Ο εαυτός και ο ποιητικός χώρος στην φαινομενολογία και μετά

Φασουράκη, Σταυρούλα-Μαρία; Fasouraki, Stavroula-Maria

dc.contributor.author	Φασουράκη, Σταυρούλα-Μαρία	el
dc.contributor.author	Fasouraki, Stavroula-Maria	en
dc.date.accessioned	2020-10-02T08:20:48Z
dc.date.available	2020-10-02T08:20:48Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/51240
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.18938
dc.rights	Default License
dc.subject	Φαινομενολογία	el
dc.subject	Ποιητικός χώρος	el
dc.subject	Σώμα	el
dc.subject	Αισθήσεις	el
dc.subject	Μινιμαλισμός	el
dc.subject	Περφόρμανς	el
dc.subject	Καλλιτεχνική εγκατάσταση	el
dc.subject	Βιωμένος χώρος	el
dc.subject	Κοινωνικός χώρος	el
dc.subject	Φεμινισμός	el
dc.title	Ο εαυτός και ο ποιητικός χώρος στην φαινομενολογία και μετά	el
dc.title	The self and poetic space in phenomenological and post-phenomenological discourses	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2020-09-21
heal.abstract	Στην διάλεξη παρουσιάζεται η έννοια της αντίληψης, του εαυτού, του χώρου και του άλλου, όπως αυτή περιγράφηκε αρχικά από τη φαινομενολογία του Maurice Merleau-Ponty και αργότερα από μετα-φαινομενολογικούς και φεμινιστικούς λόγους. Ο χώρος της μοντερνικότητας αρθρώνεται ως χώρος εποπτείας και ελέγχου, ο οποίος συντίθεται από καρτεσιανά δίπολα και ρητορικές αρρενωπότητας. Το παντοδύναμο καρτεσιανό Cogito ως τρόπος κατανόησης και συμπερίληψης του κόσμου απορρίπτεται και αντικαθίσταται από το σώμα, περιγεγραμμένο ως το όχημα του Είναι στον κόσμο.Οι διευρυμένες ανθρώπινες αισθήσεις και ο τρόπος με τον οποίο το υποκείμενο αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσω αυτών, αντικαθιστούν την μοντέρνα οπτική συνείδηση στην τέχνη και την αρχιτεκτονική. Η εφαρμογή της αντικατάστασης αυτής δημιούργησε νέες ιδέες και πρακτικές των καλλιτεχνικών εννοιών, με αποτέλεσμα τον επηρεασμό της τέχνης του μινιμαλισμού, της performance αλλά και των καλλιτεχνικών εγκταστάσεων, επιτρέποντας στον καλλιτεχνικό χώρο να μετατραπεί σε βιωμένο κοινωνικό και πολιτικό χώρο, ενώ ο αρχιτεκτονικός χώρος περιγράφηκε με έννοιες όπως η ποίηση και ο ερωτισμός. Τέλος, ο κοινωνικός χώρος μετατρέπεται σε πεδίο αναδιαμόρφωσης ή/και κατάλυσης της θεσμικής επιβεβλημένης κουλτούρας, μέσω της αλληλεπίδρασης των σωμάτων που τον κατοικούν και της συνδιαλλαγής τους με αυτόν και μεταξύ τους.	el
heal.abstract	The goal of the present thesis is the description of perception, the self, space and the Other in the way they were described initially in Maurice Merleau-Ponty’s phenomenology, as well as in post-phenomenological and feminist discourses. Modernity’s space was articulated as a structure of supervision and control. In that matter, the almighty cartesian Cogito, described as the way of understanding and including the world, gets rejected and replaced by the body, described as the vehicle of the Being in the world. The expanded humane senses and the way by which the subject perceives the world through them, replace the central optic consciousness of modernity. The application of this replacement on art and architecture created new ideas and practices of artistic concepts, leading to minimalism art, performance art and installation art being influenced by it, hence allowing the artistic space to transform into a lived, social and political space of discourse, while the architectural space was described with newly introduced concepts, like poetry and eroticism. In conclusion, the social space is transformed into a field that allows the remodeling and/or the abolition of the imposed institutional culture, through the interaction of the bodies that dwell in it and through their interplay with the space itself.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false