Αλληλεπιδράσεις μεταξύ του κρατικού κινδύνου στην Ευρωζώνη

Τουφεξής, Ευθύμης; Toufexis, Efthymis

dc.contributor.author	Τουφεξής, Ευθύμης	el
dc.contributor.author	Toufexis, Efthymis	en
dc.date.accessioned	2018-03-14T11:14:17Z
dc.date.available	2018-03-14T11:14:17Z
dc.date.issued	2018-03-14
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/46696
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.8022
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “ Μαθηματική Προτυποποίηση σε Σύγχρονες Τεχνολογίες και στα Χρηματοοικονομικά”	el
dc.rights	Default License
dc.subject	Ευρωζώνη	el
dc.subject	Κρατικός κίνδυνος	el
dc.subject	Αλληλεπιδράσεις κρατικού κινδύνου	el
dc.subject	Οικονομική κρίση	el
dc.subject	Συνμεταβολές κρατικού κινδύνου	el
dc.subject	Συσχετίσεις κρατικού κινδύνου	el
dc.subject	Eurozone	en
dc.subject	Sovereign risk	en
dc.subject	Financial crisis	en
dc.subject	Sovereign risk co-movements	en
dc.subject	Sovereign risk interactions	en
dc.subject	Sovereign risk interconections	en
dc.subject	Sovereign risk spill over	en
dc.title	Αλληλεπιδράσεις μεταξύ του κρατικού κινδύνου στην Ευρωζώνη	el
heal.type	masterThesis
heal.classification	ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ	el
heal.classificationURI	http://data.seab.gr/concepts/012c989dfe52b1b8e734133a8421daf40880fcde
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2017-12-08
heal.abstract	Μετά την πτώχευση της Lehman Brothers, το 2008, ακολούθησε μια περίοδος έντονης οικονομικής αναταραχής η οποία το 2009 κλιμακώθηκε και στην Ευρώπη. Τα ευρωπαϊκά κράτη στην προσπάθεια τους να στηρίξουν τον ιδιωτικό τομέα και να απορροφήσουν τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης διόγκωσαν το δημόσιο χρέος. Κατά την περίοδο αυτή ήρθαν στην επιφάνεια οι διαφορές μεταξύ των χωρών μελών της Ευρωζώνης και αυτές άρχισαν να αποτυπώνονται στα επιτόκια των κρατικών ομολόγων. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρωζώνη, στην Ελλάδα η οικονομική κρίση μεταφέρθηκε από το δημόσιο τομέα προς τον ιδιωτικό. Το υψηλό δημόσιο χρέος ως προς το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας σε συνδυασμό με συνεχείς ελλειμματικούς προϋπολογισμούς οδήγησε τις αγορές να αμφισβητούν την πιστοληπτική δυνατότητα της χώρας. Η αμφισβήτηση αυτή μεταφράστηκε σε αύξηση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων και αδυναμία του κράτους να εξυπηρετήσει ή να αναχρηματοδοτήσει το χρέος του. Κατά συνέπεια αναγκάστηκε να στραφεί για βοήθεια σε διεθνείς θεσμούς (Ευρωπαϊκή Ένωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο). Σε αντάλλαγμα αυτής της βοήθειας η Ελλάδα αναγκάστηκε να εφαρμόσει ένα νέο αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο το οποίο περιελάμβανε αύξηση της φορολογίας και μείωση κρατικών δαπανών. Όλο αυτό το κλίμα αβεβαιότητας ταρακούνησε την εμπιστοσύνη του συνόλου της ελληνικής οικονομίας και την οδήγησε σε παρατεταμένη οικονομική ύφεση. Η κρίση χρέους σε συνδυασμό με το αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο της ζώνης του ευρώ οδήγησε σε φημολογίες για διάλυση της Ευρωζώνης. Οι φημολογίες αυτές ήταν τόσο έντονες που οδήγησαν τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να προβεί σε δηλώσεις οι οποίες είχαν ως τελικό σκοπό την καθησύχαση των αγορών και την μείωση των επιτοκίων των κρατικών ομολόγων για τις χώρες του ευρώ. Λίγο καιρό μετά η ΕΚΤ ανακοίνωσε την εφαρμογή μη συμβατικών νομισματικών πολιτικών. Σ’ αυτήν την εργασία αναλύεται το πώς επηρεάστηκε η Ευρωζώνη από την παγκόσμια οικονομική κρίση καθώς και τα αποτελέσματα που είχαν οι προσπάθειες της ΕΚΤ να διασφαλίσει την ενότητα του ευρώ. Συγκεκριμένα, εξετάζεται η αλληλεπίδραση του κρατικού κινδύνου μεταξύ των χωρών μελών του ευρώ σε τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους. Οι περίοδοι της ανάλυσης οριοθετούνται από την πτώχευση της Lehman Brothers και την ομιλία στο παγκόσμιο επενδυτικό συνέδριο του Λονδίνου του προέδρου της ΕΚΤ. Για την πρώτη περίοδο η υπόθεση είναι ότι οι αγορές αντιμετώπιζαν τα κράτη μέλη του ευρώ ως ισάξια. Για την δεύτερη περίοδο ελέγχεται η υπόθεση ότι οι κεντρικές και βόρειες χώρες επωφελούνται με χαμηλά επιτόκια σε βάρος των περιφερειακών χωρών, όπως η Ελλάδα. Τέλος, στην τρίτη περίοδο ελέγχεται κατά πόσο οι πολιτικές που εφάρμοσε η ΕΚΤ κατάφεραν να αναστρέψουν το κλίμα της προηγούμενης περιόδου. Ο έλεγχος και των τριών υποθέσεων βασίζεται στη σύγκριση των συντελεστών που προκύπτουν από την εφαρμογή της γραμμικής παλινδρόμησης σε κάθε περίοδο.	el
heal.abstract	After the default of Lehman Brothers, in 2008, a financial turmoil followed, which reached Europe in 2009. European states efforts to absorb the effects of the financial crisis resulted in increased public debt. During this period the differences between the Eurozone members came to light and they were reflected in government bond yields. In contrast with the rest of the Eurozone, in Greece the financial crisis began from the public sector and shifted to the private sector. High debt to gross domestic product (GDP) ratio in combination with ongoing budget deficits resulted in a disbelief regarding the government’s ability to repay its debts, causing bond yields to rise. Consequently the government was unable to refinance its debt and turned to international institutions (European Union, International Monetary Fund) for help. As part of the agreement, Greek government implemented, in short time, a rigid fiscal measures that included taxation increase and reduction in public spending. All of the above underpinned Greek economy resulting in a prolonged financial crisis. Repercussions of debt crisis along with the strict fiscal frame required by Eurozone’s members, was speculations regarding the dissolution of Eurozone. The speculations where so persistence that the president of European Central Bank (ECB) publicly acknowledge them and declared that “Within our mandate, the ECB is ready to do whatever it takes to preserve the euro. And believe me, it will be enough”. Shortly after that speech the ECB announced the implementation unconventional monetary policy measures. This paper analyzes how the Eurozone was affected by the global financial crisis as well as the results of ECB’s efforts to ensure the unity of the euro area. In particular, the sovereign risk interaction between the euro member countries is being examined in three different time periods. The analysis periods are defined by Lehman Brothers's bankruptcy and the speech at the London Global Investment Conference of the President of the ECB. For the first period, the assumption examined is that the euro area Member States sovereign risk was treated similarly. For the second period, it is assumed that central and northern countries benefit from low interest rates at the expense of peripheral countries such as Greece. Finally, the third period examines whether the monetary policies implemented by the ECB, managed to inverse the turmoil followed the global financial crisis. All three assumptions are tested through the comparison of linear regression coefficients applied in each period.	en
heal.advisorName	Κατσαμποξάκης, Ιωάννης	el
heal.committeeMemberName	Χριστόπουλος, A	el
heal.committeeMemberName	Μπασδέκης, Χ.	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	55 σ.	el
heal.fullTextAvailability	true