Προστασία κραμάτων αλουμινίου από θαλάσσια ατμοσφαιρική διάβρωση με επικαλυπτικά

Ρέτσα, Ελένη; Retsa, Eleni

dc.contributor.author	Ρέτσα, Ελένη	el
dc.contributor.author	Retsa, Eleni	en
dc.date.accessioned	2017-12-13T11:34:31Z
dc.date.available	2017-12-13T11:34:31Z
dc.date.issued	2017-12-13
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/46101
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.15033
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/gr/	*
dc.subject	Διάβρωση	el
dc.subject	Προστασία μετάλλων	el
dc.subject	Αλουμίνιο	el
dc.subject	Επικαλυπτικά	el
dc.subject	Θαλάσσιο περιβάλλον	el
dc.subject	Corrosion	en
dc.subject	Aluminum	en
dc.subject	Coastal enviroment	en
dc.subject	Conservation of metals	en
dc.subject	Coating	en
dc.title	Προστασία κραμάτων αλουμινίου από θαλάσσια ατμοσφαιρική διάβρωση με επικαλυπτικά	el
heal.type	bachelorThesis
heal.classification	ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΔΙΑΒΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ	el
heal.classificationURI	http://data.seab.gr/concepts/64e9d6da487d052aad5d25635da5e18050198084
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2017-06
heal.abstract	Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η διερεύνηση της επέκτασης της χρήσης των ακρυλικών επικαλύψεων, που χρησιμοποιούνται για την προστασία μεταλλικών αντικειμένων πολιτιστικής κληρονομιάς, στην προστασία κραμάτων αλουμινίου σε ένα ισχυρά διαβρωτικό περιβάλλον όπως είναι το θαλάσσιο που επικρατεί στον ελλαδικό χώρο λόγω της μεγάλης ακτογραμμής του. Το υπό εξέτασιν κράμα αλουμινίου που χρησιμοποιήθηκε ανήκει στη σειρά 5052 με κύριο κραματικό στοιχείο το μαγνήσιο σε ποσοστό 2,2-2,8%. Το κράμα αυτό έχει χρησιμοποιηθεί σε παλιά αεροσκάφη που μπορούν να βρεθούν στο εξωτερικό χώρο ένα μουσείου. Μία από τις συνηθέστερες μεθόδους για τη προστασία των υλικών από τη διάβρωση είναι η εφαρμογή επιστρωμάτων στην επιφάνεια, με στόχο την απομόνωση της από το διαβρωτικό περιβάλλον. Στο πείραμα μας χρησιμοποιήθηκαν ακρυλικές πολυμερικές επιστρώσεις, γνωστές ως Paraloid και συγκεκριμένα τις εξής: Paraloid B44 (10%), το Paraloid B67 (12%) και Paraloid Β72 (10%) με ή χωρίς τη προσθήκη πιγμέντου νανοαλούμινας (2 %) σε διάλυμα ακετόνης γιατί μπορούν να διατηρούν τα οπτικά χαρακτηριστικά του κράματος που επιθυμούμε όπως η στιλπνότητα και το χρώμα καθώς και είναι εύκολη η αφαίρεση τους χωρίς την καταστροφή του μεταλλικού υποστρώματος . Τα δοκίμια εισήχθησαν σε θάλαμο αλατονέφωσης τύπου ASTM B117 για 2011 ώρες και η επιφάνεια των δοκιμίων με ή χωρίς επικάλυψη εξεταζόταν μακροσκοπικά. Μετά την εξέταση όλων των επικαλυμμένων δοκιμίων του κράματος που είχαν εκτεθεί στο θάλαμο αλατονέφωσης , δεν παρατηρήθηκε αποκόλληση των επικαλύψεων ή η εμφάνιση φουσκαλών. Η στιλπνότητα των επικαλύψεων διατηρήθηκε ενώ μετά την παχυμέτρηση τους διαπιστώθηκε μια ελαφριά αύξηση του πάχους του επιστρώματος. Οι επικαλύψεις που επέδειξαν τα καλύτερα αποτελέσματα ήταν οι Paraloid B72 (10%) και Paraloid B72 (10%)-nano Al2O3 (2%). Οι δύο αυτές συνθέσεις υποβλήθηκαν σε ηλεκτροχημικές δοκιμές για την περαιτέρω μελέτη των ιδιοτήτων τους Με βάση αυτή τη παρατήρηση προχωρήσαμε στον ηλεκτροχημικό έλεγχο σε διαβρωτικό περιβάλλον διαλύματος ΝaCl, περιεκτικότητας 3.5% w/w, τόσο της συγκεκριμένης σύνθεσης αλλά και του τυφλού δοκιμίου για να μπορέσει να γίνει σύγκριση των αποτελεσμάτων. Ο έλεγχος περιελάμβανε τη γραμμική πόλωση Tafel, τη μέθοδο ποτενσιομετρικής πόλωσης (Rp) και τη μέθοδο της φασματοσκοπίας σύνθετης ηλεκτρικής αντίστασης (EIS). Για την ερμηνεία των πειραματικών δεδομένων από τις ηλεκτροχημικές μεθόδους χρησιμοποιούνται ισοδύναμα ηλεκτρικά κυκλώματα που εξομοιώνουν τα ηλεκτροχημικά φαινόμενα και τις διεργασίες του υπό μελέτης συστήματος. Το ισοδύναμο κύκλωμα που περιγράφει το σύστημα κράμα- οξείδιο- επικάλυψη-ηλεκτρολύτη είναι περίπλοκο και εξαρτάται από το προστατευτικό φιλμ του οξειδίου που δημιουργείται στην επιφάνεια και από τα πολυμερή επιστρώματα που γενικά είναι υδατοπερατά. Οι ηλεκτροχημικές δοκιμές απέδειξαν ότι η συγκεκριμένη επικάλυψη (Paraloid B72) έχει πολύ καλή συμπεριφορά σε ξηρές συνθήκες. Σε θαλάσσιο περιβάλλον ο συγκεκριμένος τύπος ακρυλικών επικαλύψεων διατηρεί την συνοχή του στρώματος οξειδίου αλλά ταυτόχρονα επιταχύνει το ρυθμό διάβρωσης , εν συγκρίσει με το απροστάτευτο μέταλλο, δημιουργώντας νέα μονοπάτια για την απόθεση των χλωριόντων στην επιφάνεια του κράματος. Η προστασία που παρέχεται από το στρώμα του οξειδίου που αναπτύσσεται κατά την έκθεση του μη επικαλυμμένου κράματος Al5052 είναι σαφώς καλύτερη από την προστατευτική ικανότητα της επικάλυψης μετά τη προσθήκη του πιγμέντου της νανο-αλούμινας.	el
heal.advisorName	Βασιλείου, Παναγιώτα	el
heal.committeeMemberName	Βουτσάς, Ευάγγελος	el
heal.committeeMemberName	Κόλλια, Κωνσταντίνα	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Χημικών Μηχανικών. Τομέας Επιστήμης και Τεχνικής των Υλικών (ΙΙΙ)	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	139 σ.	el
heal.fullTextAvailability	true