heal.abstract |
Εάν δεχόμαστε ότι η κοινωνία είναι πράγματι πραγματική- δηλαδή αν δεχόμαστε ότι εξαρτάται από
την γνώση που έχουμε για αυτήν και κυρίως από την αξία που της προσδίδουμε σε δε δομένη εποχή
και δεδομένο τόπο και για τους ανθρώπους- που σημαίνει ότι δεχόμαστε ότι η κοινωνία δεν είναι ένα
σταθερό αντικείμενο που στέκει απέναντί μας προς εξέταση αλλά αντίθετα αποτελεί ένα αντικείμενο
που συνεχώς ″κουνιέται″, μεταβάλλεται τότε πρέπει να γυρίσουμε σε βασικές αντιλήψεις και αν
θέλουμε να μιλήσουμε για τον χώρο πρέπει να εστιάσουμε στις σχέσεις σήμερα- δηλαδή πως γίνονται
τα ″πράγματα″ στον χώρο σήμερα, με τον σημερινό χαρακτήρα. Υπό αυτές τις σκέψεις η συγκεκριμένη ερευνητική εργασία επιθυμεί να προσεγγίσει το ερευνητικό της
ερώτημα in situ, έξω στην πραγματικότητα [-ες], αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην υπάρξουν
τα αρχικά αναμενόμενα αποτελέσματα που έδεσε ο ερευνητής. Στην εισαγωγή προσεγγίζουμε το ερευνητικό ερώτημα, δηλαδή αν δύναται να υπάρξει μια αδιανόητη
σωματικότητα και να βρει έξοδο στην ετεροτοπία των οίκων ανοχής. Επιπλέον, στην εισαγωγή
αναφερόμαστε στα μεθοδολογικά εργαλεία της έρευνας πεδίου.
Στον πρώτο κεφάλαιο, αφού προσεγγίζουμε τον τρόπο διάκρισης των αντικειμένων ενός οίκου
ανοχής υπό το πρίσμα που οι πελάτες πραγματοποιούν μια ανάγνωση του χώρου- δηλαδή ποια
αντικείμενα διαβάσουν και ερμηνεύουν, ποια απλώς εντοπίσουν χωρίς να μπορούν να
διαβάσουν, ποια αντικείμενα τους ελκύουν και τέλος ποια αντικείμενα
συλλέγουν/καταναλώνουν- ως μια τυπολογία διάκρισης αντικειμένων, έπειτα προσπαθήσαμε να
εντοπίσουμε υπό ποια εννοιολόγηση αυτά τα αντικείμενα γίνονται διακριτά στο χώρο ενός οίκου
ανοχής από τους πελάτες, όπου και ως προς την εννοιοδότηση των αντικειμένων εντοπίσαμε την
έννοια του αποκειμένου και του clinamen, την έννοια του grotesque, την έννοια του ανοίκειου και
το σώμα προϊόν/μηχανή. Έπειτα, προβήκαμε στην διάκριση των υποκειμένων πελατών ως τύπους
διαδικασιών σαν να ήταν η βάση για ένα πρόγραμμα λειτουργιών/σχεδιασμού του χώρου, όπου και εν
συνεχεία συσχετίσαμε την διάκριση αντικειμένων με την διάκριση υποκειμένων παρατηρώντας ότι
κατά την διαδικασία αυτή προκύπτουν Διαφορές στον χώρο, Διάφορες εξόδους, Διάφορα ίχνη
αδιανόητης σωματικότητας, Διάφορους τύπους χαλασμάτων- δηλαδή εντοπίσαμε Διαφορετικές
Διαφορετικότητες.
Στο δεύτερο κεφάλαιο, υπό το πρίσμα ότι οι πελάτες εν τέλει διαβάσουν διαφορές στον χώρο- κάτι
που εντοπίσαμε από το εξεταζόμενο παράδειγμα της παρούσας ερευνητικής εργασίας- πήραμε ως
εννοιολογικό εργαλείο και φίλτρο αυτά που προέκυψαν από το παράδειγμα, δηλαδή ως
εννοιολογικό εργαλείο το εργαλείο ″διαφορών″ και ως εννοιολογικό φίλτρο της εργασίας του
πεδίου τον πελάτη ως υποκείμενο που επιθυμεί την έξοδο προσδιορισμένη από την εκάστοτε
στρωματικά, ιδεολογικά, εξουσιαστικά και εμπειρικά υφιστάμενη κατάσταση. Έτσι, εξετάσαμε την
σχέση του εξωτισμού με την διαφορετικότητα, υπό τον πρίσμα της άποψης του Victor Segalen και
προσεγγίσαμε τον πελάτη ως εξώτη- δηλαδή ως υποκείμενο που διαβάζει διαφορές- στα αστικά
ταξίδια που εν τέλει υφίσταται στο μυαλό.
Συμπερασματικά, διακρίναμε τύπους εξωτών, και την έννοια των διαφορετικών ταξιδιών, με το
ταξίδι να γίνεται ένα πολλαπλό, που εν τέλει είναι αυτό που προσδίδει τα χαρακτηριστικά στον
εκάστοτε οίκο ανοχής- με το ταξίδι να προσδίδει στα αντικείμενα μια πολλαπλότητα σημασιών. |
el |