Το Υπερμοντέρνο

Δημόπουλος, Ιωάννης; Dimopoulos, Ioannis

dc.contributor.author	Δημόπουλος, Ιωάννης	el
dc.contributor.author	Dimopoulos, Ioannis	en
dc.date.accessioned	2017-11-08T11:42:37Z
dc.date.available	2017-11-08T11:42:37Z
dc.date.issued	2017-11-08
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/45885
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.2138
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Μοντέρνο	el
dc.subject	Μεταμοντέρνο	el
dc.subject	Υπερμοντέρνο	el
dc.subject	Διαλεκτική	el
dc.subject	Ερευνητικό πρόγραμμα	el
dc.subject	Μη-τόποι	el
dc.subject	Υπερνεωτερικότητα	el
dc.subject	Modern	en
dc.subject	Postmodern	en
dc.subject	Hypermodern	en
dc.subject	Dialectics	en
dc.subject	Research program	en
dc.subject	Non-places	en
dc.subject	Hypermodernity	en
dc.title	Το Υπερμοντέρνο	el
dc.title	Hypermodern	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Architecture, Modern--21st century (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh2002012566)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2017-07-07
heal.abstract	Το υπερμοντέρνο σαν έννοια προκύπτει και συγκροτείται στο τέλος του 20ου και την αυγή του 21ου αιώνα. Μέσα από την γενεαλογία της που αφορά τόσο την παράδοση του Μοντέρνου κινήματος αλλά και την κριτική του από τις μεταμοντέρνες θεωρίες, αναζητάται το ενοποιητικό έδαφος του μεγάλου αυτού θεωρητικού, πολιτιστικού, πολιτικού διπόλου του 20ου αιώνα όπως αυτό αναδύεται στο υπερμοντέρνο. Στόχος είναι η μελέτη της έννοιας του υπερμοντέρνου μέσα από τις αρχές ενός ερευνητικού προγράμματος, στη λογική του Imre Lakatos, που συγκροτείται με βάσει τις σημαντικότερες ιδέες που βρίσκονται στην καταγωγή του οποιουδήποτε ‘’-μοντέρνου’’, με τρόπο τέτοιο που αφενός δεν θα αποκόπτεται από την αρχιτεκτονική της καταγωγή, αφετέρου θα προσεγγίζεται διεπιστημονικά ώστε να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή περίκλειση σημαντικών χαρακτηριστικών. Αξιοποιώντας το μοντέρνο και το μεταμοντέρνο, σχεδιάζεται μια διαλεκτική εικόνα της επιβίωσης και εξέλιξης των εννοιών που τα κινήματα αυτά ανέδειξαν. Στη λογική αυτή αναλύονται μια σειρά βιβλιογραφικών αναφορών διαφορετικών αντικειμένων γύρω από το υπερμοντέρνο (Gilles Lipovetsky, Marc Auge, Hans Ibelings, Luigi Puglisi) δημιουργώντας έναν κατάλογο από σημαντικές έννοιες-ιδέες. Η ιεράρχηση αυτών των ιδεών καταλήγει σε ενδεικτικούς ορισμούς, μερικότερους αλλά και έναν συνολικότερο συνθετικό με το πρίσμα του οποίου, ερευνώνται ορισμένα τα χαρακτηριστικά και τα στοιχήματα μιας υπερμοντέρνας εποχής της αρχιτεκτονικής ως προς του σχεδιαστές, τους χώρους και τα χωρικά υποκείμενα που αναδύονται σε αυτή. Τέλος σκιαγραφείται ένα πρόχειρο προσχέδιο ερευνητικού προγράμματος για μια σύγχρονη, χειραφετητική αρχιτεκτονική, σαν ανοιχτό ερώτημα για την επέκταση των στόχων και των μέσων της αρχιτεκτονικής σήμερα.	el
heal.abstract	The concept ‘’hypermodern’’ emerges and becomes concrete during the end of the 20th century and the dawn of the 21st. Through is genealogy, which concerns both the tradition of the Modern movement as well as the latter’s postmodern critiques, a unifying ground is sought for this far-reaching theoretical, cultural, political duality of the 20th century as one can be found in the notion of hypermodern. The goal of this research is the study of the notion of hypermodern through the principles of a scientific research program as illustrated by Imre Lakatos, which is built upon the most important ideas in the ancestry of any ‘’-modern’’, in a way that on the one hand it is not severed from its architectural matrix, and on the other hand is approached in an interdisciplinary manner so as to achieve the widest possible inclusion of important characteristics. Utilizing modern and postmodern facets, a dialectics is sketched to portray the survival and evolution of ideas these movements championed. With the use of this device a series of thinkers of hypermodern of different specializations are analyzed (Gilles Lipovetsky, Marc Auge, Hans Ibelings, Luigi Puglisi) cataloging important ideas and notions. Prioritizing and evaluating said ideas and notions, a number of partial definitions of ‘’hypermodern’’ are formed, then composed into a more holistic one, under the light of which the characteristics and stakes of a hypermodern era of architecture are inquired upon, regarding the designers, spaces and spatial subjectivities that emerge in it. Finally, a draft of a research program concerning the principles of a contemporary, emancipatory architecture is drawn, as an open question for furthering the aims and means of architecture today.	en
heal.tableOfContents	_εισαγωγή παραπομπές _κεφάλαιο 1 1.1 Η θεωρητική σκέψη στην αρχιτεκτονική 1.2 Η θεωρητική σκέψη της νεωτερικότητας - Η μοντέρνα λογική 1.3 Τα τρία πρόσωπα του μοντέρνου 1.3.1 (Εκ)μοντερνισμός 1.3.2 Μοντέρνο 1.3.3 Νεωτερικότητα 1.4 Η θεωρητική σκέψη της μετανεωτερικότητας-Η μεταμοντέρνα λογική 1.5 Διαλεκτικές 1.5.1 Η διαλεκτική βάσης εποικοδομήματος 1.5.2 Η διαλεκτική ουσίας φαινομένου 1.5.3 Η διαλεκτική υποκειμενικού αντικειμενικού 1.5.4 Η διαλεκτική μοντέρνου μεταμοντέρνου παραπομπές _κεφάλαιο 2 2.1 Το υπερμοντέρνο του Auge 2.2 Το υπερμοντέρνο του Lipovetsky 2.3 To υπερμοντέρνο των Ibelings, Puglisi 2.4 Τα υπερμοντέρνα ή το υπερμοντέρνο; παραπομπές _κεφάλαιο 3 3.1 Το υπερμοντέρνο ως συνθήκη 3.1.1 Υπερ(εκ)μοντερνισμός 3.1.2 Υπερμοντέρνο 3.1.3 Υπερνεωτερικότητα 3.2 Ορισμός 3.3 Η υπερμοντέρνα αρχιτεκτονική 3.4 τα υπερμοντέρνα υποκείμενα του χώρου 3.4.1 Χρήστης 3.4.2 Σχεδιαστής 3.4.3 Χώρος 3.5 Ερευνητικό πρόγραμμα για την αρχιτεκτονική στην υπερμοντέρνα εποχή παραπομπές _βιβλιογραφία	el
heal.sponsor	Νικόλαος-Ίων Τερζόγλου	el
heal.sponsor	Nikolaos-Ion Terzoglou	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	true