Επαύξηση της οπτικής αντίληψης στη χωρική εμπειρία

Κρεκουκιώτης, Χαράλαμπος; Krekoukiotis, Charalampos

dc.contributor.author	Κρεκουκιώτης, Χαράλαμπος	el
dc.contributor.author	Krekoukiotis, Charalampos	en
dc.date.accessioned	2018-02-02T08:28:10Z
dc.date.available	2018-02-02T08:28:10Z
dc.date.issued	2018-02-02
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/46377
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.7774
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) "Αρχιτεκτονική - Σχεδιασμός του Χώρου", Κατ. Α': Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός - Χώρος - Πολιτισμός	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Επαυξημένη πραγματικότητα	el
dc.subject	Οπτική αντίληψη	el
dc.subject	Χωρική εμπειρία	el
dc.subject	Ιστορία της οπτικής αντίληψης	el
dc.subject	Επαυξημένος χώρος	el
dc.subject	Augmented reality	en
dc.subject	Visual perception	en
dc.subject	Spatial experience	en
dc.subject	History of visual perception	el
dc.subject	Augmented space	el
dc.title	Επαύξηση της οπτικής αντίληψης στη χωρική εμπειρία	el
dc.title	Augmentation of visual perception in spatial experience	en
heal.type	masterThesis
heal.secondaryTitle	Μια γενεαλογία της επαυξημένης πραγματικότητας	el
heal.secondaryTitle	A geneaology of augmented reality	en
heal.classification	Επαυξημένη πραγματικότητα	el
heal.classification	Augmented reality	en
heal.classificationURI	http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh2006020069
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2018-01-31
heal.abstract	Η παρούσα εργασία επιχειρεί τη συγκρότηση ενός αρχείου παραδειγμάτων και την κατασκευή εννοιολογικών εργαλείων και όρων για την διερεύνηση της έννοιας της επαύξησης στην οπτική αντίληψη και τη χωρική εμπειρία, με προέκτασή της τη σύγχρονη έρευνα και συζήτηση γύρω από την επαυξημένη πραγματικότητα (augmented reality) και τον επαυξημένο χώρο (augmented space). Η επαύξηση της πραγματικότητας μας υποδεικνύει αυτομάτως την ίδια την πραγματικότητα. Ανάλογα με το πως αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο, σχεδιάζουμε τις μηχανές που επαυξάνουν τις δυνατότητές μας. Οι μηχανές δεν είναι παρά η επιβεβαίωση της σκέψης. Η επαύξηση της πραγματικότητας, όπως όλα τα παραδείγματα, έχει χρονολογία, τοπική και πολιτισμική συνάρτηση. Στον 19ο αιώνα, η συζήτηση της Νέας Αντικειμενικότητας (Neue Sachlichkeit), έθετε τη σχέση χρήστη-πράγματος. Στη μεταπολεμική σκέψη, ο Jean-Paul Sarte εισάγει τη σχέση υποκειμένου-αντικειμένου, και η εστίαση μετατοπίζεται στη σχέση, αλληλεπίδραση και αλληλοδιαμόρφωση των δύο. Πως αφορά όμως αυτό τον σχεδιασμό; Και τι αλλάζει -αν αλλάζει- στις διαδικασίες του σχεδιασμού με την εισαγωγή νέων μέσων που διαμορφώνουν την οπτική μας αντίληψη και χωρική εμπειρία; Στο παράδειγμα της γενικευμένης διασυνδεσιμότητας που βιώνουμε στην Εποχή της Πληροφορίας, η δυναμικότητα της σχέσης υποκειμένου - αντικειμένου, μπορεί να αναγνωσθεί υπό το πρίσμα της διαδραστικότητας των νέων μέσων. Και καθώς η έννοια της διαδραστικότητας στην αρχιτεκτονική “υπάρχει” ανάμεσα στο γενόσημο και στη συμμετοχή του χρήστη στην ερμηνεία του αντικειμένου, τα νέα εργαλεία που εισάγονται, επιφέρουν μια διαφορετική ιδεολογική προσέγγιση στον σχεδιασμό, αλλά και μια διαφορετική προσέγγιση του φυσικού αντικειμένου. Η εξάρτηση του κελύφους ή του προγράμματος της κατασκευής από τον χωροχρόνο του υποκειμένου, οδηγεί σε μια πολυσημία/εκδοχολογία του κτιριολογικού προγράμματος, ενώ η έννοια της διαδραστικότητας μπορεί να διατυπωθεί ως συνέχεια του χωροχρόνου, καθώς ο χρόνος των φάσεων του σχεδιασμοού μετατίθεται επί του αντικειμένου. Και καθώς το αντικείμενο δεν στέκει ποτέ μόνο του αλλά συναρτάται από το υποκείμενο και την ερμηνεία που αυτό του προσδίδει σε σχέση με το πολιτισμικό και κοινωνικό του υπόβαθρο, η διαδικασία του σχεδιασμού μετατοπίζεται από το αντικείμενο στο υποκείμενο, ή μάλλον ακόμα περισσότερο στη σχέση μεταξύ τους. Την μεταβαλλόμενη οπτική και χωρική αντίληψη αυτού του υποκειμένου, θα αποπειραθεί να διερευνήσει η παρούσα διπλωματική εργασία. Το πρώτο μέρος της κάνει μια συνοπτική αναδρομή στις θεωρίες οπτικής αντίληψης που άλλαξαν τη σχέση του υποκειμένου με το χώρο, το δεύτερο διερευνά την διαμεσολάβηση της οπτικής αντίληψης από το μέσον, στην περίπτωσή μας ο κινηματογράφος, ενώ το τρίτο επιχειρεί να ιχνηλατήσει τις πτυχές που επαυξάνονται στη σύγχρονη οπτική αντίληψη και χωρική εμπειρία.	el
heal.abstract	This thesis attempts to set up a set of examples and to construct conceptual tools and conditions for exploring the concept of augmentation in visual perception and spatial experience, extending it to modern research and discussion of augmented reality and augmented space. The augmentation of reality automatically indicates the reality itself. Depending on how we change the way we see the world, we design the engines that enhance our capabilities. Machines are just the confirmation of thought. The augmentation of reality, like all examples, has a chronology, a local and a cultural dependency. In the nineteenth century, the New Objectivity (NeueSachlichkeit) discussion set the user-thing relationship. In post-war thinking, Jean-Paul Sarte introduces the subject-object relationship, and the focus shifted into the relationship, interaction and interdependence of the two. But what does thismean for design? And what changes-if any- occur in design processes by introducing new tools that shape our visual perception and spatial experience? In the paradigm of generalized interconnectivity that we experiencing today in the Information Age, the dynamic quality of the subject-object relationship can be read in the light of the notion of interactivity found in new media. And as the concept of interactivity in architecture "exists" between generic and user involvement in the interpretation of the object, the new tools introduced bring a different ideological approach to design, but also a different approach to the physical object. The dependence of the shell or the program of construction on the space-time of the subject leads to a multiplicity / extension of the building program, while the concept of interactivity can be formulated as a continuation of space-time as the time of the design phases is shifted upon the object. And since the object never stands by itself but depends on the subject and the interpretation it imparts to it in relation to its cultural and social background, the design process is shifted from the object to the subject, or even more so in the relation between them . The changing visual and spatial perception of this subject, is what investigate this diploma thesis will attempt to research. The first part of the thesis makes a brief overview of the theories of visual perception that changed the subject's relationship with the space, the second part explores the mediation of the visual perception from the visual medium, in our case the cinema, while the third attempts to trace the aspects that are augmented in modern visual perception and spatial experience.	en
heal.advisorName	Παρμενίδης, Γεώργιος	el
heal.advisorName	Parmenidis, Georgios	en
heal.committeeMemberName	Σεβαστάκης, Δημήτρης	el
heal.committeeMemberName	Τερζόγλου, Νικόλαος - Ίων	el
heal.committeeMemberName	Sevastakis, Dimitris	en
heal.committeeMemberName	Terzoglou, Nikolaos-Ion	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	74
heal.fullTextAvailability	true