Μορφολογικά απορρίμματα

Λουκίδης, Λουκάς; Loukidis, Loukas

dc.contributor.author	Λουκίδης, Λουκάς	el
dc.contributor.author	Loukidis, Loukas	en
dc.date.accessioned	2018-11-05T10:41:52Z
dc.date.available	2018-11-05T10:41:52Z
dc.date.issued	2018-11-05
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/47898
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.8232
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) Αρχιτεκτονική και Σχεδιασμός του Χώρου, Σχεδιασμός - Χώρος - Πολιτισμός (Κατ. Α.), Διπλωματική Εργασία	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Απορρίμματα	el
dc.subject	Απορρίμματα	el
dc.subject	Αποϋλοποίηση	el
dc.subject	Μεθοδολογία	el
dc.subject	Συλλογή	el
dc.subject	Συγκείμενο	el
dc.subject	Waste	en
dc.subject	Dematerialization	en
dc.subject	Methodology	en
dc.subject	Collection	en
dc.subject	Context	en
dc.title	Μορφολογικά απορρίμματα	el
dc.title	Morphological waste	el
heal.type	masterThesis
heal.generalDescription	Η πορεία από το απόρριμμα στο έργο τέχνης. Το ταξίδι από τη γλυπτική του ρύπου στο αποϋλοποιημένο έργο τέχνης.	el
heal.classification	Εικαστικές τέχνες	el
heal.classificationURI	http://data.seab.gr/concepts/70aa655159b0e56a5e5cf44890167bc9ec5a5644
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2018-10-30
heal.abstract	Δύο είναι τα βασικά ερωτήματα που διαπραγματεύομαι στην παρούσα εργασία: 1. Ποια είναι η ανάγκη που με κάνει να ασχολούμαι για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με τα αντικείμενα που βρίσκω στους δρόμους και που αποκαλώ «Μορφολογικά απορρίμματα»; Υπάρχουν τρόποι να βρούμε την πραγματική σημασία των πράξεών μας όσο δυσνόητες και παράδοξες αν είναι αυτές; 2. Υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι που μπορούν να υποκαταστήσουν τις παραδοσιακές καλλιτεχνικές πρακτικές; (ζωγραφική δύο διαστάσεων, τρισδιάστατη γλυπτική) Μπορεί ο νους να υποκαταστήσει τις αισθήσεις στη διαμόρφωση του καλλιτεχνικού αποτελέσματος; Για να καταφέρω να δώσω απαντήσεις σ’ αυτά τα θεμελιώδη για μένα ερωτήματα κατέφυγα σε: 1. Πηγές που προσεγγίζουν το ερευνητικό μου θέμα και δημιουργούν ένα συγκείμενο, 2. Κατασκευή κάποιων «αυτοσχέδιων μεθόδων διερεύνησης», 3. Παρατήρηση του ήδη υπάρχοντος υλικού (συλλογή ΜοΑπ, έργα που έχουν βασιστεί σε ΜοΑπ, άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα σχετικά με τα ΜοΑπ)) Συμπεράσματα που προέκυψαν από την ολοκλήρωση της παρούσας εργασίας: Α: Σχετικά με τις ανεξερεύνητες πράξεις Αν θέλαμε να διεισδύσουμε σε μια ανεξερεύνητη περιοχή της δράσης μας της οποίας δεν μπορούμε να ανακαλύψουμε τη βαθύτερη σημασία και τα κίνητρα, θα μπορούσαμε να την αναλύσουμε σε κάποιες απλούστερες και πιο ευανάγνωστες πράξεις από τις οποίες αυτή αποτελείται. Οι πιο απλές αυτές πράξεις (υποπράξεις όπως τις αποκαλώ) λόγω της απλότητας και της ευκρίνειάς τους μας αποκαλύπτονται και μας βοηθούν να συνθέσουμε τη γενική εικόνα της κύριας πράξης. Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι καθώς προχωρώ στο δρόμο σταματώ, εντοπίζω ένα σκουπιδάκι, σκύβω το παίρνω και το τοποθετώ σε έναν ειδικό φάκελο που έχω γι’ αυτό το σκοπό και συνεχίζω την πορεία μου. Η πράξη μου αυτή είναι μια ασυνήθιστη πράξη. Δε συναντάς συχνά ανθρώπους στο δρόμο που κάνουν κάτι παρόμοιο. Η πράξη μου αυτή, όσο δυσνόητη και παράδοξη αν είναι, ενσωματώνει άλλες απλές «υποπράξεις» που δηλώνουν πολλά για την πράξη αυτή: την πράξη του σταματήματος, την πράξη της παρατήρησης, την πράξη του σκυψίματος, την πράξη της επαφής, την πράξη της συλλογής, κοκ. Β: Αλλαγή πλαισίου Εδώ έχουμε να κάνουμε με την εξιδανίκευση του απορρίμματος (το οποίο είναι πολλές φορές μολυσμένο, περιέχοντας σωματικές εκκρίσεις - σάλια, μύξες) την απομάκρυνσή του από το περιβάλλον μέσα στο οποίο ανήκει και την τοποθέτησή του σ’ ένα νέο πλαίσιο που είναι η συλλογή των ΜοΑπ. Το 1956 οι Gue Debord και Gil J Wolman στο «A User’s Guide to Détournement», ανέφεραν: «Μπορούμε πρώτα απ 'όλα να ορίσουμε δύο κύριες κατηγορίες παραμορφωμένων στοιχείων, χωρίς να εξετάσουμε το εάν η συνύπαρξή τους συνοδεύεται από διορθώσεις στο πρωτότυπο. Πρόκειται για μικρές παραμορφώσεις και παραπλανητικές παραμορφώσεις . Μικρή παραμόρφωση είναι η απομάκρυνση ενός στοιχείου το οποίο δεν έχει καμία σημασία από μόνο του και το οποίο έτσι αντλεί όλο το νόημά του από το νέο πλαίσιο εντός του οποίου έχει τοποθετηθεί. Για παράδειγμα, ένα απόκομμα τύπου, μια ουδέτερη φράση, μια συνηθισμένη φωτογραφία.» Γ: Σχετικά με τα έργα τέχνης και τα ΜοΑπ Μπορώ ως καλλιτέχνης, ένα έργο τέχνης να το αντληφθώ εγκεφαλικά αντί να το διαισθανθώ; Μπορούμε να μιλήσουμε για «παραγωγή» και όχι για δημιουργία περιεχομένου; Η ενασχόλησή μου με τα ΜοΑπ είναι ως επί το πλείστον καλλιτεχνική με τον παραδοσιακό όρο της λέξης ( με τη μορφή γλυπτών (περίοπτων κλειστών τρισδιάστατων σχημάτων) και σχεδίων (ασπρόμαυρων σχεδίων σε χαρτί Α4 που είχαν ως αφορμή τους τα ΜοΑπ από χαρτί). Όμως εδώ, έχοντας στο νου μου εννοιολογικούς καλλιτέχνες όπως ο Robert Barry ή ο Hans Haacke αντιλήφθηκα τα ΜοΑπ ως συστήματα, τα προσέγγισα ως ψευδοεπιστήμονας που συλλέγει, ταξινομεί και διαχειρίζεται με διάφορους τρόπους το υλικό του. Προσπάθησα να προσεγγίσω το «καλλιτεχνικό» μου αντικείμενο με νοητικούς όρους, με συμπεράσματα, με διαγράμματα που να το υποβοηθάν και να το νοηματοδοτούν. Το πλαισίωσα με σκέψεις φιλοσόφων και ανθρωπολόγων ( J. Baudrillard, J. Ranciere, J. Kristeva, G. Bataile, Ch. Tilley) και θεωρητικών της τέχνης (Lusy Lippard) που του παρείχαν «νομιμοποίηση» δημιουργώντας ένα συγκείμενο γι’ αυτό. Ανακάλυψα τότε πως οι σκέψεις μου πλαισιωμένες με τις σκέψεις των στοχαστών άρχισαν να αποκτούν το δικό τους ιδιαίτερο περιεχόμενο και υπόσταση. Το παιχνίδι του πλαισιωμένου λόγου, το παιχνίδι των εικόνων που παρουσιάζονται δίπλα σε ένα κείμενο, το παιχνίδι των «επιστημονικών» συμπερασμάτων, έδωσαν κάποια ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Είδα ότι και με αυτό τον τρόπο διανοίγονται δρόμοι έκφρασης που μπορούν να οδηγήσουν σε ερμηνείες και αποτελέσματα αντίστοιχα με αυτά που πηγάζουν μέσα από τα παραδοσιακά εκφραστικά μέσα. Συμπερασματικά θα προσφύγω στη φράση του εννοιολογικού καλλιτέχνη Robert Barry που καθόρισε όλη την αντίληψή μου στην παρούσα φάση: Όταν ρωτήθηκε για την έκθεση Prospect '69, η απάντησή του ήταν: "Το έργο μου αποτελείται από τις ιδέες που οι άνθρωποι θα έχουν από την ανάγνωση αυτής της συνέντευξης ... Το έργο τέχνης στο σύνολό του δεν είναι γνωστό γιατί υπάρχει στο μυαλό πολλών. Κάθε άνθρωπος μπορεί να ξέρει πραγματικά αυτό το μέρος που είναι στο μυαλό του. " Δ: Σχετικά με τη μέθοδο που ακολούθησα Η καλλιτεχνική διαδικασία είναι μια διανομή του λογικού1 ταυτόχρονα με ένα «σκοτεινό» και ανεξερεύνητο κομμάτι άλογων διαδικασιών. Για τις άλογες αυτές διαδικασίες οι καλλιτέχνες δεν δίνουν ποτέ εξηγήσεις καθώς αυτές ενσωματώνονται στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα με τη μορφή σχημάτων, χρωμάτων, τονικών διαβαθμίσεων, ανατροπών, μέσω της φόρμας, του όγκου κλπ. Τι γίνονται τότε όλες όταν το έργο τέχνης αποϋπολοιείται;2 Στο ποιητικό κείμενο οι άλογες αυτές διαδικασίες «εισβάλουν» μέσω των ποιητικών σχημάτων του λόγου. Όταν όμως το αποτέλεσμα είναι δοκιμιακό ή επιστημονικό αυτές οι άλογες διαδικασίες παίρνουν τη μορφή ενός διαισθητικής τάξης τρόπου σκέψης: «Αυτός ο τρόπος σκέψης συνίσταται στο σχηματισμό μιας πολύ επιφανειακής ιδέας του προβλήματος, στο χτίσιμο -πάνω σ' αυτή τη βάση- υποθέσεων χωρίς ιδιαίτερα θεμέλια και στην επίσπευση προς την πρώτη λύση που διαισθητικά φαντάζει πρωτότυπη. Αυτός ο τρόπος σκέψης ευνοεί την έρευνα των διαφορών, χωρίς όμως να έχει το παραμικρό μέλημα της καταλληλότητας.» Claude Bonnange – Chantal Thomas Τα διάφορα αποσπάσματα των κειμένων που επέλεξα, έδεσαν απόλυτα με τις εικόνες που τα συνδύασα. 1. Jacques Ranciere, The politics of aesthetics 2. Lucy Lippard, “Six Years: The dematerialization of the art object from 1966 to 1972” Ε: Επίλογος Το βασικό ερευνητικό ερώτημα για το κατά πόσο όλες αυτές οι διαδικασίες που περιέγραψα μπορούν να θεωρηθούν ως μια νέα οπτική για τα ΜοΑπ αποαισθητικοποιημένη και αποϋλοποιημένη και ότι τα συμπεράσματα της έρευνάς μου που είναι αποτελέσματα λογικών συλλογισμών και στατιστικές μπορούν νε θεωρηθούν είδος τέχνης φυσικά δεν είναι κάτι που μπορεί να αποδειχτεί με επιστημονικό τρόπο. Εξάλλου δεν ισχυρίζομαι ότι οι επιλογές και οι πρακτικές μου αγγίζουν έστω κάποια επιστημονικά πεδία. Όλα πηγάζουν από ένα καλλιτεχνικό ενδιαφέρον προς ό,τι κατ' αρχάς ερεθίζει το οπτικό μου νεύρο. Πάντοτε η αφορμή για την συλλογή ενός ΜοΑπ θα είναι το αναπάντεχο σχήμα, το ενδιαφέρον χρώμα, η σχέση σχήματος, χρώματος, σχεδίου... που είναι αξίες αποκλειστικά αισθητικής φύσης. Οι σκέψεις του Haacke, του Barry, του Burnham μου έδωσαν απλά το ψυχολογικό στήριγμα και με έκαναν να πιστέψω πραγματικά ότι αυτό που διακυβεύεται στην παρούσα εργασία δεν είναι η μορφολογία ή η φόρμα ούτε ακόμη η αισθητική. Είναι η οντολογία, η αφαιρετικότητα, η χαρτογράφηση, η μυθολογία, η αρχαιολογία ως φιλοσοφικές διεργασίες. Επιβεβαίωσα, τουλάχιστον μέσα μου ότι όλες οι πράξεις, όλες οι σκέψεις, όλα τα αντικείμενα, άξιζαν την ιδιαίτερη προσοχή μου και είχαν πάντα κάτι να μου πουν. “Ίσως η πιο ακριβής άποψη θα ήταν να αναγνωρίσουμε ότι οι επιστημονικές θεωρίες δεν μεταφράζονται άμεσα σe καλλιτεχνική πρακτική ή κριτική, ότι υπάρχει πάντα μια ολίσθηση σε οποιοδήποτε διεπιστημονικό δανεισμό.” Luke Skrebowski.	el
heal.abstract	In this paper I negotiate two main subjects: 1. What is the reason for my engagement for such a long period of time with the objects I find on the streets and which I call "Morphological Waste"(MoWa)? Is there a way to find the real meaning of our actions as tricky and paradoxical as they are? 2. Are there alternative ways to substitute traditional artistic practices (two-dimensional painting, three-dimensional sculpture)? Can the mind substitute the senses in shaping the artistic result? In order to approach an answer to these fundamental questions, I had to: 1. go back to the sources that approach my research topic and create a context, 2. create "improvised investigation methods" 3. observe my up to now collected material (MoWa collection, MoWa-based projects, other interesting observations on MoWa) Conclusions resulting from the completion of this paper: A: About Unexplored Actions If we wanted to penetrate that specific unexplored area of our actions, of which we cannot discover the deeper meaning and motivation, we could analyze them in some simpler and more readable acts of which they consist. These elementary actions (underactions as I call them because of their simplicity and perspicuity) are more obvious and help us compose an overview of the main action. Suppose for example that as I walk on the street I stop, find a piece of waste, bend over it, take it and put it in a special briefcase I have for this purpose and continue my route. This act is an unusual act. You don’t often meet people on the street doing something like that. My act, however tricky and paradoxical it may be, incorporates other simple "subactions" that indicate much about this act: the act of stopping, the act of observing, the act of bending, the act of touching, the act of collecting and so on. B: Shift of Frame This part has to do: a) with the idealization of waste (which is often contaminated with dirt or body secretions - shawls, sighs), b) with its removal from the environment in which it belongs and its placement in a new context that is the collection of MoWa . In 1956 Gue Debord and Gil J Wolman in A User's Guide to Détournement reported: "First of all we can define two main categories of deformed elements without examining whether their coexistence is accompanied by corrections to the original. These are small deformations and misleading deformations. Little deformation is the removal of an element that has no meaning in itself and which thus draws all its meaning from the new frame within it is placed. For example a press scrap, a plain phrase, an ordinary photo. " C: About Art works and MoWa Is it possible that I as an artist can perceive a work of art with my mind instead of with my senses? Can we talk about "production" and not about creating content? My engagement with MoWa is a traditional artistic act (they take the shape of sculptures, that is of solid three-dimensional shapes) and drawings (black-and-white drawings on A4 paper inspired by paper MoWa). Having in mind conceptual artists such as Robert Barry or Hans Haacke, I perceived MoWa as systems and approached them as a pseudoscientist who collects, classifies and handles his material in various ways. I tried to approach my "artistic" object with mental terms, by drawing conclusions or by making diagrams to illustrate them. I enriched it with thoughts of philosophers and anthropologists (J. Baudrillard, J. Ranciere, J. Kristeva, G. Bataile, Ch. Tilley) and art theoretics such as Lucy Lippard who legitimize " and put them in a context. I then discovered that my thoughts, framed by the thoughts of the thinkers, began to acquire content and substance on their own. The game of framed speech, the game of images presented next to a text, the play of "scientific" conclusions gave some interesting results. I realized that I was able to open alternative paths of expression that lead to interpretations and results equivalent to the ones that derive from the traditional means of expression. In conclusion I will appeal to the phrase of the conceptual artist Robert Barry, who has determined the way I see things at this point: When asked about the Prospect '69 exhibition his answer was: "My work consists of the ideas people will have from reading this interview ... The artwork as a whole is not known because it is in the mind of many people at the same time .Every person can actually know that part that is in his mind.” D: About the method I followed The artistic process is a distribution of the logical1 at the same time with the existence of a "dark" and unexplored piece of irrational processes. For these irrational processes artists never give explanations as they are incorporated into the artistic result in the form of shapes, colors, tonal graduations, reversals, form, volume, etc. What do all these things become when the work of art is dematerialized?2 These irrational processes “invade” to the poetic text via the poetic forms of speech. But when we talk about an essay or some other kind of scientific result, these irrational processes take the form of an intuitive way of thinking: "This way of thinking consists of forming a very superficial idea of the problem, of building assumptions -on this basis - without any particular foundations, and of accelerating towards the first solution that intuitively seems unconventional. This way of thinking favors the investigation of differences, but without the slightest concern for appropriateness. "Claude Bonnange - Chantal Thomas The various excerpts of the texts I chose suited perfectly to the images I combined them with. 1. Jacques Ranciere, The politics of aesthetics 2. Lucy Lippard, "Six Years: The dematerialization of the art object from 1966 to 1972" E: Conclusion The basic research question as to whether all these procedures I have described can be used as a new way to view the MoWas, that is a new desensitized and dematerialized way, and as to whether the conclusions of my research that are the results of logical reasoning and statistics can be considered a kind of art, is of course not something which can be proved scientifically. Besides, I do not claim that my choices and practices even neighbour scientific fields. It all arises from an artistic interest to what first of all stimulates my optic nerve. The tinder for the collection of a MoWa is its unexpected shape, its interesting color and the relationship between shape, color, design ...All these are values of exclusively aesthetical nature. The thoughts of Haacke, Barry, Burnham just gave me the psychological support and made me really believe that what is at stake in this work is not morphology or form, nor even aesthetics. It is ontology, abstraction, mapping, mythology, archeology as philosophical processes. I confirmed, at least in me, that all deeds, all thoughts, all the objects deserved my special attention, and they always had something to tell me. "Perhaps the most accurate view would be to acknowledge that scientific theories are not directly translated into artistic practice or criticism, that there is always a slip in any interdisciplinary lending." Luke Skrebowski	en
heal.sponsor	Δεν υπάρχει χορηγός	el
heal.advisorName	Παρμενίδης, Γεώργιος	el
heal.advisorName	Parmenidis, Georgios	en
heal.committeeMemberName	Παρμενίδης, Γεώργιος	el
heal.committeeMemberName	Γρηγοριάδης, Ιωάννης	el
heal.committeeMemberName	Ζαφειρόπουλος Θεόδωρος	el
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	133
heal.fullTextAvailability	true