Η κινηματογραφική αναπαράσταση του χώρου στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό.

Γεωργιάδου, Ισμήνη; Georgiadou, Ismini

dc.contributor.author	Γεωργιάδου, Ισμήνη	el
dc.contributor.author	Georgiadou, Ismini	en
dc.date.accessioned	2020-03-31T14:44:42Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/49989
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.17687
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Διεπιστημονικό Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) Αρχιτεκτονική-Σχεδιασμός του Χώρου, Κατ.Α2: Προωθημένα Ζητήματα Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού.	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Κινηματογράφος	el
dc.subject	Πρόγραμμα	el
dc.subject	Εννοιολογικά εργαλεία	el
dc.subject	Αρχιτεκτονική	el
dc.subject	Architecture	en
dc.subject	Cinema	en
dc.subject	Design	en
dc.subject	Conceptual tool	en
dc.title	Η κινηματογραφική αναπαράσταση του χώρου στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό.	el
dc.title	Cinematic representation of space on architectural design.	en
dc.contributor.department	Αρχιτεκτονική - Σχεδιασμός του χώρου: : Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός - Χώρος – Πολιτισμός	el
heal.type	masterThesis
heal.secondaryTitle	Αναπαράσταση και σχεδιασμός: ο κινηματογραφικός χώρος ως υπέρβαση του κτιριολογικού προγράμματος.	el
heal.secondaryTitle	Representation and design: the cinematic space as an exceedance of building program.	en
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Κινηματογράφος	el
heal.classification	Χώρος	el
heal.dateAvailable	2021-03-30T21:00:00Z
heal.language	el
heal.access	embargo
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2019-10-31
heal.abstract	Ο Bernard Tschumi άρχισε να βλέπει παραλληλισμούς μεταξύ αφηγηματικών και χωρικών ακολουθιών και σχημάτισε την εξής ερώτηση: «Αν οι συγγραφείς μπορούν να διαχειριστούν τη δομή των ιστοριών τους με την ίδια ευκολία που διαστρεβλώνουν το λεξιλόγιο και τη γραμματική, οι αρχιτέκτονες δε θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο και να οργανώνουν το πρόγραμμα με παρόμοιο σκοπό, αποσπασμένο ή με έναν άλλο εφευρετικό τρόπο; ». Όταν βλέπουμε μία κινούμενη εικόνα, υποβάλουμε τον εαυτό μας σε μία αποσπασματική πραγματικότητα που είναι γεμάτη χρονικές, χωρικές και γεωγραφικές ασυνέχειες. Αυτές οι αλλαγές, οι αντιθέσεις και οι προεκτάσεις του χώρου και του χρόνου οφείλονται στις δυνατότητες του μέσου, του βίντεο. Η επεξεργασία που κάνουμε για να αφομοιώσουμε και να ενώσουμε τα κομμάτια είναι με μια φυσικότητα. Έτσι, σχηματίζεται η εξής ερώτηση, αν είναι εφικτό να συσχετίσουμε τις κινηματογραφικές αρχές για να προσδιορίσουμε όχι εικονικό αλλά πραγματικό χώρο; Ο χειρισμός της αρχιτεκτονικής σα μία κινηματογραφική κατασκευή θα μπορούσε να γίνει με τη χρήση τεσσάρων ζευγαριών όπως: αλληλουχία και δράση, κίνηση και πέρασμα, καδράρισμα του χώρου, ρυθμός και ήχος του χώρου, τα οποία αντιστοιχούν σε ποιότητες του χώρου, αφηγηματικές ποιότητες, ποιότητες θεατή, οπτικές ποιότητες, χρονικές ποιότητες. (Richard Koeck) Σύμφωνα με τον Benjamin, η κάμερα μας συστήνει ασυνείδητες οπτικές, οι οποίες θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μία αντιληπτική μεθοδολογία για το χώρο, η οποία θα μπορούσε να εξελιχθεί σε προγραμματικές διατυπώσεις. Με απασχολούν οι χωρικές ποιότητες που βιώνονται στο χρόνο, πως η κίνηση συσχετίζεται και αν αυτός ο συσχετισμός θα μπορούσε να επηρεάσει το σχεδιασμό. Πως όλα αυτά τα στοιχεία συντίθενται και δημιουργούν, με τα κοινά χαρακτηριστικά, ένα αποτέλεσμα στο σχεδιαστικό κομμάτι με την έννοια ενός προγράμματος, εάν το σχεδιαστικό κομμάτι του κινηματογράφου υπερβαίνει το κτιριολογικό πρόγραμμα, είτε με πιο αφαιρετικό τρόπο σε χωρικές ερμηνείες, πως συστήνεται μία βιωματική εμπειρία.	el
heal.abstract	Bernard Tschumi started detecting parallels between narratives and spatial sequences and formed the following question: “If writers could manipulate the structure of stories in the same way as they twist vocabulary and grammar, couldn’t architects do the same, organizing the program in a similarly objective, detached or imaginative way?” When we watch a moving image, we put ourselves in a fragmative reality, which is full of temporal, spatial and geographical discontinuities. These changes, the contradictions and the extension of space and time are due to abilities of the medium, video. The process of comprehending and putting the pieces together comes naturally. Therefore, the following question arises, if it is possible to correlate the cinematic principles to define not the virtual but the actual space. The manipulation of architecture like a cinematic structure could be with the use of four pairs such as: sequences and events, movement and passage, framing of space, rhythm and sound of space, that correspond to qualities of space, narrative qualities, spectator qualities, optical qualities, temporal qualities (Richard Koeck). According to Benjamin, the camera introduces us to unconscious optics, which could evolve in a comprehensive methodology for space, which could grow in programmatical formulation. I am interested in spatial qualities that are being experienced in time, how movement is related and how this relation could influence the design process. How all these elements are composed and create, with common characteristics, a result in the part of the design process with the concept of a program, if the designing process part of cinema overcomes the building program, with a more abstract way in spatial interpretations, how an embodied experience is introduced.	en
heal.advisorName	Παρμενίδης, Γεώργιος	el
heal.advisorName	Parmenidis, Georgios	en
heal.committeeMemberName	Γρηγοριάδης, Ιωάννης	el
heal.committeeMemberName	Λάββα, Σταυρούλα (Ρίβα)	el
heal.committeeMemberName	Grigoriadis, Ioannis	en
heal.committeeMemberName	Lavva, Stavroula (Riva)	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	103
heal.fullTextAvailability	false