Ο αρχιτεκτονικός χώρος ως ανοικτό προσαρμόσιμο σύστημα : ένα σχεδιαστικό πείραμα

Τσουμπρή, Δήμητρα; Tsoumpri, Dimitra

dc.contributor.author	Τσουμπρή, Δήμητρα	el
dc.contributor.author	Tsoumpri, Dimitra	en
dc.date.accessioned	2020-09-24T10:40:25Z
dc.date.available	2020-09-24T10:40:25Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/51147
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.18845
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Σχεδιασμός	el
dc.subject	Αρχιτεκτονική	el
dc.subject	Σύστημα	el
dc.subject	Ανοικτό	el
dc.subject	Ρομποτική	el
dc.subject	Robotics	en
dc.subject	Architecture	el
dc.subject	Open-ended	el
dc.subject	System	el
dc.subject	Design	el
dc.subject	Robotics	el
dc.subject	Computing	el
dc.title	Ο αρχιτεκτονικός χώρος ως ανοικτό προσαρμόσιμο σύστημα : ένα σχεδιαστικό πείραμα	el
dc.title	The architectural space as an open-ended, adaptable system: a design experiment	en
heal.type	masterThesis
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Σχεδιασμός	el
heal.classification	Χώρος	el
heal.classification	Προσαρμοστικότητα	el
heal.classification	Adaptibility	en
heal.classification	Visual computing	el
heal.classification	Robotics	el
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2020-06-14
heal.abstract	Ο όρος προσαρμοστικότητα, αναφέρεται στην ιδιότητα ενός αντικειμένου ή οργανισμού να αλλάζει ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες του περιβάλλοντος του. Στην περίπτωση του σχεδιασμένου χώρου οι μεταβολές μπορεί να αφορούν το περιβάλλον του, τους χρήστες και τις δραστηριότητες τους. Η δυνατότητα του χώρου να προσαρμόζεται σε διαφορετικές συνθήκες είναι κάτι το οποίο διαχρονικά απασχολεί την αρχιτεκτονική κοινότητα. Η εισαγωγή των ψηφιακών τεχνολογιών και της αλγοριθμικής λογικής στους τομείς της αρχιτεκτονικής, έχει δημιουργήσει νέες δυνατότητες για την έρευνα της προσαρμοστικότητας του χώρου. Ωστόσο το βάρος των ερευνών φαίνεται να πέφτει περισσότερο στο τεχνολογικό κομμάτι ενός τέτοιου συστήματος και λιγότερο στο σχεδιαστικό. Ο σχεδιασμός αποτελεί μια ενδιάμεση κατάσταση, κατά την οποία το θεωρητικό κατασκεύασμα υπόκειται σε συγκεκριμένους κανόνες και διαμορφώνεται ώστε να περάσει στην υλοποίηση. Η εισαγωγή του σχεδιασμού ως εργαλείο μελέτης και πειραματισμού μπορεί να αναδείξει την πολλαπλότητα ενός προσαρμόσιμου χώρου και να αποτελέσει τη γέφυρα μεταξύ της θεωρητικής έρευνας και των τεχνολογικών εργαλείων. Με αυτόν τον τρόπο το ζήτημα της έρευνας του ανοικτού, προσαρμόσιμου χώρου μπορεί να τεθεί κατά αρχάς ως ζήτημα αρχιτεκτονικό. Μέσω αυτού μπορούν να αναδυθούν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των διάφορων μεθόδων που χρησιμοποιούνται για τη σύνταξη χωρικών, προσαρμοστικών συστημάτων, καθώς και τη θέση του αρχιτέκτονα σε αυτό. Η παρούσα εργασία επικεντρώνεται στη μέθοδο και τα εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας αρχιτέκτονας για να συνθέσει έναν τέτοιο χώρο, χρησιμοποιώντας ένα σχεδιαστικό πείραμα. Το πείραμα χρησιμοποιείται ως οδηγός για την διερεύνηση τριών ερωτημάτων: - Τι είναι η προσαρμοστικότητα; - Πώς σχεδιάζουμε για τον προσαρμόσιμο χώρο - Γιατί χρειάζεται να σχεδιάσουμε για την προσαρμοστικότητα Για το σκοπό αυτό η εργασία ακολουθεί τα εξής βήματα. Πρώτα γίνεται μια διερεύνηση της έννοιας του προσαρμόσιμου χώρου μέσα από θεωρίες οι οποίες αφορούν την πολλαπλότητα του χώρου, όπως η έννοια του δυνητικού. Σκοπός αυτής της διερεύνησης είναι ο ορισμός ενός θεωρητικού πλαισίου μέσα στο οποίο μπορεί να ενταχθεί η εργασία και το σχεδιαστικό της πείραμα. Στη συνέχεια, γίνεται μια μελέτη συναφών, αρχιτεκτονικών παραδειγμάτων με επίκεντρο την κατανόηση των διαφορετικών μεθόδων σχεδιασμού και υλοποίησης που έχει χρησιμοποιήσει ο κάθε αρχιτέκτονας καθώς και την εμπλοκή του Χρήστη στο κάθε σύστημα. Η μελέτη αυτή χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο αφορά γνωστά παραδείγματα της διεθνούς βιβλιογραφίας ενώ το δεύτερο αφορά παραδείγματα στον ελλαδικό χώρο. Έπειτα, με βάση τα στοιχεία και τα συμπεράσματα της ανάλυσης, ακολουθεί η διαμόρφωση μιας μεθόδου σύνθεσης ενός προσαρμοστικού χωρικού συστήματος η οποία εφαρμόζεται σε μια σχεδιαστική πρόταση. Η πρόταση/ πείραμα ευελπιστεί να βοηθήσει στην κατανόηση της διαδικασίας από τη μεριά του αρχιτέκτονα, καθώς και να δημιουργήσει, πιθανώς, νέα ερωτήματα που μπορεί να βοηθήσουν την έρευνα του προσαρμόσιμου χώρου υπό το πρίσμα του σχεδιασμού.	el
heal.advisorName	Κωτσόπουλος, Σωτήριος	el
heal.advisorName	Kotsopoulos, Sotirios	en
heal.committeeMemberName	Σταυρίδου, Αθηνά	el
heal.committeeMemberName	Παπαβασιλείου, Ματθαίος	el
heal.committeeMemberName	Stavridou, Athina	en
heal.committeeMemberName	Papavasileiou, Matthaios	en
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.fullTextAvailability	false