Αποδομώντας τον ιδρυματισμό: το παράδειγμα των Λεχαινών

Ταστάνη, Φιλίσια; Tastani, Filisia

dc.contributor.author	Ταστάνη, Φιλίσια	el
dc.contributor.author	Tastani, Filisia	en
dc.date.accessioned	2021-03-02T09:35:00Z
dc.date.available	2021-03-02T09:35:00Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/52942
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.20640
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Αποϊδρυματοποίηση	el
dc.subject	Deinstitutionalization	en
dc.subject	ΑμεΑ	el
dc.subject	Foucault	en
dc.subject	Φουκώ	el
dc.subject	Disabled	en
dc.subject	Disability studies	en
dc.subject	Agamben	en
dc.subject	Asylums	en
dc.subject	Άσυλα	el
dc.subject	Αγκάμπεν	el
dc.subject	Λεχαινά	el
dc.subject	Lechaina	en
dc.title	Αποδομώντας τον ιδρυματισμό: το παράδειγμα των Λεχαινών	el
dc.title	Deconstructing institutionalization: the example of Lechaina	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Αρχιτεκτονική και αναπηρία	el
heal.classification	Barrier-free design	en
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2020-02
heal.abstract	Το παράδειγμα του Κέντρου Περίθαλψης Παιδιού (ΚΕΠΕΠ) Λεχαινών αποδεικνύει την διαπίστωση του θεωρητικού της αναπηρίας , Michael Oliver, ότι τα ανάπηρα άτομα αντιμετωπίζονται ιατροκεντρικά, σαν παθητικά αντικείμενα και περιθωριοποιούνται. Κοινά σημεία της θεωρίας του εντοπίζονται, ακόμη, στο «πρότυπο του Στρατοπέδου» που διατυπώνει ο Μισέλ Φουκώ, και αφορά τον περιορισμό των «μη κανονικών» εκτός κοινότητας. Κατά την ανάλυση του case study, καταγράφονται οι πρακτικές εγκλεισμού και απομόνωσης, τόσο στις εσωτερικές διατάξεις του ιδρύματος όσο και στην χωροθέτησή του σε ακατάλληλη τοποθεσία. Καθεστώς απόλυτης έκθεσης, κιγκλιδώματα ως κατ’επίφαση προστασία, περιοχές παιχνιδιού σε κατάσταση εξαίρεσης είναι μόνο ορισμένα από τα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν. Ο μετασχηματισμός του ιδρύματος ξεκινά το 2015, με μία σειρά ενεργειών αποΪδρυματοποίησης, έπειτα από παρεμβάσεις τόσο δημόσιων φορέων και αρχών όσο και της Κίνησης Χειραφέτησης Αναπήρων «Μηδενική Ανοχή». Υλοποιείται αναδιάταξη των χώρων και απομάκρυνση των κιγκλιδωμάτων, επιχειρείται επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης των ανάπηρων υποκειμένων με την πόλη και το σώμα. Ωστόσο, μέχρι σήμερα ο μετασχηματισμός του ιδρύματος παραμένει σε διακηρυκτικό επίπεδο. Τα ανάπηρα άτομα του case study συνεχίζουν να βιώνουν μια ψευδαίσθηση ελευθερίας. Το διαχρονικό αίτημα για χειραφετημένη ζωή και ένταξη στην κοινότητα παραμένει ανεκπλήρωτο.	el
heal.abstract	The example of “Lechaina Child Care Center” proves the finding of the disability theorist, Michael Oliver, that people with disabilities are treated as passive objects and are marginalized (medical model of disability). Common points of his theory are also found in Michel Foucault’s “Discipline and Punish”. He argues that only bodies that function in factories, ordered military regiments, and school classrooms, are considered as ideal for the new economics, politics and warfare of the modern industrial age. As a result, the disabled body is considered as problematic and is isolated outside the community, as «abnormal«. The society in order to construct “docile bodies” uses the disciplinary institutions that constantly observe and record the bodies .Discipline mustn’t come only through excessive force, but also through careful observation. This requires a particular form of institution, exemplified by Jeremy Bentham's panopticon. During the architectural analysis of the case study, practices of discipline, confinement and isolation are recorded, both in the internal and external spaces of the institution. Railings as a superficial protection, play areas in state of exception are just some of the features that are being analyzed. The transformation of the institution begins in 2015, with a series of deinstitutionalization actions, following the interventions of both public authorities, as well as the Emancipation Movement for the Disabled "Zero Tolerance". The spaces are being rearranged and the railings are being removed. The relationship between the disabled, the city and their bodies, is being renegotiated. However, to this day the transformation of the institution remains at a declarative level. The demand for a liberated life and integration into the community remains unfulfilled.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false