Ο περίπατος: από τον κινηματογράφο στην αρχιτεκτονική

Βώβου, Αθανασία; Vovou, Athanasia

dc.contributor.author	Βώβου, Αθανασία	el
dc.contributor.author	Vovou, Athanasia	en
dc.date.accessioned	2020-11-10T07:17:45Z
dc.date.available	2020-11-10T07:17:45Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/51854
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.19552
dc.rights	Default License
dc.subject	Αρχιτεκτονικός περίπατος	el
dc.subject	Κινηματογραφική αρχιτεκτονική	el
dc.subject	Promenade architecturale	en
dc.subject	Cinematic architecture	en
dc.title	Ο περίπατος: από τον κινηματογράφο στην αρχιτεκτονική	el
dc.title	The promenade: from cinema to architecture	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Architecture in motion pictures	en
heal.classification	Κινηματογράφος	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2020-09-21
heal.abstract	O περίπατος αναφέρεται κυρίως στον αρχιτεκτονικό περίπατο, promenade architecturale, μιας έννοιας που χρησιμοποίησε ο Le Corbusier στα έργα του. Παράλληλα αναφέρεται και σε έναν νοητό περίπατο, που πυροδοτείται από ερεθίσματα του φυσικού κόσμου, και συνεχίζει στον συναισθηματικό κόσμο και στην φαντασία του ατόμου. Μπορεί να είναι ο νοητός περίπατος που κάνει ο ακίνητος θεατής μιας ταινίας, ή αυτός που κάνει ένας κινούμενος άνθρωπος στον χώρο, όταν έρχεται σε επαφή με οπτικά ή χωρικά ερεθίσματα. Η έννοια του περιπάτου χρησιμοποιείται ως μια διαμεσολάβηση μεταξύ των δυο μέσων, σε μια προσπάθεια να μελετηθεί πως το μέσο του κινηματογράφου μπορεί να εμπλουτίσει την αρχιτεκτονική πρακτική, πως μπορούν να αποδοθούν κινηματογραφικές έννοιες με αρχιτεκτονικούς όρους. Εξετάζεται στο έργο κάποιων αρχιτεκτόνων υπό το πρίσμα κάθε φορά μιας θεματικής που άπτεται τόσο στον κινηματογράφο όσο και στην αρχιτεκτονική. Έτσι διαμορφώνονται τέσσερα πεδία για την δημιουργία αναλογιών μέσω του αρχιτεκτονικού περιπάτου. Ο αρχιτεκτονικός περίπατος ως κίνηση και μεταβολή απόψεων, σε αναφορά με τις μεθόδους κινηματογράφησης, με την κίνηση της κάμερας, τις γωνίες λήψης, τον ορισμό του κάδρου. Ως συνθετική δομή, σε παραλληλισμό με την ανάπτυξη της ταινίας σε ακολουθίες εικόνων /λήψεων, των οποίων οι σχέσεις καθορίζονται από τις τεχνικές του μοντάζ. Ως αφήγηση, όπως το αφηγηματικό περιβάλλον του κινηματογράφου, το οποίο μέσω των χώρο-χρονικών χειρισμών του μοντάζ ελέγχει την πλοκή της ιστορίας. Τέλος, ως αντιληπτική εμπειρία, υπο την διάσταση της δύναμης του κινηματογράφου να διαμορφώνει μια συγκεκριμένη διάθεση και ατμόσφαιρα, με τον χειρισμό των οπτικών εντυπώσεων. Παράλληλα, ο γίνεται αναφορά στα έργα του Le Corbusier , του Bernard Tschumi , του Rem Koolhaas και του Jean Nouvel, οι οποίοι κατάφεραν με τον δικό τους τρόπο ο καθένας να ενσωματώσουν κινηματογραφικές ποιότητες και αναλογίες στην αρχιτεκτονική τους.	el
heal.abstract	The promenade refers mainly to the promenade architecturale, a concept used by Le Corbusier in his works. At the same time, it refers to an imaginary walk, which is triggered by stimuli of the physical world, and continues in the emotional world and in the imagination of the individual. It can be the imaginary walk that the motionless viewer of a movie takes, or the one that a moving person takes in space, when he comes in contact with visual or spatial stimuli. The concept of promenade is used as a mediation between the two media, in an attempt to study how the medium of cinema can enrich architectural practice, how cinematic concepts can be rendered in architectural terms. It is examined in the work of some architects in the light of a theme that touches both cinema and architecture. Thus, four fields are formed for the creation of proportions through the architectural walk. The architectural promenade as movement and change of views, in relation to methods of cinematography, the movement of the camera, the shooting angles, the definition of the frame. As a synthetic structure, in parallel with the development of the film in sequences of images / shots, the relationships of which are determined by montage techniques. As a narrative, like the narrative environment of cinema, which controls the plot of the story through the space-time manipulations of montage. Finally, as a perceptual experience, in the dimension of the power of cinema to form a specific mood and atmosphere, by manipulating the visual impressions. At the same time, reference is made to the works of Le Corbusier, Bernard Tschumi, Rem Koolhaas and Jean Nouvel, each of whom managed in their own way to integrate cinematic qualities and proportions in their architecture.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false