Ρωγμές τόπων: το παιχνίδι ως εργαλείο ενεργοποίησης της πόλης

Μαρκοπούλου, Ευθαλία-Μαρία; Markopoulou, Efthalia-Maria

dc.contributor.author	Μαρκοπούλου, Ευθαλία-Μαρία	el
dc.contributor.author	Markopoulou, Efthalia-Maria	en
dc.date.accessioned	2018-03-07T13:48:30Z
dc.date.available	2018-03-07T13:48:30Z
dc.date.issued	2018-03-07
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/46662
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.2279
dc.rights	Default License
dc.subject	Παιχνίδι	el
dc.subject	Play	en
dc.subject	Πόλεις	el
dc.subject	Cities	en
dc.subject	Παιδιά	el
dc.subject	Children	en
dc.subject	Ρωγμή	el
dc.subject	Void	en
dc.subject	Michel de Certeau	en
dc.title	Ρωγμές τόπων: το παιχνίδι ως εργαλείο ενεργοποίησης της πόλης	el
dc.title	Spatial voids: play as a mean to activate the city	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Play environments (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh93000987)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2018-03-02
heal.abstract	Η πόλη των παιδιών πλάθεται και σφυρηλατείται μέσα από την καθημερινή τους δράση σε αυτήν. Τα παιδιά ως χρήστες του χώρου έχουν ανάγκες και θέτουν την δική τους άποψη για το χώρο και την πόλη τους. Στη σύγχρονη πόλη, η πρόσβαση τους στους ανοικτούς χώρους απαξιώνεται σταδιακά καθώς “ειδικά διαμορφωμένοι παιδικοί χώροι” σχεδιάζονται, προσφέροντας μια τυποποιημένη μορφή δράσης σε αυτούς. Από τη άλλη πλευρά, το παιδί μέσω του παιχνιδιού του αναπτύσσει έναν δικό του “παράλληλο” κόσμο μέσα στην ενότητα υλικού χώρου που του αποδίδεται. Προκύπτει λοιπόν ένα είδος χώρου που διαφοροποιείται από τον πραγματικό καθώς είναι επενδεδυμένος με μη πραγματικές ερμηνείες και σχέσεις, αποτελώντας έτσι μια υποκειμενική εκδοχή του χώρου, προσαρμοσμένη στο παιδί. Το παιχνίδι αναζητά τέτοιους “μεταλλάξιμους” χώρους μέσα στον αστικό ιστό, ως δυνητικούς τόπους έκφρασης. Σε αυτή τη διάλεξη, πραγματευόμαστε τις έννοιες της πόλης, του παιδιού και του παιχνιδιού, προσπαθώντας να εντοπίσουμε αυτούς τους δυνητικούς χώρους έκφρασης του παιχνιδιού στην πόλη. Στην προσπάθεια κατανόησης, βασικό έργο αποτελεί το βιβλίο “Practice of everyday life” του Michel de Certeau, όπου εισάγεται η έννοια της “ρωγμής”. Η διάλεξη καταλήγει σε μια κριτική τοποθέτηση που αποκαθιστά την αξία της ανθρωπολογικής προσέγγισης στο σχεδιασμό της σύγχρονης πόλης και την ενεργοποιεί με εργαλείο το παιχνίδι.	el
heal.abstract	The city of children is molded and forged through their everyday action on it. Children as users of space, have needs and pose their own view for their space and city. In the modern city, their access to open spaces, is gradually being devalued as “specially designed children’s spaces” are designed, offering a standardized action to them. On the other hand, the child through his game develops his own “parallel” world, within the unity of space attributed to him. A different kind of space emerges, that differs from the real one as it is enriched with non-real interpretations and relationships, thus forming a subjective version of space, adapted to the child. Play is looking for these “flexible” spaces within the urban fabric, as potential places of expression. In this thesis, we are dealing with the concepts of the city, child and play, trying to locate these potential play-spaces in the city. In this effort, Michel de Certeau book, “Practice of everyday life”, where the concept of ”spatial void” is introduced, plays an important role. The thesis, results in a critical consideration that restorates the value og the anthropological approach in modern city planning and its activation with the play as a tool.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	true