Παραμύθι | παιχνίδι | παιδί : 3π για την παιδαγωγία της αρχιτεκτονικής

Σιδέρη, Ευσταθία; Sideri, Efstathia

dc.contributor.author	Σιδέρη, Ευσταθία	el
dc.contributor.author	Sideri, Efstathia	en
dc.date.accessioned	2020-10-14T07:29:53Z
dc.date.available	2020-10-14T07:29:53Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/51439
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.19137
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Παιδαγωγία	el
dc.subject	Αρχιτεκτονική	el
dc.subject	Εκπαιδότοποι	el
dc.subject	Creative learning	en
dc.subject	Pedagogy of architecture	en
dc.title	Παραμύθι \| παιχνίδι \| παιδί : 3π για την παιδαγωγία της αρχιτεκτονικής	el
dc.title	Fairytales \| creative playing \| children: on the pedagogy of architecture	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Architecture and children	el
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2020-09-24
heal.abstract	This lecture focuses on the importance of pedagogy of architecture for children and for their development as adults. The aim is to find the pedagogical tools in order to improve the spatial intelligence of children, while developing their engagement with architecture. The architect designs a space, where the life-story of a person will take place, and the space itself will determine to a great extent the outcome of this story. In parallel, the architect is the primary educator, as his/her knowledge is transmitted via the forms he captures, forms which become the environment in which the child develops from an early age. First, data and studies in the field of child psychology are explored and understood, so that we can identify with the child, with the way it experiences and imagines spaces and objects, so that we can ultimately engage with the ways these elements determine the child’s character and development. Then, examples are analyzed where the child, through primitive concepts and spaces, and with the discreet guidance of the adult (who rejects the role of the human-hero-centre of everything), discovers the elements that constitute the world, nature and its artificial surrounding environment. The child then evaluates and chooses the direction it will follow, in order to improve any problematic situations created by those adults who forgot how to be children.	en
heal.abstract	Η διάλεξη αυτή επικεντρώνεται στην αναγκαιότητα της παιδαγωγίας της αρχιτεκτονικής για το παιδί και τελικά για τον ενήλικα που θα γίνει στο μέλλον. Στόχος είναι η αναζήτηση των παιδαγωγικών μέσων που χρησιμοποιούμε για να ενισχύσουμε τη χωρική νοημοσύνη των παιδιών αναπτύσσοντας παράλληλα και την επαφή τους με την αρχιτεκτονική. Ο αρχιτέκτονας σχεδιάζει ένα χώρο, ένα σκηνικό όπου θα διαδραματιστεί η ιστορία ενός ανθρώπου και θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση αυτής της ιστορίας, αλλά παράλληλα είναι και ο πρώτος παιδαγωγός, γιατί η διδασκαλία του μεταδίδεται από τις μορφές που συλλαμβάνει και που αποτελούν το περιβάλλον του παιδιού από την πιο μικρή του ηλικία. Πρώτα, εξερευνούνται και κατανοούνται τα στοιχεία και οι μελέτες που προσεγγίζουν τον τομέα της παιδικής ψυχολογίας, ώστε να ταυτιστούμε με το παιδί, με τον τρόπο που βλέπει, φαντάζεται το χώρο, τα αντικείμενα και με το πως όλα αυτά το καθορίζουν στην ζωή του. Έπειτα, αναλύονται παραδείγματα όπου το παιδί, μέσα από πρωτόγονες έννοιες, τόπους και με την διακριτική καθοδήγηση του ενήλικα χωρίς τον ρόλο του ανθρώπου-ήρωα-κέντρο των πάντων, ανακαλύπτει τις δυνάμεις που αποτελούν τον κόσμο, τη φύση, το τεχνητό περιβάλλον του, τα αξιολογεί και διαλέγει εκείνο την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει ώστε να βελτιώσει κάθε προβληματική κατάσταση, που δημιούργησαν οι ενήλικες που ξέχασαν να είναι παιδιά.	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false