Η παλίρροια.

Χρονοπούλου, Αιμιλία; Chronopoulou, Aimilia

dc.contributor.author	Χρονοπούλου, Αιμιλία	el
dc.contributor.author	Chronopoulou, Aimilia	en
dc.date.accessioned	2021-01-18T19:05:48Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/52823
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.20521
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Διεπιστημονικό Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) Αρχιτεκτονική-Σχεδιασμός του Χώρου, Κατ.Α2: Προωθημένα Ζητήματα Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού.	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/3.0/gr/	*
dc.subject	Αρχιπέλαγος	el
dc.subject	Archipelago	en
dc.subject	Ανθρωπόκαινο	el
dc.subject	Καπιταλόκαινος	el
dc.subject	Πράσινη ανάπτυξη	el
dc.subject	Πράσινος εξευγενισμός	el
dc.subject	Anthropocene	en
dc.subject	Capitalocene	en
dc.subject	Green growth	en
dc.subject	Gentrification	en
dc.title	Η παλίρροια.	el
dc.title	The tide.	en
heal.type	masterThesis
heal.secondaryTitle	Τοπία της Καπιταλόκαινου.	el
heal.secondaryTitle	Landscapes of the Capitalocene.	en
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.classification	Architecture	en
heal.dateAvailable	2022-01-17T22:00:00Z
heal.language	el
heal.access	embargo
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2020-11-03
heal.abstract	Η ανθρωπόκαινος εποχή, ως κυρίαρχος μύθος των ημερών μας, ορίζει το σημείο εκκίνησης μιας εποχής οικολογικής αστάθειας κατά την οποία ο άνθρωπος-είδος μετατρέπεται σε γεωλογικό φαινόμενο, αποκρύπτοντας ταυτόχρονα τις συνεπείς συστημικές διαδικασίες που δύνανται να φέρουν ευθύνη για το σημερινό πρόσωπο της γης. Ταυτόχρονα, η χρήση του όρου ανθρωπόκαινος συμβάλει στην κατασκευή της ενοχής και συνακόλουθα της συναίνεσης, που επιτρέπει να υιοθετούνται ευρέως πολιτικές βιώσιμης ανάπτυξης, οι οποίες προβάλλονται ως η λύση απέναντι στην κλιματική απειλή. Αποκαθιστώντας τις απαραίτητες ευκρίνειες, μέσω της υιοθέτησης του όρου Καπιταλόκαινος έναντι της Ανθρωπόκαινου, η παρούσα έρευνα επιδιώκει να σκιαγραφήσει τους τρόπους με τους οποίους το σύστημα παραγωγής καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ φυσικού και πολιτιστικού στοιχείου, μεταξύ άγριου και εξημερωμένου, ανάγοντας τις στις σχέσεις πόλης-περιφέρειας και φυσικού ίχνους-αστικού χώρου. Ξεκινώντας από το γεγονός ότι η δυτική κουλτούρα οικοδομήθηκε πάνω στο δίπολο του φυσικού-πολιτιστικού, τα χωρικά ζεύγη ερευνώνται βάσει της διαλεκτικής εικόνας του αρχιπελάγους, ως μέσο περιγραφής χωρικών σχέσεων τάξης και αταξίας, σε μια προσπάθεια να διακρίνουμε το κατά πόσο αυτό το σχήμα μπορεί να ερμηνεύσει τους συσχετισμούς της τρέχουσας περιόδου αστάθειας. Στην πορεία της έρευνας καθίσταται εμφανές ότι το σχήμα διχοτόμησης του αρχιπελάγους αδυνατεί να περιγράψει τις σύγχρονες ροϊκές τάσεις που επιβάλλει η κλιματική αλλαγή στη διαμόρφωση χωρικών και κοινωνικών συσχετισμών, γεγονός που μας ώθησε στη δημιουργία ενός νέου σχήματος, αυτού της παλίρροιας. Οι παραποιήσεις των σχημάτων του αρχιπελάγους εν κινήσει επιτρέπουν την ανάδυση αυτού του σχήματος. Η παλίρροια προτίθεται να αναδείξει τη διαδικασία παραγωγής του χώρου μέσα από τη διεπαφή του άγριου και του εξημερωμένου και να αποκαλύψει τόσο τη ρευστότητα των μηχανισμών οργάνωσης όσο και τη δυναμική του διαφεύγοντος.	el
heal.abstract	The Anthropocene, as the dominant myth of our time, defines the moment when we enter an age of ecological instability during which the human-species transforms into a geological phenomenon, while simultaneously concealing the role of the production system as this capable and consistent factor that can bear the responsibility for the current state of the earth. Furthermore, the use of the term anthropocene enables the construction of guilt and consequent consent, that allows for the wide acceptance of sustainable growth policies and development, that are presented as the ultimate solution for the environmental threat. Restoring necessary visibilities by adopting the term Capitalocene instead of the anthropocene, the current research aims at reveiling the ways through which the capitalist production system defines the spatial relationship between nature and culture, the wild and the domesticated, by examining the relation between the city and the hinterland and the natural trace and urban space. Starting by the fact that the nature/culture dualism shapes the western culture, our spatial pairs are examined through the thought image of the archipelago, as a schema that defines spatial relationships of order and disorder, in an attempt to discern whether this dualistic schema can interpret the spatial relations of the current age. During the course of the research, it becomes clear that the image of the archipelago, as a dualistic representation, is not able to describe the current fluid tensions that climate change imposes on the processes of structuring spatial and social interconnections. As a consequence we were prompt to create a new image, that of the tide that emerged from the in movement distortions of the archipelago schema. The tide aims to render visible the process of space production through the concept of the interface of nature/culture and wild/domesticated and to reveal the fluidity of the organizing mechanisms as well as the dynamics of the untamed.	en
heal.advisorName	Σταυρίδης, Σταύρος
heal.advisorName	Stavrides, Stavros
heal.committeeMemberName	Μάρκου, Μαρία	el
heal.committeeMemberName	Μωραΐτης, Κωνσταντίνος	el
heal.committeeMemberName	Markou, Maria	en
heal.committeeMemberName	Moraitis, Konstantinos	en
heal.academicPublisher	Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.numberOfPages	100
heal.fullTextAvailability	false