Οι δομικές ιδιότητες των ψηφιακών κοινών

Γαβράς, Κοσμάς; Gavras, Kosmas

dc.contributor.author	Γαβράς, Κοσμάς	el
dc.contributor.author	Gavras, Kosmas	en
dc.date.accessioned	2017-03-08T09:38:19Z
dc.date.available	2017-03-08T09:38:19Z
dc.date.issued	2017-03-08
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/44574
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.6477
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Αρχιτεκτονική - Σχεδιασμός του Χώρου : Σχεδιασμός - Χώρος - Πολιτισμός (Κατ. Α')".	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Κοινά	el
dc.subject	Κοινωνιομετρία	el
dc.subject	Ανοικτός σχεδιασμός	el
dc.subject	Κατανεμημένα Δίκτυα	el
dc.subject	Αλγοριθμικός σχεδιασμός	el
dc.subject	Commons	en
dc.subject	Sociometry	en
dc.subject	Open design	en
dc.subject	Distributed networks	en
dc.subject	Algorithmic design	en
dc.title	Οι δομικές ιδιότητες των ψηφιακών κοινών	el
dc.title	The structural propertiew of digital commons	en
heal.type	masterThesis
heal.classification	Κοινά	el
heal.classification	Αλγοριθμικός σχεδιασμός	el
heal.classification	Ανοικτός σχεδιασμός	el
heal.classification	Δίκτυα	el
heal.classification	Commons	en
heal.classification	Algorithmic design	en
heal.classification	Open design	en
heal.classification	Network science	en
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2016-10-25
heal.abstract	Εάν με την ψηφιοποίηση της κατασκευής και τη διάχυση ή ακριβέστερα την κατανομή των μέσων παραγωγής βρισκόμαστε στο μέσον της 4ης βιομηχανικής επανάστασης , τότε δεν είναι καθόλου πρώιμο να ορίσουμε σε αυτό το περιβάλλον τον ανοικτό σχεδιασμό. Η μετάβαση από την αναλογική αναπαράσταση στον διαφορικό ορισμό του αντικειμένου του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ως κυρίαρχο παράδειγμα με σημεία αναφοράς τόσο τον σχεσιακό ορισμό του αντικειμένου (B.I.M. ) όσο και τον αλγοριθμικό ορισμό της διαδικασίας, οδηγεί στην ανάγκη μελέτης των ψηφιακών κοινών σχεδιασμού. Πώς όμως ορίζονται τα ψηφιακά κοινά σχεδιασμού και για ποιο λόγο δεν έχουν την επικράτηση που έχουν αντίστοιχα ψηφιακά κοινά σε άλλα πεδία γνώσης, όπως για παράδειγμα τα προγράμματα ανοικτού κώδικα; Σε έναν διευρυμένο ορισμό των ψηφιακών κοινών σχεδιασμού θα μπορούσε να περιληφθεί: η ψηφιοποιημένη σειρά σχεδίων ενός ιστορικού αρχιτεκτονικού αρχείου, η ψηφιακή αναπαράσταση μιας σύγχρονης κατασκευής ή και το ψηφιακό αρχείο (g-code) για την κοπή ενός αντικειμένου σε cnc. Τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν έχει δημιουργήσει μια ενεργή κοινότητα γνώσης, παρά τα σχετικά εγχειρήματα. Αντικείμενο της παρούσας έρευνας δεν είναι ο ανοικτός σχεδιασμός που επικεντρώνεται στην ανοικτή πρόσβαση σε αρχιτεκτονικά αρχεία και blueprints (π.χ.Open Architecture Network ), αλλά ούτε και στην δημιουργία βάσεων δεδομένων με αρχεία ψηφιακής κατασκευής (π.χ.Opendesk ). Παρόλο που η ιδέα της ανοικτής κατασκευής είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και συνέχεται σε σημαντικό βαθμό με τον ανοικτό σχεδιασμό, εντούτοις η ουσία των ψηφιακών κοινών σχεδιασμού δε βρίσκεται στην κοινοποίηση των αναπαραστατικών (κατόψεις, όψεις, τομές) ή κατασκευαστικών (fabrication data) δεδομένων ενός τεχνήματος. Η ανοικτή κατανεμημένη κατασκευή είναι μόνον το ένα μέρος στο συνεχές σχεδιασμού-κατασκευής. Χωρίς τον ανοικτό σχεδιασμό, η επίδραση της ανοικτής κατασκευής θα περιοριστεί στην κατανεμημένη παραγωγή πανομοιότυπων αντικειμένων. Ειδικότερα, το ορθογραφικό, αναλογικό, αναπαραστατικό μοντέλο που θεμελιώθηκε στην Αναγέννηση και όρισε το αντικείμενο του Αρχιτέκτονα όπως είναι αντιληπτό μέχρι σήμερα, προσφέρει πληροφορία για το τέχνημα η οποία όμως δεν έχει πολλαπλασιαστική ισχύ στα πλαίσια των κοινοτήτων ψηφιακών κοινών, γιατί αφορά την περιγραφή ενός τέλειου αντικειμένου, ενώ ο «κώδικας» της διαδικασίας στην πράξη παραμένει κλειστός. Επομένως, ποιο είναι το περιεχόμενο των ψηφιακών κοινών σχεδιασμού αν δεν είναι το ίδιο το αντικείμενο του σχεδιασμού; Οι κοινότητες προγραμμάτων ανοικτού κώδικα αποτελούν ουσιαστικό σημείο άμεσης αναφοράς για τον ανοικτό σχεδιασμό στην κατεύθυνση του αλγοριθμικού ορισμού της διαδικασίας. Με μια αναδρομική προσέγγιση, το αντικείμενο του ανοικτού σχεδιασμού είναι το ίδιο το σχεδιαστικό μέσο. Σχεδιασμός ανοικτού κώδικα συνεπάγεται πρώτα και κύρια την ελεύθερη πρόσβαση στον προγραμματιστικό κώδικα των παραμετρικών εργαλείων και συνεπακόλουθα στην ανοικτή διαδικασία σχεδιασμού. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα οι κοινότητες παραμετρικών εργαλείων σχεδιασμού δεν έχουν αποκτήσει την κρίσιμη μάζα προκειμένου να αποτελέσουν το σώμα της έρευνας για λόγους που συνδέονται τόσο με το κλειστό modus operandi του επαγγέλματος (βασισμένο στην ιδέα του πρωτότυπου τεχνήματος), όσο και στο πρόσφατο χρονικό σημείο της εισόδου του αλγοριθμικού ορισμού του αντικειμένου του σχεδιασμού. Αξιωματική αρχή της έρευνας είναι η παραδοχή ότι η προοπτική ανάπτυξης ψηφιακών κοινών σχεδιασμού συνδέεται με την εν εξελίξει μετάβαση σε έναν ανοικτό αλγοριθμικό ορισμό της διαδικασίας σχεδιασμού βασισμένου στις αρχές των κοινοτήτων Π.Α.Κ. . Το αναδυόμενο παράδειγμα των ψηφιακών κοινών σχεδιασμού θα μελετηθεί αναλύοντας τις κοινότητες προγραμμάτων ανοικτού κώδικα που αποτελούν ήδη ενα δυναμικό σε έκταση και εμπεδωμένο στο χρόνο φαινόμενο.	el
heal.abstract	If the digitization of manufacturing and the widespread distribution of fabrication means, lead to the midst of the 4th industrial revolution, then in this context it is not premature to define the concept of open design. The transition from the scaled representation to the differential definition of the architectural object as a paradigm shift with references the parametric and algorithmic modelling lead to the need to define digital design commons as the structural component of open design. Why digital design commons do not have the impact that digital commons have in other fields as open source software? A broad definition of design commons may include an archive of digitized architectural drawings or a database of g-code fabrication files. Although none of the above has created an active knowledge community around the general concept of digital design commons. The orthographic, scaled representational model that was established during Renaissance and defined the modus operandi of architecture until today; offers descriptive data regarding the artifact without any multiplying effect in terms of commons development. Specifically, the detailed description of an ideal and finished artifact does not reveal any substantial information regarding the design process. The object of this research does not focus on architectural blueprints or digital fabrication data. Despite open fabrication is integral part of open design - construction continuum; the scope of digital design commons (open design) exceeds the mere publication of descriptive data. Open fabrication without input data from open design will be limited to the distributed reproduction of identical objects. Consequently, which is the content of digital design commons if not the design’s object? Open source communities are a reference point for open design in the direction of the algorithmic design process. In a recursive manner the object of open design is the design (medium). Open source design requires unobstructed access to the code of parametric tools and respectively to the open design process. The recent introduction of scripting in architectural design’s cognitive foundation and the established closed modus operandi of the profession (based on the idea of the original artifact) are the main parameters related to the digital design commons development. Axiomatic principle is the fact that the digital design commons’ potential development is inextricably related to the transition to an open source algorithmic design. Open source programming is a well established and analogous phenomenon to form the research corpus as digital design commons have not acquired a critical mass yet. According to Melvin Conway each group of people produce systems that tend to mimic the structure of the group. Cosequently, open source software should be structurally different from commercial software if the organization of both communities differs radically. Extending Conway’s law it is deduced that open design does not refer to the act of opening the conventional object of design but to a fundamentally different design. The extrapolation of digital design commons requires the structural analysis of open source knowledge communities. The research hypothesis supports that the structural properties of knowledge communities originate from the (distributed) network paradigm which is diametrically different from the corporate model of the (hierarchical) organogram. The research object includes the comparative analysis and correlation of network structural properties with empirical attributes and mechanisms that commons are identified in the relative bibliography.  Authority and Power • Autonomy – Self-determination – Self-organization • Control • Multitude • Innovation • Standardization vs Customization • Appropriation - Patent - Copyright • Variation • Clustering and Cohesiveness Specifically, which parameters lead some open source societies to development while others to normalization or dialysis? What is the topological expression of self-organization comparing with centralized systems? Is it possible for a large scale community to co-operate on a common basis without being destroyed from self-determined clusters? Is any kind of control applicable in a framework of equipotent relations? Bawens supports that commons do not deny control in general but only fixed-force hierarchy. In other words cooperative networks are not equal, bidirectional networks neither hierarchically centralized networks. Equipotent relations express a possible distributed vector form of control. The concept of multitude is central in the comparative analysis of equipotent networks. Hardt and Negri describe multitude as “an open network of singularities that links together on the basis of the common they share and the common they produce”. Linkage is not constituted on the basis of similarity or homogeneity. The multitude is the main component of equipotent production. According to Bauwens the basic prerequisites for the emergence of equipotent networks are the abundancy of resources and their distribution. Under limited resources centralized systems remain the most efficient organization of production means. Formal hierarchies are proved to be inadequate in the case of abundant and dynamic resources as central processes (e.g. labor organization) are time consuming and incomplete. Small world phenomenon is a possible explanation for the distributed networks’ efficiency in managing abundant resources. How innovation is integrated in distributed networks comparing to centralized systems? User innovation as conceptualized by Hippel is a distributed form of innovation so commonly encountered in open source communities. Is it feasible to reconceptualize open design on the grounds of a genealogy instead of a typology of solutions? The greater part of contemporary efforts utilizes the conventional architectural toolset. (Digital) drawing is proved to be an already finished and stable object. Could the cloud of individually produced parametric tools be projected in the future through the experience of open source communities and equipotent production? Is the architectural community ready to abolish the idea of the unique artifact and the sole creator? How obvious is the transition from the tabula rasa to an assemblage of elements based on an environment of collective intelligence?	en
heal.advisorName	Σταυρίδου, Αθηνά	el
heal.advisorName	Stavridou, Athena	en
heal.committeeMemberName	Παρμενίδης, Γεώργιος	el
heal.committeeMemberName	Μωραϊτης, Κωνσταντίνος	el
heal.committeeMemberName	Parmenides, George	en
heal.committeeMemberName	Moraitis, Konstantinos	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	117
heal.fullTextAvailability	true