Η διάσταση ανάμεσα στην ερμηνεία και στη διαχείριση της μορφή: διερευνώντας την αλλαγή του αντικειμένου της αρχιτεκτονικής

Μαριάννα, Χαριτωνίδου; Marianna, Charitonidou

dc.contributor.author	Μαριάννα, Χαριτωνίδου	el
dc.contributor.author	Marianna, Charitonidou	en
dc.date.accessioned	2018-11-23T10:00:18Z
dc.date.issued	2018-11-23
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/48097
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.3031
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού. Διδακτορική Διατριβή.	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός	el
dc.subject	Εκπαίδευση της αρχιτεκτονικής	el
dc.subject	Επιστημολογία	el
dc.subject	Τρόποι αναπαράστασης	el
dc.subject	Φαντασιωτικό υποκείμενο	el
dc.subject	Architectural design	en
dc.subject	Architectural education	en
dc.subject	Epistemology	en
dc.subject	Modes of representation	el
dc.subject	Fictional subject	en
dc.title	Η διάσταση ανάμεσα στην ερμηνεία και στη διαχείριση της μορφή: διερευνώντας την αλλαγή του αντικειμένου της αρχιτεκτονικής	el
dc.title	The relationship between interpretation and elaboration of architectural form: investigating the mutations of architecture’s scope	en
heal.type	doctoralThesis
heal.classification	Θεωρία του Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.classification	Ερμηνεία της Διαδικασίας Σχεδιασμού	el
heal.classification	Theory of Architectural Design	en
heal.classification	Interpretation of Design Process	en
heal.dateAvailable	2019-11-22T22:00:00Z
heal.language	en
heal.access	embargo
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2018-09-13
heal.abstract	H διατριβή δομείται σε τέσσερα μέρη που αντιστοιχούν σε τέσσερις γενιές αρχιτεκτόνων, αναδεικνύοντας τα εννοιολογικά εργαλεία και τις μεθόδους προβληματοθεσίας που βρίσκονται στο επίκεντρο του αρχιτεκτονικού λόγου και της συνθετικής διαδικασίας κάθε ιστορική στιγμή. Διερευνάται ο μετασχηματισμός της αλλαγής του αντικειμένου της αρχιτεκτονικής μέσα από την ανάλυση των μεταλλαγών των μέσων αναπαράστασης που βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος σε κάθε γενιά που εξετάζεται και του στόχου απεύθυνσής τους. Στο πρώτο μέρος της διατριβής αναδεικνύεται ότι αυτό που ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ήταν ο ατομικός και αστικός χαρακτήρας του αποδέκτη της αρχιτεκτονικής και η αρχιτεκτονική συμβολίζει την αξία της κατοχής της από τον αποδέκτη. Εξετάζονται οι λόγοι για τους οποίους οι αρχιτέκτονες Ludwig Mies van der Rohe και Le Corbusier προσδίδουν ιδιαίτερη σημασία στη χρήση της προοπτικής αναπαράστασης. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής, που εστιάζει στο έργο των το έργο των Ludovico Quaroni, Ernesto Nathan Rogers και Team 10, εξετάζεται η εντατικοποίηση του ενδιαφέροντος για την έννοια του χρήστη και η επίδραση της τυποποίησης της αρχιτεκτονικής στη διαμόρφωση της έννοιας του μαζικού χρήστη. Στο τρίτο μέρος της διατριβής, που εστιάζει στο έργο των Peter Eisenman, John Hejduk, Aldo Rossi και Oswald Mathias Ungers, εξετάζεται η μεταστροφή από την κατανόηση του αποδέκτη της αρχιτεκτονικής ως χρήστη προς την κατανόηση του αποδέκτη της αρχιτεκτονικής ως υποκειμένου. Παράλληλα, αναδεικνύεται πως η μετάβαση από την κατανόηση του αποδέκτη της αρχιτεκτονικής ως χρήστη στην αντίληψή του ως υποκειμένου υποδηλώνει ότι η σημασιοδότηση της αρχιτεκτονικής συν-διαμορφώνεται από τον αρχιτέκτονα και τον αποδέκτη. Επιχειρείται μια διεξοδική διερεύνηση των επιστημολογικών μεταλλαγών που συνοδεύουν τον παραπάνω αναπροσανατολισμό της κατανόησης της έννοιας του αποδέκτη της αρχιτεκτονικής. Στο τέταρτο μέρος της διατριβής εξετάζονται οι διαδικασίες μέσω των οποίων οι αρχιτέκτονες Rem Koolhaas και Bernard Tschumi μετατρέπουν την έννοια του προγράμματος της αρχιτεκτονικής σε μηχανισμό αρχιτεκτονικής σύνθεσης, λαμβάνοντας ως σημείο εκκίνησης της σχεδιαστικής διαδικασίας τον δυναμικό χαρακτήρα των αστικών συνθηκών. Αναδεικνύεται ότι οι προσεγγίσεις των παραπάνω αρχιτεκτόνων και η σημασία που προσδίδουν στην κιναισθητική εμπειρία της αρχιτεκτονικής βασίζεται στην παραδοχή ότι εντός του ίδιου υποκειμένου υπάρχουν αντιμαχόμενες μεταξύ τους τάσεις και δυνάμεις. Στα πλαίσια της διατριβής, παρουσιάζονται τα κύρια σημεία του μετασχηματισμού του αντικειμένου της αρχιτεκτονικής, που ακολουθούσε τον μετασχηματισμό αυτού στον οποίον απευθύνεται η αρχιτεκτονική σε κάθε εποχή. Η επιλογή να διερευνηθεί ένα ειδικό μέσο για την αρχιτεκτονική, όπως οι τρόποι λειτουργίας της αναπαράστασης, έγινε προκειμένου να διαγνωσθούν οι μεταλλάξεις του τρόπου με τον οποίο η αρχιτεκτονική ενσωματώνει ή ανταποκρίνεται σε καταστάσεις που ανήκουν σε ευρύτερες σφαίρες, όπως οι κοινωνικοί και πολιτικοί τομείς, οι αρθρώσεις μεταξύ της ειδικότητας της αρχιτεκτονικής και του κοινωνικού και θεσμικού πλαισίου της. Επίσης, αναδεικνύεται ότι οι σχέσεις μεταξύ των μέσων της αρχιτεκτονικής και της ευρύτερης σφαίρας μπορούν να γίνουν κατανοητές όταν η ανάλυση έχει ως αφετηρία την εξέταση του τι διακυβεύεται σε συγκεκριμένα αρχιτεκτονικά έργα. Η διατριβή συστήνει ένα μεθοδολογικό εργαλείο κατανόησης των επάλληλων μετασχηματισμών του αντικειμένου του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού μέσα από τον πραγματικό και φαντασιωτικό μετασχηματισμό αυτού στον οποίον απευθύνεται.	el
heal.abstract	The PhD dissertation is structured in four parts that correspond to four generations of architects, highlighting the conceptual tools and the epistemological concerns at the centre of the architectural discourse and the design strategies at each historical moment. It investigates the transformation of the epistemological object of architecture through the analysis of the mutations of the modes of representation that are at the centre of interest in each generation being considered and their addressee. In the first part of the dissertation, it is demonstrated that what was at the centre of interest was the individual and the bourgeois character of the addressee of architecture, and architecture symbolizes the value of its property by the addressee. Ms. Charitonidou examines the reasons for which the architects Ludwig Mies van der Rohe and Le Corbusier paid particular attention to the use of perspective representation. In the second part of the dissertation, which is focused on the work of Ludovico Quaroni, Ernesto Nathan Rogers and Team 10, two issues that are examined are the intensification of the interest in the concept of user and the impact of standardization of architecture on the concept of mass-production. In the third part of the dissertation, which is focused on the work of Peter Eisenman, John Hejduk, Aldo Rossi and Oswald Mathias Ungers, it is examined the shift from an understanding of architecture’s addressee as user towards an understanding of architecture’s addressee as subject. In parallel, it is presented how an understanding of architecture’s addressee as subject instead of its understanding as user implies that the meaning or signification of architecture cannot but be co-constructed by the architect and the addressee. In the fourth part, the dissertation examines the processes through which both Koolhaas and Tschumi transform the concept of program in architecture into a design strategy, taking as a starting point of the design process the dynamic nature of urban conditions. It turns out that the approaches of the above architects and the importance they attach to the kinaesthetic experience of architecture is based on the assumption that within the same subject there are opposing tendencies and forces. presents the main points of the transformation of the epistemological object of architecture in relation the transformation of the addressee of architecture at each historical time and the mutation of the identity of the citizen from generation to generation. The choice to use a means very specific to architecture, such as its modes of representation, in order to diagnose the mutations of the way architecture incorporates or responds to situations that belong to different spheres, such as the social and political domains, reveals the articulations between architecture’s specificity and its social and institutional context. It also demonstrates that these connections between architecture’s means and the larger sphere can only be captured if our analysis takes as starting point the examination of what is at stake in specific architectural projects. The dissertation establishes a methodological tool for understanding the mutations of the epistemological object of architecture through the real and fictional transformation of the status of the addressee of architecture.	en
heal.advisorName	Παρμενίδης, Γιώργος	el
heal.advisorName	Parmenidis, Giorgos	en
heal.committeeMemberName	Παρμενίδης, Γιώργος	el
heal.committeeMemberName	Parmenidis, Giorgos	el
heal.committeeMemberName	Τουρνικιώτης, Παναγιώτης	el
heal.committeeMemberName	Tournikiotis, Panayotis	en
heal.committeeMemberName	Cohen, Jean-Louis	en
heal.committeeMemberName	Μωραΐτης, Κωνσταντίνος	el
heal.committeeMemberName	Moraitis, Constantinos	el
heal.committeeMemberName	Ciorra, Pippo	el
heal.committeeMemberName	Tschumi, Bernard	el
heal.committeeMemberName	Τσιαμπάος, Κώστας	el
heal.committeeMemberName	Tsiambaos, Kostas	el
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	1241
heal.fullTextAvailability	true