Διεκδικώντας τον δημόσιο χώρο:  συλλογικότητες και συμμετοχικός σχεδιασμός

Ντάφου, Φαίδρα; Χριστοπούλου, Δήμητρα - Σωτηρία; Ntafou, Faidra; Christopoulou, Dimitra - Sotiria

dc.contributor.author	Ντάφου, Φαίδρα	el
dc.contributor.author	Χριστοπούλου, Δήμητρα - Σωτηρία	el
dc.contributor.author	Ntafou, Faidra	en
dc.contributor.author	Christopoulou, Dimitra - Sotiria	el
dc.date.accessioned	2019-03-13T11:04:51Z
dc.date.available	2019-03-13T11:04:51Z
dc.date.issued	2019-03-13
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/48428
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.2597
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Συμμετοχικός σχεδιασμός	el
dc.subject	Συλλογικότητες	el
dc.subject	Δημόσιοι χώροι	el
dc.subject	Participatory planning	en
dc.subject	Public spaces	en
dc.subject	Collectives	en
dc.title	Διεκδικώντας τον δημόσιο χώρο: συλλογικότητες και συμμετοχικός σχεδιασμός	el
dc.title	Claiming the public space: collectives and participatory planning	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	City planning--Citizen participation (URL: http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh85026283)	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2019-02-20
heal.abstract	Η μάστιγα της οικονομικής κρίσης, οι επιπτώσεις της ανεργίας και της φτώχειας, τα ολοένα αυξανόμενα κοινωνικά προβλήματα, αλλά και το ευρύτερο συναίσθημα δυσπιστίας ως προς την πολιτική ηγεσία, αποτέλεσαν κίνητρο και για ένα μεγάλο πλήθος δράσεων που εκτός των άλλων είχαν ως αντικείμενο και τη διεκδίκηση του «δικαιώματος στην πόλη». Μικροί, αδόμητοι και μη χώροι, καταλαμβάνονται από τους κατοίκους διαφόρων γειτονιών σε μία προσπάθεια όχι μόνο διεκδίκησης και διαπραγμάτευσης του δημόσιου χώρου, αλλά και αυτοδιαχείρισής του από τους χρήστες. Συνειδητά ή μη, τέτοιες ομάδες προωθούν συνήθως τη συμμετοχή, τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού του χώρου όσο σε και επίπεδο καθημερινών δράσεων και πρακτικών. Στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στη Αθήνα του σήμερα, ο αντίκτυπος της καπιταλιστικής κρίσης είναι πιο έντονος από οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα. Ο συμμετοχικός σχεδιασμός, μάλλον, μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για τα άμεσα προβλήματα διαβίωσης, καθώς και να αναδείξει, να ενισχύσει και να προωθήσει τα κινήματα διεκδίκησης που ολοένα και αυξάνονται τα τελευταία χρόνια. Οι συλλογικές δημιουργικές διαδικασίες ενεργοποίησης του δημόσιου χώρου επιτρέπουν στους κατοίκους να αντιμετωπίζουν άμεσα τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους και να είναι υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζουν. Σε αυτό το πλαίσιο, τα διάφορα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα παραγωγής χώρου θεωρούμε ότι μπορούν, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, να αποτελέσουν την αφετηρία για τη διερεύνηση ενός νέου μοντέλου για τα αστικά ζητήματα που θα βασίζεται στη συνεργασία και τη συλλογική δράση, αξιοποιώντας τα πολυάριθμα πλεονεκτήματα του συμμετοχικού σχεδιασμού προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας, χωρίς αυτό να αποτελεί ουτοπία στα πλαίσια της σύγχρονης καπιταλιστικής πραγματικότητας. Στη διάλεξη αυτή επιχειρήσαμε να καταγράψουμε ένα πλήθος πρακτικών που σχετίζονται με τη συμμετοχή και το συμμετοχικό σχεδιασμό, με πεδίο έρευνας τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και τις συλλογικότητες σε συνεργασία πολλές φορές με τους κατοίκους της εκάστοτε περιοχής. Πραγματοποιήθηκαν επιτόπου επισκέψεις σε ελευθέρους κοινωνικούς χώρους που συμμετείχαν σε συμμετοχικά έργα, συνεντεύξεις μελών και κατοίκων περιοχής. Τα παραδείγματα αναλύθηκαν βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων που προέκυψαν από την έρευνά μας. Στόχος της είναι να αναδείξει μια τάση κοινής συμμετοχής και ανθρώπινης επαφής που εμφανίζεται σε μικρότερης κλίμακας σχηματισμούς. Με αφορμή μια διεκδίκηση ενός δημόσιου ελεύθερου χώρου οι κάτοικοι έρχονται ξανά κοντά, συζητούν, συμμετέχουν από κοινού και αποφασίζουν για το μέλλον της πόλης τους υπερνικώντας τον φόβο μιας αποξενωμένης, μοναχικής πολιτείας, δημιουργώντας χώρους ηρεμίας, συνεύρεσης και δημιουργίας στην κλίμακα του τοπικού και του εφικτού.	el
heal.abstract	The problem of the economic crisis, the effects of unemployment and poverty, the growing social problems and the widespread feeling of mistrust in the political leadership, provoked a large number of actions, which concern the claim on "the right to the city ". Small, unorganized spaces are occupied by residents of different neighborhoods, in an attempt, not only to claim and negotiate the public space, but also to make it self-managed by the users. These groups typically promote participation at the level of designing a public space, as well as that of daily actions, in conditions of irregularity. In our lecture, we tried to document a number of practices which involve participation and participatory planning, with a field of research, the self-organised spaces and collectives that have also cooperated with the residents of each area. We made on-site visits to various free social spaces that participated in participatory projects and interviewed their members and the residents of the area. The examples were analyzed on the basis of specific criteria that emerged from our research. Its aim is to show a tendency for joint participation and human contact that occurs in smaller scale formations. On the occasion of claiming a public free space, the inhabitants come together, discuss, participate, and decide the future of their city, overcoming the fear of an alienated state, creating peaceful and creative spaces, on a local and feasible scale.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Πολεοδομίας και Χωροταξίας	el
heal.fullTextAvailability	true