Μνήμη, υποκείμενο, χώρος: κατοικώντας σύγχρονους αναμνηστικούς τόπους

Βαϊόπουλος, Ιωάννης; Χαβάκης, Κυριάκος; Vaiopoulos, Ioannis; Chavakis, Kyriakos

dc.contributor.author	Βαϊόπουλος, Ιωάννης	el
dc.contributor.author	Χαβάκης, Κυριάκος	el
dc.contributor.author	Vaiopoulos, Ioannis	en
dc.contributor.author	Chavakis, Kyriakos	en
dc.date.accessioned	2020-09-03T08:31:05Z
dc.date.available	2020-09-03T08:31:05Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/51055
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.18753
dc.rights	Default License
dc.subject	Μνήμη	el
dc.subject	Συλλογική μνήμη	el
dc.subject	Μνημεία	el
dc.subject	Αναμνήσεις	el
dc.subject	Αναμνηστικός	el
dc.subject	Αναμνηστικοί χώροι	el
dc.subject	Σώματα	el
dc.subject	Σωματική μνήμη	el
dc.subject	Υποκείμενα	el
dc.subject	Χώρος	el
dc.subject	Χρόνος	el
dc.subject	Τόπος	el
dc.subject	Τοποθεσίες	el
dc.subject	Εμπειρίες	el
dc.subject	Αισθήσεις	el
dc.subject	Πολυαισθητηριακός	el
dc.subject	Αρχιτεκτονική δημιουργία	el
dc.subject	Τέχνη εγκαταστάσεων	el
dc.subject	Κατοίκηση	el
dc.subject	Memory	en
dc.subject	Collective Memory	en
dc.subject	Monuments	en
dc.subject	Remembrance	en
dc.subject	Memorials	en
dc.subject	Memorial spaces	en
dc.subject	Bodies	en
dc.subject	Physical memory	en
dc.subject	Subject	en
dc.subject	Space	en
dc.subject	Time	en
dc.subject	Locus	en
dc.subject	Place	en
dc.subject	Experiences	en
dc.subject	Senses	en
dc.subject	Multisensory	en
dc.subject	Architectural creation	en
dc.subject	Installation art	en
dc.subject	Dwellings	en
dc.title	Μνήμη, υποκείμενο, χώρος: κατοικώντας σύγχρονους αναμνηστικούς τόπους	el
dc.title	Memory, subject, space: dwelling contemporary memorial loci	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Architectural space and communication	en
heal.classification	Αρχιτεκτονικος χώρος και επικοινωνία	el
heal.classification	Architectural design	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2020-07-01
heal.abstract	Η παρούσα ερευνητική εργασία προσεγγίζει τους τρόπους και τις πρακτικές, μέσω των οποίων συσχετίζεται η μνήμη με την αρχιτεκτονική, στα πλαίσια της σύγχρονης αντίληψης. Πώς ο σχεδιασμένος χώρος κρίνεται ικανός να διεγείρει πτυχές της μνήμης μας μέσω της εν-σώματης συμμετοχής σε αυτόν; Προϋπόθεση για αυτήν την διερεύνηση, αποτελεί η διαπίστωση της ανάδυσης της συλλογικής μνήμης, της μνήμης της καθημερινής μας εμπειρίας, έναντι της ιστορικής ή γενικότερα της γνωστικής της εκδοχής. Ο σύγχρονος βιωμένος χώρος μνήμης, ως πεδίο διέγερσης της εμπειρικής μνήμης, δεν σηματοδοτεί πλέον υλικό, συμβολικό αντικείμενο αυτό-αναφορικού νοητικού σήματος, αλλά αντιστρόφως, υλοποιεί τον ίδιο τον χώρο ως φορέα ανάμνησης, ετερο-αναφορικά με τα εκάστοτε ενεργά υποκείμενα. Πρωταγωνιστής πλέον, δεν είναι το ίδιο το μνημείο, αλλά ο χρήστης του, ο επισκέπτης που το οικειοποιείται, συμμετέχοντας επιτελεστικά εντός της αφήγησής του. Το σώμα, ως αρχέγονος τόπος της ανθρώπινης παρουσίας στο χώρο και στο χρόνο, ως πομπός και δέκτης των ερεθισμάτων του εξωτερικού περιβάλλοντος, ενεργοποιείται δυναμικά. Μέσω της αντίληψης, της δράσης και της αίσθησης, υλοποιεί τον συνδετικό κρίκο μνήμης και χώρου. Η σχέση υποκειμένου και σύγχρονου χωρικού μνημείου, γίνεται δια-δραστική και μορφώνεται συνεχώς μέσα από τα πολυποίκιλα αισθητηριακά ερεθίσματα που αναπτύσσονται μεταξύ χρήστη και χώρου. Ο επισκέπτης, λαμβάνει πλέον το ρόλο του ‘ηθοποιού’, σε ένα πεδίο σκηνοθετημένο, που στοχεύει να ανακαλέσει μνήμες. Η διαδικασία δημιουργίας τέτοιων χώρων, είναι μία πράξη που βασίζεται σε σύνθετα νοητικά και αντιληπτικά σχήματα ενώ διακατέχεται από ποικιλομορφία αναγνώσεων, μεταφράσεων/ερμηνειών και υλοποιήσεων από τον δημιουργό, ανάλογα πάντα με το εκάστοτε συμβάν που μνημονεύεται. Το υλοποιημένο αποτέλεσμα αφορά σε χώρους βιωματικούς, ανεξερεύνητους που δομούνται μεταξύ δραματουργικών και ελπιδοφόρων μηνυμάτων σε μία ποικιλία εκφράσεων και νοηματοδοτήσεων, διεγείροντας παλινδρομικά τα συναισθήματα, την φαντασία και τον στοχασμό του επισκέπτη. Η ταυτότητα κάθε τέτοιου μνημείου, διαμορφώνεται εν τέλει σε συνδυασμό με τα υποκειμενικά κριτήρια, τις προθέσεις και ερμηνείες, τόσο του δημιουργού όσο και του επισκέπτη. Ως βιωμένοι τόποι που δομούνται στο μεταίχμιο της αρχιτεκτονικής και της τέχνης των εγκαταστάσεων, ως αμφίσημο βίωμα και ατμόσφαιρα, πάροδος ενθύμησης και φαντασιακής πλοκής, συνιστούν μία νέα δυναμική νότα στο χωροχρονικό περιβάλλον της κατοίκησης του σύγχρονου δημόσιου χώρου και ένα νέο πολυσήμαντο πεδίο στο χώρο της αρχιτεκτονικής δημιουργίας.	el
heal.abstract	This research project approaches the ways and practices through which memory is associated with architecture, in the context of contemporary perception. How is the designed space considered capable of stimulating aspects of our memory through in-body participation in it? A precondition for this investigation is the observation of the emergence of the collective memory, the memory of our daily experience, against the historical or in general the cognitive version. The contemporary experiential memorial space, as a field of stimulation of empirical memory, no longer signals material, symbolic object of self-referential mental signal, but conversely, realizes the space itself as a carrier of memory, hetero-referring to the respective active subjects. The protagonist is no longer the monument itself, but its user, the visitor who appropriates it, participating effectively in its narrative. The body, as the primordial place of human presence in space and time, as a transmitter and receiver of stimuli from the external environment, is energetically activated. Through perception, action and feeling, it implements the connecting link of memory and space. The relationship between subject and contemporary spatial monument, becomes interactive and is constantly formed through the various sensory stimuli that develop between user and space. The visitor now takes on the role of 'actor', in a directed field, which aims to recall memories. The process of creating such spaces is an act based on complex mental and perceptual forms while it is occupied by a variety of readings, translations / interpretations and implementations by the creator, always depending on the event that is mentioned. The realized result concerns experiential, unexplored spaces that are structured between dramatic and hopeful messages in a variety of expressions and meanings, stimulating reciprocally the emotions, the imagination and the contemplation of the visitor. The identity of each such monument is ultimately shaped in conjunction with the subjective criteria, intentions and interpretations of both the creator and the visitor. As lived places that are formed on the border between architecture and installation art, as an ambiguous experience and atmosphere, a passage of remembrance and imaginary plot, constitute a new dynamic note in the spatio-temporal environment of the modern public space and a new multifaceted field on architectural creation.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false