Δύο αναγνώσεις του ίδιου θεατρικού έργου: κείμενο | αντι-κείμενο | σχεδιασμός

Ζούλια, Άννα; Zoulia, Anna

dc.contributor.author	Ζούλια, Άννα
dc.contributor.author	Zoulia, Anna
dc.date.accessioned	2019-10-14T09:12:49Z
dc.date.available	2019-10-14T09:12:49Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/49283
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.16981
dc.rights	Default License
dc.subject	Θέατρο	el
dc.subject	Αναπαραστάσεις	el
dc.subject	Παραστάσεις	el
dc.subject	Λόγος	el
dc.subject	Theater	en
dc.subject	Performances	en
dc.subject	Texts	en
dc.subject	Representations	en
dc.title	Δύο αναγνώσεις του ίδιου θεατρικού έργου: κείμενο \| αντι-κείμενο \| σχεδιασμός	el
dc.title	Two approaches to the same play text: text \| object \| design	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Theaters -- Stage-setting and scenery	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2019-03-16
heal.abstract	Η εργασία ξεκινά με αφορμή σκηνικές πράξεις που μπορούν να έχουν πολλαπλά σημασιολογικά επίπεδα. Η έρευνα έχει στόχο να περιγράψει ένα σύστημα σχεδιασμού, που θα υποστηρίζει πολλαπλά σημασιολογικά επίπεδα και στη συνέχεια να προσδιορίσει τα τυπολογικά χαρακτηριστικά ενός ανοικτού συστήματος στο θέατρο, δηλαδή πολλαπλά ερμηνευόμενου. Επιλέγεται το έργο ‘Βάκχες’ του Ευριπίδη και θα γίνει σύγκριση δύο παραστάσεων που ανέβηκαν από διαφορετικούς σκηνοθέτες, το Σωτήρη Χατζάκη(2005) και το Θεόδωρο Τερζόπουλο(1986). Θα εξεταστούν οι βαθμοί ανοικτότητας των δύο παραστάσεων. Η ερμηνεία ενός κειμένου εξαρτάται από την ιδιότητα του προσώπου που διαβάζει και από τον τρόπο με τον οποίο διαβάζει. Το φίλτρο μέσα από το οποίο θα εξεταστούν τα δύο παραδείγματα είναι ο σκηνοθέτης. Πάνω στο ίδιο απόσπασμα κειμένου, τους πρώτους στίχους της Παρόδου, εξετάζονται οι δύο αναγνώσεις μέσα από τα ίδια μέσα αναπαράστασης(λέξις, μέλος, όψις). Χρησιμοποιούνται τα ίδια εργαλεία προκειμένου να κατασταθούν οι δύο σκηνικοί χώροι συγκρίσιμοι. Εννοιολογικά σχήματα περιγραφής, που εκφράζουν γενικότερους τρόπους οργάνωσης των πραγμάτων εφαρμόζονται στους δύο σκηνικούς χώρους με στόχο την συγκρότηση της τυπολογίας της μορφής για την 'ανοικτότητα' της ερμηνείας. Τελικά, το ανοικτό σύστημα προσδιορίζεται μέσα από ένα συνδυασμό των χαρακτηριστικών, μία συνέργεια συνθηκών που χαρακτηρίζουν μία ανοικτή σε σημασίες παράσταση.	el
heal.abstract	An action on the stage may have a single or multiple conceptual levels. The present research aims to describe a design system that supports multiple meanings and then identify the typological characteristics of an open system in the theater, that is multiple interpretants. Evripidis’ work 'Bacchae' is selected as a case study: two performances created by different directors, Sotiris Hatzakis(2005) and Theodor Terzopoulos(1986), will be compared. The degree of openness of the two performances will be examined. The interpretation of a text depends on the person's reading and on the way s/he reads. The filter through which the two examples will be examined is the director. In the same excerpt of the text, the first verses of Parodus, the two readings are examined through the same means of representation (lexis, melos, opsis). The same tools are used to make the two scenic spaces comparable. Descriptive conceptual schemes expressing more general ways of organizing things are applied to the two scenic spaces so as to map out a typology for the form of the openness of interpretation. Ultimately, the open system is defined through a combination of features, a synergy of conditions that characterize an open-ended representation.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού.	el
heal.fullTextAvailability	true