Η αρχαιολογική ‘επικράτεια’ ως έδαφος θραυσμάτων: ενεργοποιώντας την αστική στρωματογραφία

Σχοινά, Σεμέλη-Δήμητρα; Schoina, Semeli-Dimitra

dc.contributor.author	Σχοινά, Σεμέλη-Δήμητρα	el
dc.contributor.author	Schoina, Semeli-Dimitra	en
dc.date.accessioned	2020-07-20T09:03:57Z
dc.date.available	2020-07-20T09:03:57Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/50895
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.18593
dc.rights	Default License
dc.subject	Αρχαιολογία	el
dc.subject	Τοπία	el
dc.subject	Μνημεία	el
dc.subject	Αποκαταστάσεις	el
dc.subject	Συναρμολογήσεις	el
dc.subject	Μέλη	el
dc.subject	Θραύσματα	el
dc.subject	Archeology	en
dc.subject	Landscape	en
dc.subject	Monuments	en
dc.subject	Restoration	en
dc.subject	Aassembly	en
dc.subject	Members	en
dc.subject	Fragments	en
dc.title	Η αρχαιολογική ‘επικράτεια’ ως έδαφος θραυσμάτων: ενεργοποιώντας την αστική στρωματογραφία	el
dc.title	The archaeological territory as ground of fragments: immanent fragments and the urban stratigraphy	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Architecture and archaeology	en
heal.classification	Αρχαιολογία	el
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2020-06-29
heal.abstract	Η συνεχόμενη προσπάθεια για “συναρμολόγηση” των μνημείων προκειμένου να αποτελέσουν μία ολοκληρωμένη οντότητα, ενισχύεται με την συνήθη πρακτική της αποκατάστασης κατά την οποία αποσπασμένα μέλη των μνημείων που βρίσκονται διάσπαρτα στο τοπίο, “συναρμολογούνται” και βρίσκουν την “σωστή” τους θέση στο μνημείο από το οποίο προέρχονται. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την παράβλεψη του αρχαιολογικού τμήματος του τοπίου από τον σχεδιασμό και την δημιουργία ασυνέχειας μεταξύ αστικού και αρχαιολογικού τοπίου. Με την επανασυναρμολόγηση των μελών στα συνανήκοντα τμήματα του μνημείου, έχουμε την απόσπασή τους από το τοπίο και ουσιαστικά την αποσυναρμολόγησή του. Στην παρούσα εργασία υποστηρίζεται ότι τα αποσπασμένα μέλη αποτελούν τόσο μέρος των μνημείων όσο και του τοπίου. Η μονομερής αυτή αντιμετώπιση μίας εκ των δύο ρόλων των μελών των μνημείων, παραγκωνίζει ουσιαστικά έναν από τους δύο ρόλους των μελών, αυτόν της συγκρότησης χωρικής υπόστασης στο τοπίο. Στην προβληματική αυτή αντιμετώπιση συμβάλλει η μονομερής ανάπτυξη της ‘ιεροποιημένης’ φύσης των αρχαιολογικών καταλοίπων η οποία μετατρέπει το σύνολο των αρχαιοτήτων σε βασικό άξονα της δομής του εθνικού φαντασιακού παραβλέποντας την διαβάθμιση της σημαντικότητας που μπορεί να έχουν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την συγκρότηση ενός συγκεκριμένου σχεσιακού μοντέλου της κοινωνίας με τις αρχαιότητες -το ‘φορτίο’ της αρχαιότητας- το οποίο ενισχύεται με την αποκοπή των αρχαιολογικών χώρων από το αστικό τοπίο. Η συνειδητοποίηση αυτού του δεδομένου μας οδηγεί στον επαναπροσδιορισμό του ρόλου των μελών των μνημείων και την μετατροπή τους σε θραύσματα ενεργοποιώντας την αρχαιολογική υπόσταση του τοπίου της πόλης. Τα θραύσματα έρχονται να συσχετιστούν με τις χωρικές έννοιες των αρχαιολογικών χώρων και το έδαφος προκειμένου να προκύψει ένα εναλλακτικό θεωρητικό μοντέλο. Ο σχεδιασμός τόσο σε επίπεδο τομής όσο και κάτοψης για την δημιουργία αφηγήσεων στην πόλη αφορούν την διττή υπόσταση του εδάφους -την στρωματογραφία και την αρχαιολογική ‘επικράτεια‘- η οποία αποτελεί μέρος του τοπίου. Στόχος της εργασίας είναι η διατύπωση των βασικών εννοιών και αρχών ενός νέου, εναλλακτικού θεωρητικού μοντέλου συγκρότησης των σχέσεων ανάμεσα στην ζωή της πόλης και τους αρχαιολογικούς χώρους, που θα υπερβαίνει το κυρίαρχο πρότυπο. Ως εκ τούτου, προτείνεται ένα θεωρητικό σύστημα το οποίο ακολουθείται από τέσσερις τυπολογίες σχεδιασμού.	el
heal.abstract	The ongoing effort to "assemble" the monuments in order to be a complete entity is reinforced by the usual practice of restoration in which detached members of monuments scattered in the landscape "assemble" and find their "right" place in the monument by which come from. This results in the neglect of the archeological section of the landscape from the design and the creation of discontinuity between the urban and archeological landscape. By reassembling the members in the meeting sections of the monument, we have their detachment from the landscape and essentially its dismantling. This paper argues that detached members are both part of the monuments and the landscape. This one-sided approach to one of the two roles of the members of the monuments essentially overrides one of the two roles of the members, that of the formation of a spatial state in the landscape. This problem of the ‘sanctified’ nature of archeological remains contributes to this problematic approach, which turns all antiquities into the main axis of the structure of the national imagination, ignoring the gradation of the importance they may have. This has resulted in the formation of a specific relational model of society with antiquities - the "burden" of antiquity - which is reinforced by the cutting off of archeological sites from the urban landscape. Realizing this fact leads us to redefine the role of the members of the monuments and turn them into fragments by activating the archeological essence of the city landscape. The fragments come to be associated with the spatial concepts of archeological sites and the soil in order to produce an alternative theoretical model. The design, both in terms of section and floor plan, to create narratives in the city concerns the dual nature of the soil - the stratigraphy and the archeological "territory" - which is part of the landscape. The aim of the work is to formulate the basic concepts and principles of a new, alternative theoretical model of building relationships between city life and archeological sites, which will go beyond the dominant model. Therefore, a theoretical system is proposed which is followed by four design typologies.	en
heal.tableOfContents	Εισαγωγή 9 Α. Aφετηρίες 16 1. H προβληματική της “ενιαίας εκδοχής” του παρελθόντος και οι “Άλλες” Αρχαιολογίες 19 -Η ενιαία κρατική εκδοχή της Αρχαιολογίας 19 -Οι ΄Άλλες΄ Αρχαιολογίες 23 2. Δυναμικές σχέσεων με τα μνημεία 29 -Πρωτόκολλο επεμβάσεων διατήρησης αρχαιοτήτων. 35 - Το ‘φορτίο’ της Αρχαιότητας. 38 -Επαναπροσδιορισμός σχέσεων με τις αρχαιότητες και τα μνημεία πολιτισμού. 43 -Στοιχεία ανατροπής πρωτοκόλλων μνημείων και δημόσιος χώρος. 53 Β. Ανάλυση Χωρικών Εννοιών 62 -Το ‘Αρχαιολογικό’ τοπίο 65 -Το Αντικείμενο 69 -Το Πράγμα 73 -Το Μέλος 77 -Το Θραύσμα 79 -Το Έδαφος 84 Γ. Πρόταση εναλλακτικού θεωρητικού μοντέλου 92 1. Το Σύστημα του θεωρητικού μοντέλου 94 2. Οι Τυπολογίες χωρικής εφαρμογής 102 -Τύπος Ι_Θραύσμα-Θραύσμα 102 -Τύπος ΙΙ_Θραύσμα-Αντικείμενο 103 -Τύπος ΙΙΙ_Θραύσμα-Πράγμα 104 -Τύπος ΙV_Θραύσμα-Έδαφος 104 Επίλογος 108 Σημειώσεις 112 Βιβλιογραφία 124 Εικόνες 130	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού.	el
heal.fullTextAvailability	false