Αποκλίνοντα ερείπια: η ετερότητα της πρόωρης καταστροφής ως προϊόν ενατένισης

Παναγιωτοπούλου, Χριστίνα; Dionysopoulou, Athanasia-Ilia; Panagiotopoulou, Christina; Διονυσοπούλου, Αθανασία-Ίλια

dc.contributor.author	Παναγιωτοπούλου, Χριστίνα	el
dc.contributor.author	Dionysopoulou, Athanasia-Ilia	en
dc.contributor.author	Panagiotopoulou, Christina	el
dc.contributor.author	Διονυσοπούλου, Αθανασία-Ίλια	el
dc.date.accessioned	2018-11-29T11:24:30Z
dc.date.available	2018-11-29T11:24:30Z
dc.date.issued	2018-11-29
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/48177
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.2550
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Deviant ruins	en
dc.subject	Αποκλίνοντα ερείπια	el
dc.title	Αποκλίνοντα ερείπια: η ετερότητα της πρόωρης καταστροφής ως προϊόν ενατένισης	el
dc.title	Deviant ruins: the distinctness of early destruction as a product of gazing	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Ruins, Modern (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh2009007968)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2018-09-26
heal.abstract	Η μελέτη αυτή πραγματεύεται την εμπορευματοποίηση της βιωματικής εμπειρίας που προκύπτει από την εικόνα του κατεστραμμένου χώρου στη σύγχρονη μετανεωτρική κοινωνία. Με αφορμή το ενδιαφέρον μας για τα ερείπια, αξιολογούμε την νοηματοδότηση που είχαν ανά τους αιώνες και ασχολούμαστε με τα πρόωρα ερείπια, εκείνα που αποκλίνουν από τις κυρίαρχες αισθητικές τάσεις και τοποθετούνται στην πιο πρόσφατη ιστορία. Η συνεισφορά του έθνους στον διαχωρισμό των επίσημων αξιών είναι αδιαμφισβήτητη. Το κράτος λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό ως ομογενοποιητικός και εξομειωτικός παράγοντας μιας κοινωνίας, ενισχύοντας μια κυρίαρχη αφήγηση. Στο βαθμό που αρθρώνουμε τη ρητορική αυτή, εμφυσημένη με πολιτική ανάγνωση, ήρθαμε αντιμέτωπες με την έννοια της αισθητικής, ως διακύβευμα της πολιτικής πράξης· πολιτική πράξη εμφορούμενη από βιωματική συνείδηση. Και είναι γεγονός οτι ο ρόλος του βιώματος στη μετανεωτερική κοινωνία, απέκτησε ιδιάζουσα βαρύτητα. Έτσι, ορίζουμε την πολιτισμική περίοδο που διανύουμε, αρχικά για να διευκρινίσουμε τα χρονολογικά όρια του πρόωρου ερειπίου που τοποθετούνται περίπου από τα μέσα του 20ού αιώνα ως σήμερα, και έπειτα, να διερευνήσουμε τους μηχανισμούς της ίδιας της κοινωνίας που συμβάλλουν στην εμπορευματοποίηση της πρόωρης καταστροφής. Έτσι, γίνεται λόγος αρχικά για την αποτύπωση των συνεπειών της, μέσω της τεχνολογίας και πολιτισμικών προϊόντων, στη συνέχεια για την επικυρωμένη ανάδειξη της καταστροφής υπό το πέπλο της μουσειακής και καλλιτεχνικής σαγήνης και τέλος για την ένταση του φαινομένου στην αναζήτηση της εγγύτητας από τον τουρίστα μη πολιτισμικής κληρονομιάς μέσω της διαδικασίας του τουρισμού.	el
heal.abstract	This study deals with the commercialization of the experiential experience resulting from the image of the damaged space in the modern post-modern society. In view of our interest in the ruins, we evaluate the meaning they have had over the centuries and deal with the early ruins, those that deviate from the dominant aesthetic tendencies and are placed in the most recent history. The nation's contribution to the separation of official values is indisputable. The state functions to a great extent as a homogenizing and enhancing factor in a society, enhancing a dominant narrative. To the extent that we articulate this rhetoric, blown up by political reading, we have faced the concept of aesthetics, as a stake in the political act· a political act embedded with experiential consciousness. And it is a fact that the role of the experience in the post-modern society has gained particular importance. Thus, we define the cultural period we are going through, initially to clarify the chronological boundaries of the early ruins that have been placed since the mid-20th century until today, and then to explore the mechanisms of society itself that help to commercialize the early destruction. Thus, initially, we are discussing the effects of technology and cultural products, then for the validation of the destruction under the veil of the museum and artistic charm, and finally for the intensification of the phenomenon in the search for proximity by the cultural heritage- tourist through the tourism process.	en
heal.tableOfContents	1. Εισαγωγή 2. Από την καταστροφή στην ηδονοβλεψία 3. Η κοινωνία της «κατάρρευσης» 3.1.Προσεγγίζοντας την μετανεωτερική κοινωνία 3.1.1.Η αρχή της υποκειμενικότητας και η προσφυγή στο παρελθόν 3.1.2.Η μεταπολεμική φάση 3.1.3.Παγκοσμιοποιημένη σχέση με την αγορά 3.1.4.Ορισμός- η κοινωνία της «κατάρρευσης» 3.2.Το παράδοξο της επίκλησης του έθνους στα ερείπια 3.2.1.Κατασκευή μνήμης και λήθης 3.2.2.Κλασικό ιδεώδες 3.2.3.Εθνικό πολιτισμικό απόθεμα 3.2.4.Αισθητικά καθιερωμένα 4. Οι αναπαραστάσεις της «κατάρρευσης» 4.1.Η αποτύπωση των συνεπειών της καταστροφής 4.1.1.Θέαμα, ιστορία και χρόνος 4.1.2.Το κατ’ επίφαση αληθινό 4.1.3.Από την εικονική στην πραγματική ζωή 4.1.4.Η τέχνη για την τέχνη; 4.2.Το ερειπωμένο απόθεμα ως εμπόρευμα 4.2.1.Η βιομηχανία του παρελθόντος 4.2.2.Εξιλέωση μνημών μέσω της μουσειοποίησης– χωριό Oradour 4.2.3. Η περίπτωση του Ντιτρόϊτ 4.2.4. Ένα βιομηχανικό κτίριο στη Μασσαλία 4.3.Η ανάγκη αισθητηριακής πρόσληψης μέσω της «εν- τόπισης» 4.3.1. Ο τουρισμός της ερήμωσης 4.3.2. Προκαθορισμένες εμπειρίες προς κατανάλωση 4.3.3. Έλξη για την καταστροφή 4.3.4. Κατανάλωση από άλλη κοινωνική θέση 5. Συμπεράσματα 5.1.Η διαφύλαξη του «αυθεντικού» 5.2.Η αρχιτεκτονική στο επίκεντρο 5.3.Επίλογος	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	true