"Ο χρόνος περνά, η πέτρα δεν αλλάζει" : εξόριστη μνήμη στη Μακρόνησο

Φρούσιου, Στεφανία; Psychogiou, Asimina; Ψυχογιού, Ασημίνα; Frousiou, Stefania

dc.contributor.author	Φρούσιου, Στεφανία	el
dc.contributor.author	Psychogiou, Asimina	en
dc.contributor.author	Ψυχογιού, Ασημίνα	el
dc.contributor.author	Frousiou, Stefania	en
dc.date.accessioned	2020-05-11T08:25:18Z
dc.date.available	2020-05-11T08:25:18Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/50446
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.18144
dc.rights	Default License
dc.subject	Μακρόνησος	el
dc.subject	Mνήμη	el
dc.subject	Mουσείο	el
dc.subject	Εξορία	en
dc.subject	Makronisos	en
dc.subject	Museum architecture	en
dc.title	"Ο χρόνος περνά, η πέτρα δεν αλλάζει" : εξόριστη μνήμη στη Μακρόνησο	el
dc.title	Exile memory in Macronisos	en
dc.contributor.department	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Σύνθεσης	el
heal.type	bachelorThesis
heal.classification	Σύνθεση	el
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2019-10-15
heal.abstract	Η παρούσα εργασία, αποπειράται να ερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει κανείς έναν εγκαταλελειμμένο τόπο μνήμης. Τόπος μελέτης είναι το νησί της Μακρονήσου, στο οποίο λειτούργησαν κατά την εμφυλιακή και μετεμφυλιακή περίοδο, στρατόπεδα συγκέντρωσης στρατιωτών και πολιτικών κρατουμένων. Η Μακρόνησος όμως δεν αποτέλεσε απλώς έναν τόπο εξορίας, αλλά ένα πείραμα αναμόρφωσης, με απώτερο σκοπό την «θεραπεία» από δεδομένες ιδεολογικές γραμμές. Ο εγκλεισμός, αλλά και η ακραία βία σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο ήταν τα μέσα της κυβερνητικής αυτής απόπειρας. Σήμερα, το νησί, κηρυγμένο ως τόπος μνήμης και αργότερα ως αρχαιολογικός χώρος στο σύνολό του, έχει εγκαταλειφθεί πλήρως ενώ δεν υπάρχουν στοιχειώδεις δομές για τους επισκέπτες. Τα εναπομείναντα από την εποχή της εξορίας ερείπια, έχουν πια γίνει ένα με την φύση, και μαζί αποτελούν το τοπίο της Μακρονήσου. Το νησί, αλλά και τα ιστορικά γεγονότα με τα οποία συνδέεται έχουν εγκαταλειφθεί από την συλλογική μνήμη, ενώ ο τόπος δεν μαρτυρά εύκολα το φορτίο του. Μέσα στις συνθήκες αυτές, γεννήθηκε η ανάγκη δημιουργίας ενός σεναρίου που συνδέει δια θαλάσσης τα επιμέρους τάγματα/συγκροτήματα ερειπίων στο νησί, παρέχοντας ταυτόχρονα τις βασικές υποδομές για τους επισκέπτες. Ταυτόχρονα, αναπτύχθηκε η πρόθεση δημιουργίας μίας κατασκευής η οποία θα αποτελεί αρωγό στην καλύτερη αντίληψη, συνειδητοποίηση και εν τέλει οικειοποίηση του χωρικού και νοητικού φόρτου της Μακρονήσου. Την κατασκευή αυτή συνοδεύουν εκθεσιακές χρήσεις. Αποτελεί μία διαδικασία μύησης, φώτισης, και ένα νέο πιο συνειδητό κοίταγμα, που όμως αποτελεί τμήμα της επίσκεψης, και όχι προορισμό, ενώ ταυτόχρονα δανείζεται και υπογραμμίζει την τοπιακή συνέχεια μεταξύ φύσης και ερειπίου.	el
heal.abstract	The present paper attempts to investigate how an abandoned place of memory can be encountered. The site is the island of Macronissos, where military and civilian detention camps operated during the civil and post-civil war period. Macronissos was not just a place of exile, but a reformation experiment where the goal was "healing" from certain ideologies. Incarceration, but also extreme physical and mental violence were the means of this government attempt. Today, the island, declared as a place of memory and later as an archaeological site, has been completely abandoned and there are no basic structures for visitors. The remnants of the exile era have become one with nature, and together they form the landscape of Macronissos. The island, as well as the historical events to which it relates, have been left out of collective memory and the place does not easily bear witness to its symbolic cargo. In this frame/ load of elements, arose the need to create a scenario which links the individual ruins / complexes on the island by sea routes, while providing the basic infrastructure for visitors. At the same time, the intention was to create a structure that would contribute to better understanding, awareness, and ultimately appropriation of the spatial and mental burden of Macronissos. This construction is accompanied by exhibition uses. It is a process of initiation, enlightenment, and a new, more conscious look, as part of the visit, thus not a destination, while borrowing and highlighting the landscape continuity between nature and ruins.	en
heal.abstract	Frousiou, Stefania	en
heal.advisorName	Αγγελής, Γεώργιος	el
heal.advisorName	Aggelis,Georgios	en
heal.advisorName	Zachariadis, Ioannis	en
heal.advisorName	Ζαχαριάδης, Ιωάννης	el
heal.committeeMemberName	Μάντζιου, Ελένη	el
heal.committeeMemberName	Βουτσινά, Θεοδώρα	el
heal.committeeMemberName	Μπελαβίλλας, Νικόλαος	el
heal.committeeMemberName	Belavilas, Nikolaos	en
heal.committeeMemberName	Kostopoulos, Konstantinos	en
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	58
heal.fullTextAvailability	false