dc.contributor.author |
Τσούγιας, Δήμος
|
el |
dc.contributor.author |
Tsougias, Dimos
|
en |
dc.date.accessioned |
2020-04-07T10:44:32Z |
|
dc.date.available |
2020-04-07T10:44:32Z |
|
dc.identifier.uri |
https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/50093 |
|
dc.identifier.uri |
http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.17791 |
|
dc.rights |
Default License |
|
dc.subject |
Yγροποιημένο φυσικό αέριο |
el |
dc.subject |
Σχεδιασμός χερσαίων εγκαταστάσεων |
el |
dc.subject |
Liquefied natural gas |
el |
dc.subject |
Design of onshore installations |
en |
dc.title |
Εγκατάσταση και εξοπλισμός για υγροποιημένο φυσικό αέριο - Καλές πρακτικές για τον σχεδιασμό χερσαίων εγκαταστάσεων |
el |
dc.title |
Installation and equipment for liquefied natural gas - Design of onshore installations |
en |
heal.type |
bachelorThesis |
|
heal.classification |
Διοίκηση Ποιότητας |
el |
heal.language |
el |
|
heal.access |
free |
|
heal.recordProvider |
ntua |
el |
heal.publicationDate |
2019-07-09 |
|
heal.abstract |
Καθώς η ζήτηση της ενέργειας αυξάνεται, το Φυσικό Αέριο (ΦΑ) φαίνεται ότι αποκτά καθοριστικό ρόλο καλύπτοντας μεγάλο μέρος των ενεργειακών αναγκών παγκοσμίως. Το ΦΑ θεωρείται σε σχέση με τα υπόλοιπα ορυκτά καύσιμα αρκετά φιλικό προς το περιβάλλον, καθώς περιέχει μικρές ποσότητες άνθρακα και παράγει περιορισμένες ποσότητες ρύπων. Παραδοσιακά, το ΦΑ μεταφερόταν μέσω αγωγών. Ωστόσο η μετατροπή του σε Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο (ΥΦΑ), η οποία επιτυγχάνεται με την ψύξη στους -162°C (σε ατμοσφαιρική πίεση), μειώνει τον όγκο του σημαντικά και επιτρέπει την αποτελεσματικότερη μεταφορά του σε μεγάλες αποστάσεις. Η παγκόσμια αγορά του ΥΦΑ έχει αυξηθεί σημαντικά από την έναρξή της την δεκαετία του 1970 με τον τον αριθμό των πλοίων μεταφοράς ΥΦΑ μεγάλης κλίμακας να αυξάνονται έντονα την τελευταία δεκαετία.
Τα τελευταία χρόνια το ΥΦΑ δεν χρησιμοποιείται μόνο ως εναλλακτική παροχή στα δίκτυα φυσικού αερίου, αλλά και ως εναλλακτικό καύσιμο στον τομέα των μεταφορών καθώς αποτελεί μια καλή (περιβαλλοντικά και οικονομικά) εναλλακτική απέναντι στα συμβατικά καύσιμα. Η χρήση του αυτή έχει αναγνωριστεί και υποστηρίζεται από τις κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) η οποία προσπαθεί να στραφεί σε νέες και καθαρότερες μορφές ενέργειας. Τα τελευταία χρόνια, η χρήση του ΥΦΑ διατηρείται υψηλά στην ατζέντα της ναυτιλιακής βιομηχανίας ιδιαίτερα μετά την εισαγωγή της ολοένα αυστηρότερης νομοθεσίας του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΔΝΟ) όσον αφορά στις εκπομπές καυσαερίων από τα πλοία. Αυτό έχει προκαλέσει σημαντικές εξελίξεις και, κατά κύριο λόγο, την κατασκευή νέων πλοίων τροφοδοτούμενων με ΥΦΑ τα οποία αρκετοί εμπειρογνώμονες αναμένουν να αυξηθούν περαιτέρω οδηγώντας πλέον στην καθιέρωση της ζήτησης του ΥΦΑ ως ναυτιλιακό καύσιμο.
Ωστόσο, ο ανεφοδιασμός με ΥΦΑ περιορίζεται σήμερα από την έλλειψη υποδομών λόγω της αβεβαιότητας της ζήτησης και των υψηλών κεφαλαιουχικών απαιτήσεων. Η έλλειψη αυτών των εγκαταστάσεων εμποδίζει σε σημαντικό βαθμό την υιοθέτηση της χρήσης του ΥΦΑ σε μεγάλη κλίμακα. Από την άλλη πλευρά, η περιορισμένη ζήτηση για το νέο καύσιμο δεν ενισχύει τα επιχειρηματικά κίνητρα για την επένδυση και την ανάπτυξη αυτού του νέου δικτύου υποδομών (π.χ. δεξαμενές αποθήκευσης, εγκαταστάσεις ανεφοδιασμού).
Στο παρόν έγγραφο, εστιάζουμε στην χρήση του ΥΦΑ στον θαλάσσιο τομέα και κυρίως στην ανάγκη που παρουσιάζουν τα πλοία να ανεφοδιάζονται σε λιμάνια κατά μήκος των προκαθορισμένων διαδρομών τους. Οι προμηθευτές πρέπει να αναπτύξουν υποδομές σε τοποθεσίες με στρατηγική σημασία για να εξυπηρετούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό πλοίων. Σε κάθε τέτοια εγκατάσταση, ο σχεδιασμός, η επιλογή της τοποθεσίας, η κατασκευή και ο τρόπος λειτουργίας αποτελούν ζητήματα ύψιστης σημασίας καθώς είναι αναγκαίο να συμμορφώνονται με τα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Πρότυπα. Το Πρότυπο που αναλύεται στην συγκεκριμένη διπλωματική εργασία είναι το ΕΝ 1473 που έχει στόχο να παράσχει λειτουργικές και κατευθυντήριες γραμμές για χερσαίες εγκαταστάσεις ΥΦΑ και να συστήσει διαδικασίες που θα οδηγήσουν σε ασφαλή και περιβαλλοντικά αποδεκτό σχεδιασμό, κατασκευή και λειτουργία των εγκαταστάσεων αυτών. |
el |
heal.abstract |
As energy demand grows, Natural Gas (NG) seems to play a key role in meeting much of the world’s energy needs. NG is considered, relatively to other fossil fuels, environmentally friendly as it contains small amounts of carbon and produces reduced quantities of gas emissions. Traditionally, NG was transported through pipelines, but its conversion to Liquefied Natural Gas (LNG), which occurs when it is cooled down to -162 °C (at atmospheric pressure), reduces its volume considerably and allows it to be transported more efficiently over long distances. The global LNG market has grown significantly since its inception in the 1970s, with the number of large-scale LNG carriers increasing strongly over the last decade.
In recent years LNG in not only used as an alternative to natural gas networks but also as an alternative fuel in the transport sector with environmental and economic benefits over conventional fuels. Its use has been recognized and supported by the governments of the European Union (EU), which is trying to turn to new and cleaner forms of energy. In recent years, the use of LNG as a marine fuel has remained high on the maritime industry agenda, particularly since the IMO's increasingly stringent legislation on exhaust emissions has been introduced. This has led to major developments and, above all, to the construction of new LNG-fueled ships, which many experts expect to increase further leading to the introduction of LNG demand as a marine fuel.
However, the supply of LNG as a fuel is currently limited by the lack of infrastructure due to the uncertainty of demand and high capital requirements. The lack of these facilities significantly impedes the adoption of LNG on a large scale. On the other hand, as long as there is little demand for the new fuel, businesses have no incentive to invest in the development of this new infrastructure network (e.g. storage tanks, refueling facilities). As a result, the LNG transition is facing the chicken or the egg problem. Since the investments needed for the development of the refueling network is very capital intensive, risks are high.
In this document, we focus on the use of LNG in the marine sector and, above all, on the need for ships to be refueled at ports along their predefined routes. Suppliers have to develop infrastructure at sites of strategic importance to serve as many ships as possible. In every plant, design, site selection, construction and operation are issues of utmost importance as they are necessary to comply with European and International Standards. The Standard analyzed in this dissertation is EN 1473 whose objective is to provide functional guidelines for on-shore LNG installations and recommend procedures that will result in safe and environmentally acceptable design, construction and operation of LNG plants. |
en |
heal.advisorName |
Λεώπουλος, Βρασίδας |
el |
heal.committeeMemberName |
Πόνης, Σταύρος |
el |
heal.committeeMemberName |
Αραβώσης, Κωνσταντίνος |
el |
heal.academicPublisher |
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών. Τομέας Βιομηχανικής Διοίκησης και Επιχειρησιακής Έρευνας |
el |
heal.academicPublisherID |
ntua |
|
heal.numberOfPages |
151 σ. |
el |
heal.fullTextAvailability |
true |
|