heal.abstract |
Η διαδικασία σχεδιασμού και κατασκευής ενός αγωνιστικού μονοθεσίου χαρακτηρίζεται από τη διαρκή επιδίωξη υψηλών επιδόσεων. Για την επίτευξη των επιδόσεων αυτών βασική προϋπόθεση είναι το χαμηλό βάρος. Για αυτό το λόγο στην κατασκευή αγωνιστικών μονοθεσίων χρησιμοποιούνται σύνθετα υλικά, μήτρας εποξικής ρητίνης ενισχυμένα με ίνες άνθρακα. Τα εν λόγω υλικά έχουν υψηλό κόστος, ενώ η μελέτη της μηχανικής τους συμπεριφοράς βασίζεται σε προχωρημένες θεωρίες, όπως η μηχανική πολυστρωματικών υλικών. Η ανάγκη για μείωση του πειραματικού κόστους ιδιαίτερα των εξαρτημάτων που πρόκειται να κατασκευαστούν από σύνθετα υλικά, έχει οδηγήσει στην μελέτη τους με υπολογιστικές μεθόδους οι οποίες προσφέρουν κατευθυντήριες γραμμές κατά το σχεδιασμό και την κατασκευή.
Στην παρούσα διπλωματική εργασία αναλύεται η μηχανική συμπεριφορά των εμπρός κάτω ψαλιδιών (wishbones) αγωνιστικού μονοθεσίου. Τα ψαλίδια αποτελούνται από εσωτερικά στερεά (αλουμίνιο, αφρό PVC χαμηλής πυκνότητας) και κέλυφος από ανθρακόνημα σε εποξική μήτρα. Μελετήθηκε ο βέλτιστος αριθμός στρώσεων και η διεύθυνση ινών του υφάσματος ανθρακονήματος, ώστε να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ μηχανικής συμπεριφοράς, αξιοπιστίας και βάρους. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται για τη μελέτη της μηχανικής συμπεριφοράς είναι η Μέθοδος Πεπερασμένων Στοιχείων (Finite Element Method, FEM). Αποτελεί μέθοδο κατάλληλη για προβλήματα μηχανικής με αυξημένη αξιοπιστία, δεδομένης και της ευρείας χρήσης της στην έρευνα αλλά και στη βιομηχανία. Ειδικότερα για μελέτες σύνθετων υλικών όπως η παρούσα, η χρήση της κρίνεται απαραίτητη δεδομένης της πολυπλοκότητας της μηχανικής αλλά και της μελετώμενης γεωμετρίας.
Στα πλαίσια της μελέτης, έπειτα από την ανασκόπηση απαραίτητων θεωρητικών εννοιών, γίνεται παρουσίαση της γεωμετρίας της ανάρτησης του εν λόγω μονοθεσίου, των φορτίων που δέχονται τα μελετώμενα ψαλίδια και στοιχείων μηχανικής σύνθετων υλικών. Για τη μέθοδο πεπερασμένων στοιχείων γίνεται αξιοποίηση του υπολογιστικού πακέτου ANSYSTM, στο οποίο εισάγεται η γεωμετρία του μελετώμενου εξαρτήματος. Έπειτα από την εισαγωγή των μηχανικών ιδιοτήτων των χρησιμοποιούμενων υλικών και των ορισμό των διεπαφών μεταξύ των διαφορετικών σωμάτων που συναποτελούν το ψαλίδι, κατασκευάζεται πλέγμα διακριτοποίησης για την επιτέλεση των αριθμητικών υπολογισμών. Στη συνέχεια ορίζεται η διαστρωμάτωση και η κατεύθυνση των ινών και καθορίζονται οι συνοριακές συνθήκες του αριθμητικού μοντέλου, παράλληλα με την εισαγωγή των εξωτερικών δυνάμεων που ασκούνται σε αυτό.
Έπειτα από την επίλυση του αριθμητικού προσομοιώματος, λαμβάνονται τιμές για τη συνολική και την αξονική παραμόρφωση του σώματος, και διακριτά για τα εσωτερικά στερεά και το κέλυφος από ανθρακόνημα. Για το ανθρακόνημα καταγράφονται οι μέγιστες κύριες τάσεις και παραμορφώσεις, ο συντελεστής ασφαλείας με βάση κριτήρια αστοχίας, οι αξονικές παραμορφώσεις για κάθε σκέλος του ψαλιδιού και οι διαστρωματικές διατμητικές τάσεις (interlaminar shear stresses). Για τα εσωτερικά στερεά του σύνθετου σώματος υπολογίζονται κύριες τάσεις και αξονικές παραμορφώσεις. Τα κρίσιμα μεγέθη που αξιολογούνται για τη λήψη αποφάσεων για τη διαστρωμάτωση και τη βελτίωση του σχεδίου είναι ο λόγος δυσκαμψίας (το αντίστροφο μέγεθος της παραμόρφωσης) προς βάρος και ο λόγος συντελεστή ασφαλείας προς βάρος.
Τα μεγέθη αυτά αποτελούν τις βασικές παραμέτρους για την αξιολόγηση της προτεινόμενης από την εργασία, τελικής μορφής του ψαλιδιού. Η διαδικασία βελτιστοποίησης, περιλαμβάνει τη σύγκριση της επίδοσης διαφορετικών προτεινόμενων μορφών, μέχρι την ανάδειξη της βέλτιστης. |
el |