Πειραματική διερεύνηση της ανάκτησης αμμωνίας από ούρα με χρήση κλινοπτιλόλιθου

Χατζή, Νικολέτα; Chatzi, Nikoleta

dc.contributor.author	Χατζή, Νικολέτα	el
dc.contributor.author	Chatzi, Nikoleta	en
dc.date.accessioned	2021-03-30T12:18:35Z
dc.date.available	2021-03-30T12:18:35Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/53205
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.20903
dc.description	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων”	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/gr/	*
dc.subject	Ζεόλιθος	el
dc.subject	Διαχωρισμός αποβλήτων	el
dc.subject	Ανάκτηση αμμωνίας	el
dc.subject	Υδρόλυση ουρίας	el
dc.subject	Απομάκρυνση αμμωνίας	el
dc.subject	Zeolite	en
dc.subject	Segregation wastewater	en
dc.subject	Ammonium recovery	en
dc.subject	Urine treatment	en
dc.subject	Removal ammonium	en
dc.title	Πειραματική διερεύνηση της ανάκτησης αμμωνίας από ούρα με χρήση κλινοπτιλόλιθου	el
dc.title	Experimental investigation of ammonia recovery from urine using clinoptilolite	en
heal.type	masterThesis
heal.classification	Περιβαλλοντική μηχανική	el
heal.classification	Environmental engineering	en
heal.language	el
heal.access	free
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2021-03-05
heal.abstract	Αντικείμενο της παρούσας μεταπτυχιακής εργασία αποτελεί η διερεύνηση της απομάκρυνσης της αμμωνίας των ούρων με χρήση κλινοπτιλόλιθου. Μελετήθηκε ένα σύστημα το όποιο θα επεξεργάζεται ούρα ως ξεχωριστό ρεύμα αποβλήτων, με σκοπό την ανάκτηση του ΝΗ4+-Ν των ούρων. Η ανθρωπογενής παραγωγή αζωτούχων ενώσεων έχει αλλοιώσει τον φυσικό παγκόσμιο κύκλο αζώτου με εξαιρετικά μεν οφέλη αυξημένης παραγωγής τροφίμων αλλά με αρκετές επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον. Αυτό έχει προωθήσει την ανάπτυξη διαφορετικών τεχνολογιών για την απομάκρυνσή του, όπως βιολογική νιτροποίηση-απονιτροποίηση, καταλυτική οξείδωση υγρής φάσης, απογύμνωση αμμωνίας, καταβύθιση στρουβίτη, διαχωρισμός μεμβρανών (ώσμωση), επιλεκτική ανταλλαγή ιόντων και βιοηλεκτροχημικά/ηλεκτροχημικά συστήματα. Σε οποιαδήποτε στρατηγική ελέγχου της ρύπανσης, επιρροή ασκούν τα χαρακτηριστικά των λυμάτων, αυξάνοντας έτσι την ανάπτυξη μεθόδων για επαναχρησιμοποίηση και ανάκτηση. Ο διαχωρισμός των λυμάτων στην πηγή φαίνεται να εξυπηρετεί τον παραπάνω σκοπό. Ειδικότερα σε αποκεντρωμένες περιοχές άνυδρες ή ημι-άνυδρες λόγω σοβαρών ελλείψεων σε καθαρό νερό ή σε βροχοπτώσεις, ο διαχωρισμός μπορεί να προσφέρει μια ελκυστική επιλογή ειδικά σε τοπικό επίπεδο. Κατά των διαχωρισμό, διακρίνονται κυρίως δυο κλάσματα αποβλήτων το μαύρο νερό και το γκρι νερό. Το μαύρο νερό μέσω τουαλέτας εκτροπής ούρων διαχωρίζεται σε κίτρινο νερό (ούρα) και καφέ νερό. Τα ούρα είναι πηγή 90% του Ν και 70% του Ρ στα λύματα και μάλιστα είναι απαλλαγμένο από παθογόνους μικροοργανισμούς. Επομένως είναι ένα ρεύμα αποβλήτων που δίνει την δυνατότητα ανάκτησης θρεπτικών συστατικών. Στην παρούσα μεταπτυχιακή εργασία χρησιμοποιήθηκε φυσικός κλινοπτιλόλιθος ως προσροφητικό μέσο για την απομάκρυνση των αμμωνιακών ιόντων. Διεξήχθησαν πειράματα σε αντιδραστήρες διαλείποντος έργου εξετάζοντας την απόδοση του κλινοπτιλόλιθου σε υδατικό διάλυμα 1 g NH4+-N/L, ως προς τον χρόνο επαφής υγρού - ζεόλιθου (0.5-24 h), ως προς την επίδραση του pΗ (4-11) και τη δόση ζεόλιθου (5-800 g zeol/L). Επίσης ακολούθησαν πειράματα διαλείποντος έργου διερευνώντας την απόδοση κλινπτιλόλιθου στην απομάκρυνση αμμωνιακού αζώτου των ούρων. Για την επίτευξη των στόχων της παρούσας διερεύνησης συγκεντρώθηκαν από δότες δείγματα ούρων σε ειδικά αποστειρωμένα δοχεία. Συνολικά συλλέχθηκαν 9 διαφορετικές παρτίδες ούρων (Α-Ι) στις οποίες πραγματοποιήθηκαν φυσικοχημικές αναλύσεις, ενώ παράλληλα παρακολουθήθηκε και ο ρυθμός υδρόλυσης της ουρίας [CO(NH2)2]. Έπειτα ακολούθησαν πειράματα υποβοηθούμενης υδρόλυσης της CO(NH2)2 με σκοπό την μείωση του απαιτούμενου χρόνου υδρόλυσης-αποθήκευσης των ούρων και τη γρήγορη μετατροπή του ΤΝ (ουρίας) σε NH4+-N, το οποίο ο κλινοπτιλόλιθος επιλεκτικά προσροφάει. Η χρονική περίοδος κατά την οποία εκτελέστηκε η πειραματική εργασία διήρκεσε από τον Οκτώβριο 2019 μέχρι τον Ιούλιο του 2020 Η μελέτη της κινητικής απομάκρυνσης αμμωνιακών ιόντων από υδατικό διάλυμα με χρήση κλινοπτιλόλιθου (3-5 mm) έδειξε ότι με την αναλογία 0,01g ΝΗ4+-Ν/g zeolite προσροφάται 83% NH4+-Ν σε 24 h, ενώ 46-47% της προσρόφησης επιτυγχάνεται σε 30 min. Σε pΗ 6-8 αποδόθηκε η βέλτιστη τιμή προσρόφησης, ενώ καθώς αυξάνεται το pH από 8 σε 9, αξιοσημείωτη είναι η μείωση στην απόδοση προσρόφησης ΝΗ4+-Ν. Σημείο ισορροπίας προσροφήματος θεωρήθηκαν οι 24 ώρες επαφής, με qe= 8,66 mg/g. Τα αποτελέσματα προσαρμόζονται στην ισόθερμη Freundlich, (y = 0.4933x - 0.4684, R2= 0.9685) και δείχνουν υψηλή συσχέτιση με το κινητικό μοντέλο ψευδο δεύτερης τάξης (R2= 0.999), καθώς το qe που υπολογίζεται ίσο 8,08. Όσον αφορά τη μελέτη της φυσικοχημικής σύστασης των ούρων σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι η ουρία CO(NH2)2 αποτελεί το διαλυτό μέρος του ολικού αζώτου (ΤΝδ/το) το οποίο υδρολύεται σε αμμωνία και διττανθρακικό άλας προκαλώντας αύξηση του pH. Διαπιστώθηκε ότι τα ούρα έχουν πολύ διαφορετικά και μεταβαλλόμενα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά. Καταγράφθηκαν αρχικές τιμές ΤΝ (2400 – 13180 mg/L), PO4-3-P (340 – 1040 mg/L), ΝΗ4+-Ν (117-774 mg/L), COD (3630 – 13250 mg/L), και pH (5.3 -7.1), ενώ παράλληλα εξετάσθηκε ο χρόνος υδρόλυσης της ουρίας ο οποίος φαίνεται να εξαρτάται κυρίως από την διαθέσιμη ποσότητα του ενζύμου ουρεάσης. Σημαντικό είναι επίσης, ότι 98-99% του COD αντιστοιχεί σε ΒΟD. Διαπιστώθηκε ότι απαιτούνται 20-30 ημέρες έως και 4 μήνες ώστε να επέλθει πλήρης ή ικανοποιητικό ποσοστό υδρόλυσης της ουρίας, ενώ ταυτόχρονα η επερχόμενη αύξηση του pH σε 8.5-9.5 διευκολύνει την πτητικοποίηση του αζώτου (9-36%), και το σχηματισμό ιζήματος στο δοχείο αποθήκευσης. Η διακύμανση του pH και της E.C. θα βοηθήσει στην εκτίμηση του ρυθμού υδρόλυσης της ουρίας. Συσχετίζοντας τις συγκεντρώσεις NH4+-N με την E.C. κατά την φυσική υδρόλυση προκύπτει η εξίσωση y = 154.29x - 1514.9, με R2=0.87. Για τους σκοπούς του πειράματος πραγματοποιήθηκαν πειράματα υποβοηθούμενης υδρόλυσης ώστε να μειωθεί ο χρόνος αποθήκευσης των ούρων. Δοκιμάστηκαν τεχνικές υδρόλυσης όπως θέρμανση, αραίωση με νερό και ανάδευση και αερισμός των ούρων, οι οποίες δεν κρίθηκαν αποδοτικές. Η προσθήκη του ενζύμου ουρεάσης είτε μέσω φασολίων σόγιας τα οποία περιέχουν το ένζυμο ουρεάση είτε με προσθήκη χημικώς απομονωμένης ουρεάσης από μπιζέλια (Jack beans ή Canavalia ensiformis) καταγράφηκαν ως αποδοτική υποβοηθούμενη υδρόλυση. Τα πειραματικά αποτελέσματα έδειξαν ότι τα ούρα χρειάζεται να επέλθουν σε ένα αρχικό στάδιο επεξεργασίας, αυτό της επιτάχυνσης της υδρόλυσης. Εφαρμόστηκαν οι μέθοδοι υποβοηθούμενης υδρόλυσης SB (200 g Soyas Beans/L και αφαίρεση των φασολίων μετά από 24 ώρες) και CU (0,5 g Urease/L). Με την μέθοδο SB, 60-84% της υδρόλυσης της CO(NH2)2 επιτυγχάνεται εντός 24 ή 48 ωρών, ενώ συσχετίζοντας NH4+-N – Ε.C. προκύπτει η σχέση y = 163.55x – 1177 R2 = 0.96. Μειονέκτημα της μεθόδου SB, η εκθετική αύξηση των συγκεντρώσεων COD κατά 82-84%. Με την μέθοδο CU, 66-82% της υδρόλυσης της CO(NH2)2 επιτυγχάνεται εντός 24 ή 48 ωρών, βέβαια 40-50 % της υδρόλυσης έχει επιτευχθεί σε διάστημα 3-4 ωρών. Συσχετίζοντας την NH4+-N – Ε.C. προκύπτει η εξίσωση y = 243.08x - 1634.9 με R2 = 0.95. Στην πορεία του πειράματος ακολούθησαν πειράματα σε αντιδραστήρες διαλείποντος έργου εξετάζοντας την απόδοση του ζεόλιθου (0,01 g ΝΗ4+-Ν /g zeolite) σε ούρα που υδρολύονται φυσικά και σε ούρα που έχουν υποστεί υποβοηθούμενη υδρόλυση με SB και CU. Συμπερασματικά διαπιστώνεται ότι κατά την προσθήκη του ζεόλιθου στα ούρα, ο ζεόλιθος τείνει να ρυθμίσει το pH μεταξύ 6,5-7,5. Το γεγονός αυτό, αποδεικνύει ότι οποιαδήποτε ρύθμιση του pH (Η2SO4) στο διάλυμα των ούρων δεν εξασφαλίσει ικανοποιητικότερη απόδοση του ζεόλιθου. Επίσης η E.C. διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στην παρακολούθηση του συστήματος τόσο κατά την υδρόλυση της ουρίας όσο και κατά την προσρόφηση ΝΗ4+-Ν του ζεόλιθου. Στα φυσικά υδρολυμένα ούρα η απόδοση του ζεόλιθου εξαρτάται από την φυσικοχημική σύσταση του δείγματος καθώς και από τον χρόνο που απαιτείται για την μετατροπή της CO(NH2)2 σε NH4+-N, την οποία προσροφάει ο ζεόλιθος. Τα ποσοστά απομάκρυνσης ΝΗ4+-Ν κυμαίνονται από 7% -23% στις 3 ημέρες επαφή ούρων – ζεόλιθου, 24-41% στις 7 ημέρες επαφής, 44%-73% στις 14 ημέρες επαφής και 52%-92% στις 20 ημέρες. Επίσης στις 3-4 ημέρες επαφής επιτυγχάνεται 73%-99% απομάκρυνση PO43—P, η οποία αποδόθηκε σε κατακρήμνιση του. Φυσικά τα παραπάνω αποτελέσματα είναι αδύνατον να καταγραφούν σε δείγματα, τα οποία έχουν πολύ αργό ρυθμό υδρόλυσης της CO(NH2)2. Σε ούρα που έχουν υποβληθεί σε υποβοηθούμενη υδρόλυση με την μέθοδο Soya Beans και Chemical Urease για 24 ώρες, η απόδοση του ζεόλιθου είναι αρκετά ικανοποιητική. Ο κλινοπτιλόλιθος είναι σε θέση να προσροφήσει την διαθέσιμη ποσότητα NH4+-N που περιλαμβάνεται στα ούρα. Αποδείχθηκε ότι σε υδρολυμένα με CU ούρα επιτυγχάνεται προσρόφηση ΝΗ4+-Ν 71-77% στις 4 ώρες επαφής ούρων-ζεόλιθου, 80%-90% στις 24 ώρες επαφής και 92-94% στις 120 ώρες επαφής. Σε υδρολυμένα με SB ούρα επιτυγχάνεται προσρόφηση ΝΗ4+-Ν 50-65% στις 4 ώρες επαφής ούρων-ζεόλιθου, 60%-85% στις 24 ώρες επαφής και 82-92% στις 120 ώρες επαφής. Σημαντικό είναι επίσης ότι, ο κλινοπτιλόλιθος συγκρατεί στους πόρους του την ποσότητα ΝΗ4+-Ν που έχει δεσμεύσει ακόμη και μετά από 19-20 ημέρες εντός των δειγμάτων. Υπολογίστηκε επιπλέον 34-39% και 57-60% απομάκρυνση COD σε 1 και 19 ημέρες επαφής ούρων-ζεόλιθου αντίστοιχα. Συσχετίζοντας την απομάκρυνση ΝΗ4+-Ν με την απελευθέρωση μεταλλικών ιόντων εξισορρόπησης του φορτίου διαπιστώθηκε ότι Ca+2 αποδεσμεύεται από τον κλινοπτιλόλιθο ώστε εξισορροπηθεί το φορτίο. Αναφορικά με τα παραπάνω προτείνεται ένα σύστημα δυο σταδίων για τη διαχείριση των ούρων. Στο 1ο στάδιο θα αποθηκεύονται τα ούρα είτε για να επέλθει φυσικά η υδρόλυση της CO(NH2)2 είτε εφαρμόζοντας τις μεθόδους SB ή CU θα επιτυγχάνεται ικανοποιητική υδρόλυση εντός 24ώρών (Speed up- Hydrolysis). Έπειτα το ρεύμα ούρων θα υποβάλλεται στο στάδιο απομάκρυνσης ΝΗ4+-Ν με χρήση κλινοπτιλόλιθου (0,01 g ΝΗ4+-Ν /g zeolite), ενώ στην πορεία προτείνεται το ρεύμα ούρων να οδηγηθεί σε τεχνητό υδροβιότοπο για περαιτέρω επεξεργασία και απομάκρυνση του COD. Τέλος, αξιολογώντας τα αποτελέσματα, διαφαίνεται η αξία του κλινοπτιλόλιθου ως προσροφητικό μέσο και επιβεβαιώνεται η ανάγκη για διαχωρισμό των λυμάτων καθώς με αυτό τον τρόπο η ανάκτηση Ν από τα ούρα ως ξεχωριστό ρεύμα αποβλήτων είναι εφικτή. Ικανοποιητικά επιτυγχάνεται η προσρόφηση αζώτου, δημιουργώντας ΝΗ4+-zeolite, το οποίο μπορεί να βρει άμεση εφαρμογή ως λίπασμα βραδείας αποδέσμευσης σε καλλιέργειες. Κρίνεται χρήσιμο να ερευνηθεί περαιτέρω η απομάκρυνση COD και PO43—P από τα ούρα με κλινοπτιλόλιθο καθώς και το ίζημα που προκύπτει κατά την υδρόλυση των ούρων.	el
heal.abstract	In the present Master thesis, ammonium removal from urine using natural clinoptilolite is studied. A novel system is applied in order to recover ammonia from urine when the latter liquid is segregated from fecal sludge in toilets separating yellow from brown water. The anthropogenic production of nitrogen compounds has altered the natural global nitrogen cycle with several effects on the environment and the atmosphere. This has promoted the development of different technologies for ammonium removal such as, biological nitrification-denitrification, catalytic oxidation, air stripping, struvite, membrane separation (osmosis), ion exchange and bioelectrochemical / electrochemical systems. Separation of wastewater at source promotes the upgrade of circular economy technologies. Particularly, in decentralized or semi-decentralized arid areas due to severe shortages of clean water or rainfalls, the segregation of wastewater may offer an attractive option. During the sewage separation process, the following two categories are being distinguished: Black and Grey water. While using a urine diversion toilet, black water is separated into yellow water (urine) and brown water. Urine is a source of 90% of N and 70% of P in total wastewater and is free from pathogenic microorganisms. Therefore, urine enables the recovery of nutrients, conserving their sustainability. In the present thesis, natural clinoptilolite is used as an adsorbent medium that removes ammonium. Batch reactor experiments were conducted using aqueous solutions with ammonia ions in concentration of 1 g NH4+-N/L. This experiment studied the effect of pH on ammonium adsorption (pH = 4-11), the contact time of zeolite-solution (0.5-24 h) and the dose of zeolite (5-800 g zeol / L). Also, the efficiency of clinoptilolite in the removal of ammonium from urine was investigated while conducting batch experiments. To achieve the objectives of the present study, urine samples are collected from donors in special aseptic containers. Generally, nine different sets of urine (A-I) were collected on which physicochemical analysis was conducted. At the same time the rate of hydrolysis of CO(NH2)2 was monitored. Consequently, assisted hydrolysis experiments of CO(NH2)2 were carried out so as to reduce the required hydrolysis-storage time of urine. The main purpose is the rapid conversion of urea to NH4+-N, since the selectivity of clinoptilolite for ammonium ions is high. The experimental investigation took place in the Sanitary Engineering Laboratory of the School of Civil Engineering of the National Technical University of Athens and lasted from October 2019 to July 2020. Initially, ammonium removal kinetics from aqueous solution was investigated by using clinoptilolite (3-5 mm) in the ratio of 0.01g ΝΗ4+-Ν/g zeolite. The removal was 83% NH4+-N adsorption in 24 h, while 46-47% of adsorption had been achieved in the first 30 min. The optimal adsorption’s pH was 6-8, while important was the fact that as the pH was changing from 8 to 9, the decrease in NH4+-N adsorption was remarkable. The 24 hours contact time between the aqueous solution and zeolite was considered as the balance point of adsorption with qe = 8.66 mg/g. The equilibrium results are adjusted to the Freundlich model (y = 0.4933x - 0.4684, R2 = 0.9685) and the kinetic results present a high correlation with the second order pseudo-kinetic model (R2 = 0.999 and qe = 8.08 mg/g). It is really important that CO(NH2)2 is the soluble part of the total nitrogen (TNsol) which is hydrolyzed to ammonia and bicarbonate. This causes an increase in pH and it is described via the following reaction: CO(NH2)2 +2H2O (enzyme urease)ΝΗ3 +ΝΗ4+ +ΗCO3-. Urine was proved to be a wastewater with different initial concentrations. The initial values of TN (2400 - 13180 mg / L), PO4-3-P (340 - 1040 mg / L), NH4+ -N (117-774 mg / L), COD (3630 - 13250 mg / L) and pH (5.3 -7.1) were recorded. At the same time, the urea’s hydrolysis time was monitored, which seems to depend on the available amount of urease enzyme. It is also important that 98-99% ΒΟD/COD. As for the hydrolysis of urea, this requires 20-30 days up to 4 months to be completed or to be significant . As increasing the pH to 8.5+ the volatility of nitrogen increases (9-36%) and the formation of precipitates in the storage tank is increased. By monitoring the fluctuation of pH and E.C. the rate of urea hydrolysis is being estimated. Correlating the concentrations NH4+-N with E.C during natural hydrolysis results in the equation y = 154.29x - 1514.9, with R2 = 0.87. For the purpose of the experiment, assisted hydrolysis experiments followed in order to reduce the storage time of urine. Hydrolysis techniques were applied which were proved to be inefficient. These are heating, diluting with water and stirring and aerating the urine. The most efficient technique proved to be the addition of enzyme urease, either through the usage of soya beans which contained the enzyme urease or through chemical urease originating from peas (Jack beans or Canavalia ensiformis). The experimental results showed that urine should be processed in a primary treatment, in which hydrolysis speeds up. The methods SB (200 g Soyas Beans / L and removal of beans after 24 hours) and CU (0.5 g Urease / L) were applied in primary treatment. By SB method, 60-84% of the hydrolysis of CO(NH2)2 is achieved within 24 or 48 hours. While correlating NH4+-N with E.C, the equation y = 163.55x - 1177 with R2 = 0.96 is being estimated. A main disadvantage of the SB method is the exponential increase of COD concentrations by 82-84%. By CU method, 66-82% of the hydrolysis of CO(NH2)2 occurred within 24 or 48 hours, but 40-50% of the hydrolysis is achieved within 3-4 hours. Relating NH4+-N with E.C, the result is y = 243.08x - 1634.9 with R2 = 0.95. Experiments took place on batch reactors in order to examine the efficiency of zeolite (0.01 g NH4+-N / g zeolite) in the removal of ammonium from urine. Urine was used which had been hydrolyzed either naturally or by SB and CU methods. A highlight point is that zeolite tends to regulate urine pH between 6.5-7.5. Therefore, it was found that the efficiency of zeolite will not increase if the pH in urine is adjusted to H2SO4. In addition, the hydrolysis of urea and the NH4+-N absorption of zeolite is monitored via E.C. Zeolite adsorbs ammonium. The efficiency of zeolite depends on the urine’s physicochemical characteristics and the required time for the conversion CO(NH2)2 to NH4+-N as well. In naturally hydrolyzed urine zeolite had been added. The removal NH4+-N was estimated in a range from 7% to 23% in the three-days contact of urine-zeolite, 24-41% in the seven-days contact, 44% - 73% in fourteen-days contact and 52% - 92% in twenty-days contact. A significant PO4-3-P removal (73% -99%) was marked in 3-4 days contact, something which was attributed to precipitation. In the following step, zeolite was added in hydrolyzed urine via SB and CU methods. In hydrolyzed with CU urine, the removal of NH4+-N (71-77%) was estimated after the 4-hours contact of urine-zeolite, (80 -90%) after 24-hours contact and (92-94%) after 120-hours contact. In hydrolyzed with SB urine, the removal of NH4+-N (50-65%) was estimated after the 4-hours contact of urine-zeolite, (60 -85%) after 24-hours contact and (82-92%) after 120-hours contact. Furthermore, it was proved that clinoptilolite keeps in its pores the whole quantity of the adsorbed NH4+-N after staying 19-20 days in the samples. Moreover, COD removal (34-39%) was observed after 1-day contact of urine-zeolite and (57-60%) after 19 days. It was found that Ca+2 is being released from the clinoptilolite so as to bring the balance in the ion charge during the ammonium’s absorption. A urine management system is proposed that consists of two steps. In the primary treatment, the urine is stored in such a way that it is easy to monitor the hydrolysis of urea. Hydrolysis happens either naturally or by applying the SB or CU methods, via which hydrolysis speeds up within 24 hours. The secondary treatment includes the addition of clinoptilolite (0.01 g NH4+-N / g zeolite) with the aim to remove ammonium. Also, it is recommended that treated urine should be fed in a wetland for a further treatment and removal of COD. In conclusion, the wastewater segregation enables the recovery of ammonium from urine. Clinoptilolite adsorbs ammonium and forms NH4+-zeolite, which can be applied as a fertilizer (SRF). In the end, it is important to further investigate the COD and PO4-3-P removal from urine by using clinoptilolite and to study of the formation of precipitates in the urine storage tank.	en
heal.advisorName	Μαλαμής, Συμεών-Αλέξανδρος	el
heal.committeeMemberName	Μαλαμής, Συμεών-Αλέξανδρος	el
heal.committeeMemberName	Μαμάης, Δανιήλ	el
heal.committeeMemberName	Παπακωνσταντής, Ηλίας	el
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Πολιτικών Μηχανικών	el
heal.academicPublisherID	ntua
heal.fullTextAvailability	false