Αφετηρίες αρχιτεκτονικής έκφρασης: [με αφορμή το Dante(um)]

Μαθιοπούλου, Αγγελική; Mathiopoulou, Angeliki

dc.contributor.author	Μαθιοπούλου, Αγγελική	el
dc.contributor.author	Mathiopoulou, Angeliki	en
dc.date.accessioned	2021-04-19T08:42:10Z
dc.date.available	2021-04-19T08:42:10Z
dc.identifier.uri	https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/53351
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.21049
dc.rights	Default License
dc.subject	Δάντης	el
dc.subject	Αρχιτεκτονική έκφραση	el
dc.subject	Νταντέουμ	el
dc.subject	Dante	en
dc.subject	Danteum	en
dc.subject	Architectural expression	en
dc.title	Αφετηρίες αρχιτεκτονικής έκφρασης: [με αφορμή το Dante(um)]	el
dc.title	Starting points of architectural expression: [on the occasion of Dante(um)]	en
dc.type	Διάλεξη
heal.type	learningMaterial	el
heal.classification	Architecture and literature	en
heal.classification	Αρχιτεκτονική	el
heal.language	el	el
heal.access	campus	el
heal.recordProvider	ntua	el
heal.publicationDate	2019-06-27
heal.abstract	Στην διάλεξη αυτή θα προσεγγίσουμε τις αφετηρίες της αρχιτεκτονικής έκφρασης. Ξεκινώντας από την έκφραση. Στον άνθρωπο, υπάρχει μια εσωτερική ανάγκη για δημιουργία πραγμάτων που δεν υπάρχουν εξ αρχής στην φύση. Μια εσωτερική ανάγκη που μας οδηγεί στην τέχνη. Συγκινείται από την επαφή του με τον κόσμο, από τα ερεθίσματα που έχει πάρει από αυτόν και φτάνει στην δημιουργία. Το έσω πράττει και άρα εκφράζει ορμώμενο από το έξω. Δημιουργήματα, είναι όλα τα έργα που επιτέλεσε ο άνθρωπος, υλικά αλλά και πνευματικά. Ο δρόμος προς την δημιουργία, είναι ένας δρόμος προσωπικός. Πώς παρακινείται κανείς από τον κόσμο του και πώς φτάνει στην δημιουργία, είναι μια διαδικασία που δεν μπορεί κανείς να εξετάσει με αντικειμενικά κριτήρια. Με πόση αντικειμενικότητα και γνωρίζοντας ποια εποχή, την δική σου ή του δημιουργού μπορείς να προσεγγίσεις το μυαλό του; Μόνη βεβαιότητα αυτή η εσωτερική, ακατανίκητη ανάγκη για έκφραση μέσω της δημιουργίας. Αφορμή και υπόθεση εργασίας, το Danteum, του Guiseppe Terragni που πηγή έμπνευσής του αποτελεί η Commedia του Dante Allighierie. Για να προσεγγίσουμε την εκφραστική δύναμη της αρχιτεκτονικής, θέτουμε μια αφετηρία. Μελετάμε την διαδικασία, σύμφωνα με την οποία ένα συγκεκριμένο ερέθισμα, το ποίημα, καλείται να πάρει σώμα και να γίνει έργο αρχιτεκτονικό. Εξετάζουμε πώς ο ποιητής χτίζει τρία μεταθανάτια βασίλεια, με απώτερο σκοπό να μιλήσει για τον κόσμο του. Πώς από το ποίημα προκύπτουν εργαλεία σχεδιασμού; Σε τι μορφή τα βρίσκουμε σε άλλα έργα και σε τι μορφή σε έναν χώρο αφιερωμένο στην ποίηση;	el
heal.abstract	In this paper we explore the starting points of architectural expression. Humans have an internal need to create things that do not exist in nature. All the motivation that the world gives us, makes us creative. Creations, are all those things that a person does and thinks. Our inside world acts motivated by the external. This internal need and rush drives us to art. The path to creativity is a personal one. There are no objective criteria that could shed light onto how a creator is motivated by their world and achieves creation. How could we possibly assume objectivity especially when approaching a creators’ mind from a different era? We can only be sure about this internal, invincible, and timeless need to express oneself through creation. Our starting point and case study is the Danteum by Guiseppe Terragni, those inspiration and influence is the Commedia of Dante Allighierie. We set this starting point in order to study the power of architectural expression. We study the process, according to which a very specific influence, the poem in this case, becomes an architectural project. We study how a person can transform a poem that talks about the Inferno, the Purgatorio and the Paradiso into an actual living space. Just like the poet turned his inspirations into this poem.	en
heal.academicPublisher	Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού	el
heal.fullTextAvailability	false