heal.abstract |
Οι παλμικές εδαφικές κινήσεις αποκτούν μεγάλο ενδιαφέρον για τους μηχανικούς, καθώς αποδεικνύεται ότι επηρεάζουν σημαντικά τη συμπεριφορά και κατ’ επέκταση τις απαιτήσεις σχεδιασμού των κατασκευών. Ωστόσο, υπάρχει ουσιαστική διαφοροποίηση μεταξύ των καταγραφών οι οποίες βρίσκονται κοντά στο ρήγμα και αυτών οι οποίες βρίσκονται αρκετά μακριά από αυτό. Η διαφορά αυτή έγκειται στο γεγονός ότι, στις περιοχές κοντά στο ρήγμα, οι εδαφικές κινήσεις επηρεάζονται από το μηχανισμό της διάρρηξης και από τα φαινόμενα της κατευθυντικότητας. Με άλλα λόγια, εμφανίζεται ένας παλμός κατευθυντικότητας στη χρονοϊστορία της ταχύτητας στις καταγραφές κοντινού πεδίου, χαρακτηρίζοντάς τες ως παλμικές.
Ο χαρακτηρισμός μιας καταγραφής ως παλμικής ή μη παλμικής είναι εξαιρετικής σημασίας, αφού η ύπαρξη του παλμού έχει ιδιαίτερη επιρροή στην απόκριση των κατασκευών. Για το λόγο αυτό, έχουν προταθεί από αρκετούς μελετητές μεθοδολογίες ικανές να ταξινομήσουν μια καταγραφή ως παλμική ή μη παλμική. Από το σύνολο των προτεινόμενων μεθοδολογιών, αυτές οι οποίες αναλύονται και τελικά χρησιμοποιούνται στην εκπόνηση της παρούσας Μεταπτυχιακής Εργασίας είναι η μεθοδολογία του Baker (2007) και η μεθοδολογία των Kardoutsou et al. (2017). Σύμφωνα και με τις δύο αυτές μεθόδους, υπάρχει αντίστοιχα ένας δείκτης ύπαρξης παλμού σε μια καταγραφή, βάσει της τιμής του οποίου χαρακτηρίζεται η εν λόγω καταγραφή ως παλμική ή μη παλμική. Από τη μια πλευρά, στη μεθοδολογία του Baker (2007) ο δείκτης παλμικότητας της καταγραφής λαμβάνει υπόψη το λόγο της μέγιστης εδαφικής ταχύτητας της αρχικής καταγραφής ως προς τη μέγιστη εδαφική ταχύτητας της καταγραφής που απομένει μετά την αφαίρεση του πρώτου σημαντικού παλμού, καθώς και το λόγο των αντίστοιχων ενεργειών. Ο δείκτης παλμικότητας του Baker λαμβάνει τιμές από 0 μέχρι 1, ενώ μια καταγραφή είναι παλμική αν ο δείκτης παλμικότητας λαμβάνει τιμή μεγαλύτερη από το 0.85. Για τιμές του δείκτη παλμικότητας μικρότερες από 0.15, η εξεταζόμενη καταγραφή χαρακτηρίζεται ως μη παλμική. Από την άλλη πλευρά, η μεθοδολογία των Kardoutsou et al. (2017), η οποία βασίστηκε στην ανάλυση με κυματίδια των Μαυροειδή και Παπαγεωργίου (2003), αποδεικνύει ότι υπάρχει ένας άλλος δείκτης παλμικότητας (δείκτης NTUA) για το χαρακτηρισμό μιας καταγραφής ως παλμικής ή μη παλμικής. Συγκεκριμένα, για τιμές του δείκτη παλμικότητας των Kardoutsou et al. (2017) μεγαλύτερες από το 0.65, για την εξεταζόμενη καταγραφή θεωρείται ότι υπάρχει ισχυρός παλμός στη χρονοϊστορία της ταχύτητας. Ενώ στην περίπτωση που ο δείκτης αυτός λαμβάνει τιμή μικρότερη από 0.55, η εξεταζόμενη καταγραφή χαρακτηρίζεται ως μη παλμική. |
el |