει διεξοδικά σε κάποια θεματική, αλλά να παρουσιάσει μία μεθοδολογική προσέγγιση για τον τρόπο που θα μπορούσαμε να φωτίσουμε τις κρυφές στιγμές, τις διάφανες εκφραστικότητες, τις πολύπλοκες τροπικότητες της πόλης. Να δοκιμάσουμε τρόπους εμπλοκής και σύμπραξης σε μία αστική καθημερινότητα που όσο άκαμπτη και να μοιάζει με μια γρήγορη ματιά, τόσο μας αποκαλύπτει, ζουμάροντας με το φακό, ένα πεδίο εύπλαστο, σε συνεχή κίνηση, που δρα παράλληλα με το δικό του ρυθμό. |
el |
heal.abstract |
"This project touches upon issues of city and space, by exposing the multiple faces that constitute the microcosm of day-to-day life. Three bus stops are presented as case studies, triggering a discussion on the way we approach life in the city and the fashion in which we absorb signs and decode the images surrounding us. The intent of the project is not to delve into a theoretical analysis, but to present a methodology of illuminating the concealed moments of city life. The aim is to explore ways of involvement and interaction with an everyday urban reality that while appearing rigid at first glance, proves under the eye of the lens to be in constant motion, set on a trajectory parallel to our own. " |
en |